31 สิงหาคม 2548 17:47 น.
ลอยไปในสายลม
วันนี้ ฉันมีการบ้านต้องนั่งทำอยู่ที่หอ
ฉันอยู่คนเดียว ปูไปกับป่าน ไปไหน ฉันก็ไม่ได้สนใจเหมือนกัน
พวกเขาชวนฉันแล้ว แต่ฉันไม่ไปเองแหล่ะ
ก็ฉันอยากอยู่คนเดียวนี่ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนั่นแหล่ะ
จะเรื่องใครอีกล่ะ ก็เรื่อง รักษ์อีกนั่นแหล่ะ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าฉันชอบเขาตรงไหน
เขาคงเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันมั๊ง
เขาหล่อ ไหม เขาไม่หล่อเลยในสายตาฉัน
แต่ฉันไม่ได้ชอบคนหล่อนี่ ฉันชอบคนที่ความดี
นี่ฉันชอบเขามากเลยเหรอเนี่ย
"ฮาโหล ค่ะ"
"นา รักษ์นะ ว่าจะชวนไปเที่ยวกัน ไปป่ะ"
"ไปไหนเหรอ"
"ก็พาไปทัวร์เมืองไง ไปเปล่า"
"อืม น่าสนแฮะ แต่การบ้านอ่ะ"
"เดี๋ยวค่อยทำก็ได้ ไม่ได้ส่งพรุ่งนี้ซธหน่อยอ่ะ"
"อืม ไปก็ไป"
เอาอีกแล้ว แค่เขาชวนนิดหน่อย ฉันก็ตกลงไปเสียแล้ว
แล้วแบบเพื่อนฉันจะคิดยังไงน๊า
เขาชวนฉันแต่ฉันไม่ไป
พอรักษ์มาชวน กลับตกลงง่ายดาย
แต่ก็นะ ฉันไม่สนอยู่แล้วนี่
ยังไง เขาก็คงไม่โกรธฉันหรอก ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่เนอะ
"นา เมื่อวาน ไปกับรักษ์มาเหรอ"
"อืม"
"กะแล้ว ไอ้เราก็ชวนไปเที่ยว ไม่ไปนะ"
"ก็มันไม่อยากไปตอนนั้นนี่ ปู"
"อืม เข้าใจ เรามันไม่สำคัญ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย"
"ล้อเล่นย่ะ"
"แล้วป่านล่ะ"
"อ๋อ ดูทีวีอยู่มั๊ง"
"เหรอ แล้วจะนอนแล้วเหรอ"
"อืม นอนดึกไม่ดีนะไ
"จ้า แม่คนอนามัย"
"ราตรีสวัสดิ์นะ"
"อืม"
"อ้อ ระวังจะฝันหวานนะจ๊ะ วันนี้"
"บ้า..."
เพื่อนฉันแซวฉันอีกแล้ว
ถึงปากฉันจะบอกว่าไม่สน
แต่ฉันก็รู้ว่าฉันก็เขินอยู่
แหม ผู้หญิงนี่ ยังไงก็ต้องมีเขินกันเป็นธรรมดา
วันนี้ไปเที่ยวกับรักษ์มา อืม ก็ดีนะ
มีความสุขดีจัง
เขาเป็นคนขี้เล่น ไปด้วยแล้วไม่น่าเบื่อ
เฮ้อ อยากไปกับเขาอีกจังเลยอ่ะ
"นี่ ปู เรามีรูปอะไรจะให้ดู"
"รูปอะไรรักษ์"
"นี่ รูปเพื่อนเราไง"
"เหรอ ป่าน นามาดูนี่ซิ"
"อ๋อ เห็นแล้วแหล่ะ"
"อ้าว ทำไมนาเห็นแล้วอ่ะ"
"ก็ วันนั้น รักษ์เอามาให้ดู"
"เหรอ เฮ้ย ผู้หญิงคนนี้ใครอ่ะ"
"อ๋อ เพื่อนเราน่ะแหล่ะ"
"เหรอ ทำไมเป็นรูปเดี่ยวอ่ะ"
"นั่นแน่ มีอะไรแน่ๆเลยว่าไหม ปู"
"เราก็ว่าอย่างนั้นนะ"
"ไม่มีไรหรอก"
"เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ รักษ์"
"อืม..."
"มาเดี๋ยวเราเล่าเอง"
"นารู้เหรอ"
"ทำไมจะไม่รู้ล่ะ เนี่ย คนที่รักษ์ชอบตอนมัธยมแหล่ะ"
"นั่นแน่ รู้ดีจริงๆนะ"
"ไม่ซะหน่อย เรากลับกันดีกว่า"
"อ้าว นาจะไปแล้วเหรอ"
"อืม ไม่รู้จะอยู่ทำไม"
"อ้าว งั้นไปก่อนนะรักษ์"
"แล้วเจอกันจ้า"
"อืม..."
นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
ทำไมฉันจะต้องเศร้าด้วยล่ะ
แค่เขาบอกว่า เขามีคนที่เขาชอบอยู่
ทำไมฉันจะต้องเศร้าด้วยนะ
ไม่รู้เหมือนกัน
โอ๊ยอย่าไปคิดเลยคิดไปก็ปวดหัวเปล่า ว่าไหม......
................................
21 สิงหาคม 2548 11:26 น.
ลอยไปในสายลม
วันนี้ ฉันมาอยู่ที่ชมรมของฉัน
มันเป็นชมรมเกี่ยวหนังสือ
ฉันมันเป็นพวกบ้าหนังสือ ชอบอ่าน ชอบเขียนไปเรื่อยๆ
แต่นั่นแหล่ะ แค่เครื่องแก้เหงาเท่านั้น
ฉันไม่ค่อยจริงจังกับมันสักเท่าไหร่
อาจจะผิดนะ แต่ถ้าเวลาไหนที่ฉันไม่เหงา ฉันก็ไม่เคยสนใจมันเลยล่ะ
"นา"
"อ้าว พี่ศร มาทำไรอ่ะ"
"มาชมรม แล้วเราล่ะ"
"มาหาหนังสืออ่านน่ะ"
"เหรอ วันนี้ว่างป่ะ"
"มีอะไรเหรอ"
"จะพาไปเที่ยว"
"จริงอ่ะ"
"อืม ไปไหม"
"ไปซิ เรื่องอะไรจะไม่ไป"
นี่แหล่ะฉันล่ะ ชอบเที่ยวเป้นที่หนึ่ง ใครชวนฉันไปเที่ยว ฉันก็จะไป
พี่ศรน่ะเหรอ ก็เป็นพี่ชมรมฉันนี่แหล่ะ
แต่คนละชมรมกับที่ฉันนั่งอยู่นะ
เขาเป็นพี่ชมรมมุสลิม อืม ฉันนับถืออิสลามไง
ก็เลยไปเป้นน้องชมรมพี่ศร
พี่สร ก็ดีนะ ชอบเอาอะไรมาให้ฉันกิน
พาไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ
เฮ้อ บางครั้งฉันก็คิดว่า ทำไมรักษ์ไม่พาฉันไปเที่ยวแบบนี้มั่งนะ
ฉันก็รู้ว่ามันไม่ควร แต่ฉันคิดไปแล้วนี่
จะว่าไป ฉันก็คิดมากไปเองคนเดียวแหล่ะนะ
"ไปไหนมาอ่ะ"
"ไปเที่ยวกะพี่ศรมาน่ะ"
"ไปไม่ชวนเพื่อนนะนา"
"ก็เห็นปูกับป่าน ไม่ว่างนี่"
"เอ พี่ศรนี่ยังไง ยังไงอยู่นะ ว่าไหมปู"
"นั่นน่ะซิ เขาชอบแกหรือเปล่า"
"หึ ไม่มีทาง"
"จริงอ่ะ"
"คิดมากไปได้ ไม่มีทางหรอกพี่เขาจะมาชอบฉันทำไม"
"อืม แล้วแกล่ะ ชอบป่ะ"
"บ้า ใครจะไปชอบพี่เขาล่ะ"
"นั่นแน่ แล้วแกชอบใครอยู่อ่ะ"
"ไม่มีซธหน่อย"
"แน่ใจนะ ฉันว่า แกกับรักษ์ แปลกๆอยู่นา"
"เฮ้ย เกี่ยวไรกัน"
"อ้าว แกไม่ได้ชอบรักษ์เหรอ"
"ฉัน..."
"เฮ้ย เพื่อนกัน บอกมาตรงๆก็ได้"
"ไม่รู้เหมือนกัน ชอบมั๊ง"
"ชอบก็บอกเขาไปซิ"
"บ้าเหรอ ก็เพื่อนกัน จะบอกยังไงล่ะ"
"อ้าว ก็บอกว่าชอบไง"
"ไม่ล่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า"
"อ้าวไปซะแล้ว นะ ยังไงเราก็หนีตัวเองไม่พ้นหรอกนะ"
นั่นน่ะซิ ฉันจะหนีตัวเองพ้นได้อย่างไร
นี่ขนาดเพื่อนสนิทฉันยังเลย แล้วเขาจะรู้ไหมเนี่ย
ฉันควรจะบอกเขาดีไหมนะ
เฮ้อ ทำยังไงดี แต่ก็นะ
แล้วเรื่องพี่ศรล่ะ เขาชอบฉันจริงหรือ
ไม่หรอกมั๊ง เขาจะมาชอบอะไรฉันล่ะ
ว่าไหม....
16 สิงหาคม 2548 12:28 น.
ลอยไปในสายลม
ในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ที่ฉันเลือก และตั้งใจที่จะมาเรียนที่นี่
บางครั้ง ฉันคิดว่า เพราะฉันต้องการอยู่ห่างจากบ้าน
จะได้ไม่ต้องสนใจใคร
ไม่แคร์ใคร
ก็ฉันเก่งนี่คะ ฉันไม่ต้องพึ่งคนอื่น
และฉันก็คิดว่า คงไม่มีใครใส่ใจฉันด้วย
แต่แล้ว พอฉันมาถึง
ฉันเพิ่งรู้สึกเหงา ค่ะ เหงาเหลือเกิน
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยจะเกิดกับคนอย่างฉันสักเท่าไหร่
แต่นี่นแหล่ะค่ะ มันเกิดแล้ว และก็ไม่รู้ว่ามันจะหายไปหรือไม่
"นา"
"อืม อะไรหรือ"
"วันนี้ ไปเรียนไหม"
"ไปซิ แล้วปูล่ะ"
"เอ่อ วันนี้ ฉันขอตัวละกันนะ"
"อ้าว ซะงั้นอ่ะ ไม่ไปด้วยกันเหรอ"
"หึ ไม่เอาอ่ะ ไปเถอะ ไปเถอะ เดี๋ยวป่านจะรอนะ"
"ก็ได้ แต่คราวหน้า ยอ่าเบี้ยวอีกล่ะ"
"จ้า"
ชีวิตฉันก็งี้แหล่ะ ไม่มีจุดหมาย เขาให้เรียน ก็เรียนไป
โดดบ้าง เรียนบ้างสนุกไปวันๆ
เพื่อนสนิทฉันก็มีแค่นี้แหล่ะ ปูกับป่าน
สองคนนี้มาจากคนละที่
แต่พวกเราสามคนก็อยู่ด้วยกันได้
"เฮ้ นา"
"อ้าว รักษ์ ไง มาเรียนด้วยเหรอ"
"อ้าว ไหงพูดอย่างนี้ล่ะ เราเด็กดี"
"อ๋อ เหรอ"
"พูดงี้ ไม่เชื่อล่ะซิ"
"เชื่อ ซิ"
"แต่ว่า นะ อืม ช่างมันเถอะ"
"ไม มีไร"
"เปล๊า ไม่มีอะไร ไปเรียนดีกว่า"
"โห พูดงี้ไม่เคลียร์นะ"
"ไป ไป ไปเรียนเถอะน่า ไม่มีไรหรอก"
"อืมนะ ไปเรียนก็ได้"
นี่ก็นะ เพื่อนสนิท ที่ฉันคิดว่าจะสนิทกับเขาที่สุด
แต่สุดท้าย ฉันดันแอบไปหลงรักเขา รักซะเต็มหัวใจเลยล่ะ
ทำไงได้
ถึงเขาจะไม่หล่อ ไม่เก่ง ไม่มาดแมน
แต่ฉันก็รักเขานี่
ฉัน เฮ้อ ฉันไม่กล้าบอกเขาหรอก มันน่าอายจะตายไป ว่าไหม
เหมืนอจะสุข แต่ก็ไม่สุข ทุกข์ซะมากกว่า
ปัญหามันเกิดขึ้นเยอะจัง
จนฉันไม่อยากจะพูดถึงมันแล้ว
"เฮ้ย อะไรเนี่ย"
"มีไรเหรอ"
"เนี่ย งานหายอีกล่ะ เบื่อจริงๆเลยอ่ะ โหย อะไรเนี่ย"
"ใจเย็นน่า นา อย่าคิดมาก หายก็หาใหม่"
"นี่มัน หลายรอบแล้วนะ"
"ใจเย็นดิ ใจเย็นไม่เป็นหรือไง"
"เฮ้ย คุยกันดีดีก็ได้น่า ป่านก็ อย่าไปว่านาดิ"
"ไม่ได้ว่า แค่บอกว่า ให้ไปหาใหม่ก็เท่านั้น"
"เออ รู้แล้ว งั้นเดี๋ยวมาแล้วกัน ไม่ต้องรอกินข้าวนะ"
ฉันก็รู้ตัวนะว่าตัวเองเป็นคนอารมณ์ร้อน
แต่ว่านะ ฉันก็พยายามคุมตัวเองอยู่
แต่ก็อย่างว่า ฉันคนมั่นใจในตัวเอง
ไม่มีทางรับผิดหรอก
คุณว่าไหมล่ะ
ก็มันจริงนี่ ฉันไม่ผิดนี่
เฮ้อ นี่ฉันจะต้องเจอกับปัญหาอะไรมากมายล่ะเนี่ย
เบื่อเหลือเกินนะเนี่ย
เรื่องานก็ไม่ได้เรื่อง
ความรักก็ยิ่งแย่
ครอบครัวก็ไม่อยากจะพึ่ง
มีใครเจออย่างฉัน บ้างไหมเนี่ย????
..............................................
8 สิงหาคม 2548 12:09 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันชื่อ นา ค่ะ
เป็นผู้หญิงคนนึง ที่ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่าคนอื่น
ฉัน ก็คือ ฉันในวันนี้
ฉันผู้มั่นใจในตัวเองตลอดมา
ฉันไม่สนใจใครมาเป็นเวลานาน
ครอบครัวฉัน มันแตกสลายไปนานแล้ว
พ่อไม่สนใจฉัน ฉันคิดว่าอย่างนั้น
แม่ จากฉันไปตั้งแต่ฉันยังไม่ค่อยรู้ความ
ฉันต้องอยู่ กับน้องชาย และน้าของฉัน
ดีอย่างที่พวกเขา รักฉันมาก
ฉันก็เลยไม่เคยรูสึกว่าฉันขาดอะไรสักอย่าง
แต่มาวันนี้ ฉันได้เจอกับเขา รักษ์
ผู้ชายที่ฉันเคยคิดว่า เราเป็นเพื่อนกัน
เราสนิทกันมาก
แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับที่ฉันต้องมารู้ว่า
ฉันคิดกับเขาเกินเพื่อน
ผู้ชายอีกคน ที่ฉันก็คิดว่า เขาคือ พี่ชายของฉัน
ศร พี่ชายที่ฉันเคารพ
แต่แล้วฉันกลับพบว่า
เขาไม่ได้คิดกับฉัน แค่พี่ชายน้องสาวเท่านั้น
ชีวิตของฉันมันเริ่มวุ่นวายสับสนมากขึ้น
ฉันสับสนกบัตัวเองเหลือเกิน
ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะต้องทำอย่างไร
ฉันไม่รู้จริง ๆ
.......................................................
ความรักมีหลายรูปแบบ ขึ้นอยู่กับจิตใจของคนว่าเป็นอย่างไร
แต่ใครกันล่ะที่จะได้ครอบครองในสิ่งที่ตนเองหวังไว้
ยากนัก ที่ทุกสิ่งจะเป็นดังหวัง
ยากนัก
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
862
