26 กันยายน 2544 07:01 น.
ละอองดาว
น้อยที่สุดที่ฟ้าให้
กับกลายเป็นว่า...คือมากที่สุดที่ฉันมีได้
สิ่งเล็กน้อย ที่เกินกว่าคนอื่นจะเข้าใจ
คือการที่ฟ้าให้...ให้ฉันมีเธอ.........
(ในบางเวลา โลกสำหรับ "เรา" ก็ขอมีแค่คนสองคน)
ละอองดาว....
23 กันยายน 2544 12:56 น.
ละอองดาว
อย่าทำอะไรเพื่อฉันให้มาก
เพราะความฝันที่ฝาก..มันเกินจะรับไหว
อย่าทุ่มเทจนหมดตัวหมดหัวใจ
กับผู้ชายที่ไม่มีค่าอะไรเพียงหนึ่งคน
นกเสรีย่อมควรคู่กับฟ้ากว้าง
อย่าขังตัวเองกับเส้นทางที่สับสน
บินไปซะจากคืนวันอันมืดมน
ออกไปจาวังวน....อยากเห็นเธอจากไปด้วยดี
อย่ามองกลับมา ด้วยแววตาสงสาร
ทิ้งฉากหลังอันร้าวรานไว้ที่นี่
แม้เธอคือหัวใจ แต่อยากให้เธอเจอแต่สิ่งที่ดี
ยอมทำร้ายตัวเองวันนี้ เพื่อแลกกับอนาคตที่ดี.....ของเธอ
ละอองดาว....
23 กันยายน 2544 05:50 น.
ละอองดาว
ก้าวต่อไปให้ถึงฝั่งฝัน
อย่าหวั่นไหวกับอุปสรรค
เหนื่อยล้าก็หยุดพัก
อย่าชักเท้า ก้าวถอย ยอมแพ้
ความไฝ่ฝัน นั้นยิ่งใหญ่
แม้ลำบากเพียงใด อย่าท้อแท้
เพียงเรามีจิตใจ ที่แน่วแน่
ชัยชนะ ที่หวังคงแลเห็นไม่ไกล
ละอองดาว..
20 กันยายน 2544 04:12 น.
ละอองดาว
พรุ่งนี้...จะมีไหม
หนักใจในคำถาม
ดวงดาวที่วาบวาม
เอ่ยถามเรื่องของเรา
น้ำตาที่ไหลหลั่ง
แพ้ใจต้องหลีกหนี
ม่านพรางหนทางดี
ชีวี...ต้องอับจน
สิ้นหวังพังทลาย
ประสาททรายต้องพังลง
เหว่ว้าและทุกข์ทน
ร้างคนเคยรักกัน
พรุ่งนี้..ที่เอื่อมไม่ถึง
หนักใจในทุกสิ่ง
ไร้สิทธิ์จะท้วงติง
หยุดนิ่ง......รับชะตา
ละอองดาว..
19 กันยายน 2544 13:49 น.
ละอองดาว
ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา
อาจดูเหมือนว่าไม่ทุกข์ร้อนอะไร
แต่จริง - จริงแล้วมันไม่ใช้
ตรงข้ามกับความรู้สึกในใจเลย....คนดี
เพียงแต่ไม่อยากแสดงให้เธอรับรู้
กับความจริงที่ซ่อนอยู่ในใจ ดวงนี้
ความปวดร้าวมากมายที่มี
เกิดขึ้นทุกนาทีที่เจอเธอ
ก็ทุกครั้งต้องทนเห็นเธอมีใคร
ห้วใจแอบซ้อนความอ่อนไหวไว้เสมอ
แสร้งยิ้มให้ทุกที ที่เจอเธอ
เมื่อลับตาแอบเผลอร้องให้......เพียงลำพัง
ละอองดาว...
หน้าส่วนตัว
1801
