12 มกราคม 2548 11:11 น.
ลอยไปในสายลม
คุณนพ......................ทำไมคุณ......คุณ ทำแบบนี้
ขอโทษนะคะ คุณสิง ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ
เอ่อ............... อาจจะไม่.................................
ขอบคุณนะคะ ถ้าจะปลอบใจ.......ดิฉัน....นก...........ลาล่ะค่ะ...................
คุณนก!!!!!!!!!!!!
..........................................................
คุณนก ตายล่ะ.......แย่แล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรเลย กลับมาเห็นแบบนี้ เราก็แย่น่ะซิ ไม่ได้แล้ว......
เอ่อ คุณระตีครับ
มีอะไรเหรอคะ..
เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ
อ๋อ ไปซิคะ อย่าไปนานนักนะคะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด
ครับผม ..............
...................................................................
คุณนกครับ คุณนก ฟังผมก่อนนะครับ
ฮือ.............. คุณมีอะไรจะแก้ตัวอีกล่ะคะ
เปล่าครับ ผมไม่ได้จะมาแก้ตัว แต่ผมจะบอกว่าที่คุณเห็น มันไม่ใช่......
ไม่ใช่อะไรคะ ไม่ใช่ที่ฉันคิดน่ะเหรอ คุณจะหลอกอะไรฉันอีกล่ะ
คุณน่ะ...............คุณน่ะมันแย่มากนะ ฉันเสียใจมาก..............
ไม่คิดเลยว่าคุณจะ.....คุณจะทำเรื่องแบบนี้ได้.................................
ต่อไปเราอย่าได้เจอกันอีกเลยนะคะ.....................
โธ่ เดี๋ยวซิครับ คุณนก ฟังผมก่อน..............
ไม่ ปล่อยฉัน...................
โธ่เว้ย อะไรวะ............
ไอ้นพ แกทำอะไรนกวะ
ฉันเปล่านะโว้ยยังไม่ได้ทำอะไรว่ะ ก็เพียงแต่....
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงอะไรน่ะ มันเหมือนดังอยู่ใกล้ ๆ เลย เกิดอะไรขึ้น ทำไมเรารู้สึกตัวเบาเช่นนี้..............
ที่นี่ที่ไหนนะ สวยจังเลย ดูงามตาน่าอยู่จริง ๆ เลย ไม่มีผู้คน สงบร่มเย็น
อยู่แล้วสบายใจจัง........................................
คุณนก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ถ้า คุณนก เป็นอะไรไปนะ แกไม่รอดแน่ ไอ้นพ.......................
เฮ้ย ไรวะ ...............โธ่เว้ย
อิโธ่ แค่ผู้หญิงคนเดียว ไม่เห็นจะสำคัญเลย ยังไง ผมก็ไม่ได้รักคุณอยู่แล้วนก
เสียใจด้วยนะ ตายหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปหาคุณระตีดีกว่า
......................................................................................................
หลังจากวันนั้น หล่อนยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย จนสิงหา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหมดหวัง
เขารู้สึกว่าโลกนี้ ช่างโหดร้ายกับเขาเสียนี่กระไร ทำไมจึงต้องให้เขา พบแต่ความสูญเสีย
ทำไมทั้งที่เขามีเงินทองมากมาย มีทุกอย่างพร้อม แต่.....แต่แค่อยากมีคนรักสักคน
ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย เขายังจำวันนั้นได้........................
คุณสิงหาคะ คือว่า นกจะมาขอบคุณเรื่องวันนั้นน่ะค่ะ
วันไหนเหรอครับ................
ที่คุณ เอ่อ....ช่วยดูแลนกน่ะค่ะ คือ นก......เอ่อ............
อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ก็เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ
ขอบคุณ คุณจริง ๆ นะคะ .....................
รอยยิ้มของเธอในวันนั้นมันช่างสดใสยิ่งนัก เขาอยากเห็นรอยยิ้มนั้นอีก
แต่มาวันนี้.....แม้แต่ดวงตากลมโตที่เขาชอบมอง.........................
ก็ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว...........................................................
นก คุณฟื้นขึ้นมาซิ คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ผมขอร้อง โธ่ นก..............................
....................................................................................
ที่นี่เหมือนโลกแห่งความฝันเลย ฉันไม่อยากไปไหนอีกแล้ว
จะอยู่ที่นี่....................................แต่......................................
เสียงใครน่ะ ใครกำลังเรียกฉันอยู่ ฉันจะทำอย่างไรดี.........................
ฉันจะทำอย่างไร ...................... .............................. ...........................
......................................................................................
คุณสิงหาครับ คือว่า..................
ทำไมเหรอครับคุณหมอ
คือ... ผมกำลังจะบอกว่า.................... เสียใจด้วยนะครับ.....................
คุ..............ณ....................ห..................ม..................อ
ครับ .............
ทำไมล่ะครับ
คือเธอ.................เพิ่งหยุด.......หายใจ เมื่อครู่ครับ
เสียใจด้วยจริง ๆ นะครับ คุณสิงหา.......................
..............................................................................
.......................................................................................................
....บทนำ.....ตอนแรก
...สกุณา...
' ชีวิตของฉัน ก็เหมือนนกน้อย
ที่ต้องการจะท่องเที่ยวไปในทุก ๆ ที่
ต้องการรักแท้จริง.... จากใครสักคน.....
หากแต่ว่า..สิ่งที่ฉันพบ.......
มันกลับไม่ใช่สิ่งที่นกน้อยอย่างฉัน....ต้องการ.. '
...............................
....นพพล...
' ชีวิตของผม มันเต็มไปด้วยความสนุก ...
ผมไม่ได้อยากเป็นนก.. ที่จะบินไปในทุกที่
แต่ผม ก็ยังเป็นผมคนนี้ เสเพลไปเรื่อย สนุกดี
และครั้งนี้ก็เหมือนกัน
....ผมเป็นคนของความจริงนะ...
รักแท้เหรอ...ผมไม่ต้องการ........ '
..........................
....สิงหา....
' ส่วนชีวิตของผม สุขสบาย
แต่ผมเบื่อ... เบื่อกับชีวิตแบบนี้
ผมต้องการที่จะออกไปพบโลกกว้าง
ซึ่งผมรู้ว่ามันมีอุปสรรคมากเพียงใด
แต่ใครล่ะ .. ที่อยากจะเดินโดยไร้ขวากหนาม.ไม่ใช่ผมแน่นอน
ความรักเหรอ....ผมต้องการแค่ความจริงใจเท่านั้น
คงไม่ยากนัก....ที่ผมจะลองหา...... '
.........................................................................
......บทส่งท้าย..... .
...สกุณา...
.........ความรักที่ฉันหวังไว้
มันพังทลายลงแล้ว..................
พังทลายด้วยน้ำมือชายที่ฉันรัก
ฉันเสียใจ .....................เสียใจจริง ๆ
ฉันขอโทษ คนที่รักฉัน..................
ฉันคง........................ลาก่อน สิงหา..............
................................................................
...นพพล...
........ที่จริง ผมเตรียมแผนไว้แล้ว
แต่คุณกลับ ทำตัวคุณเอง
ช่วยไม่ได้...........................
ยังไงผมก็ยังเป็นผมอยู่วันยังค่ำ
เพลย์บอยหนุ่มรูปงาม
ไม่เคยก้มหัวให้ใคร....................
ลาก่อนนะ................สกุณา
..............................................................
...สิงหา...
..............ทำไมล่ะ ผมผิดตรงไหน....................
ผมจะรักใครสักคน
มันยากนักเหรอ.................................
ทำไมผมถึงต้องเจ็บถึงเพียงนี้..................
โลกนี้โหดร้ายเหลือเกิน..........................
ผมยังไม่เคยเอ่ยคำนี้กับเธอเลย
สกุณาที่รัก..........................ฉันรักเธอนะ
ลาก่อน ..........................สกุณา...................
..................................................................
.....ไม่มีชีวิตใด
ในโลกที่เกิดมา
แล้วไม่ตาย
ทุกชีวิต มีเกิดแก่เจ็บตาย
ไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองจะตายเมื่อไร
ไม่มีรู้ว่าใครจะตายก่อนใคร
แต่ที่รู้คือ เราทำอะไรไว้ก่อนที่เราจะตาย
อย่าปล่อยให้สิ่งที่อยากทำ
ล่วงเลยไป จงรีบทำก่อน....
ก่อนที่มันจะสายเกินไป
10 มกราคม 2548 11:07 น.
ลอยไปในสายลม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!!
เฮ้ย ใครวะ มาขัดจังหวะข้า คอยดูนะ ถ้าเรื่องไม่เป็นเรื่องล่ะก็ ............
อ้าว ไอ้คุณสิงหา มีอะไรดึก ๆ ดื่น ๆ วะ
เอ่อ..... กัน เอ่อ.... จะมาขอนอนด้วยน่ะ
เฮ้ย บ้านแกก็มี ก็กลับไปซิวะ
ก็กันจะขอมานอนด้วยไม่ได้หรือ ไอ้นพ
เหตุผลล่ะ เอาให้ดี ๆ นะ
เอ่อ.....คือ.......เอ่อ........
อ้าว จะเอายังไงกับข้าวะ ไอ้สิงหา
ก็...ไม่เอาไงหรอก กันจะมาพาคุณนกกลับ พอใจรึยัง
แกมายุ่งอะไรกับเรื่องนี้ด้วยวะ
ก็ไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก เพียงแต่...ไม่อยากให้นายทำผิดอีก
แกชอบเขาเหรอ
เปล่าโว้ย แค่ไม่อยากให้ใครโดนแกทำร้ายอีก คราวนี้กันไม่ยอมนะโว้ย
ข้าก็ไม่ยอมโว้ย แกมีสิทธิ์อะไร
ถ้านายยังทำยังงี้อีก กันจะไล่นายออก
อะไรวะ แค่ผู้หญิงคนเดียว แกถึงกับจะไล่ข้าออกเลยเหรอ
เออ ใช่ ถ้านายยังทำอีก นะ ไป กันจะพาคุณนกกลับ
ไม่ยอมโว้ย ถึงแกจะไล่ออก ข้าก็ไม่ยอมโว้ย
แล้วจะเอายังไง
แกกลับไปเถอะ ไอ้สิง
ไม่ ไม่กลับ จะทำไม
โธ่ โว้ย ....ไม่กลับเหรอ ได้.....
เฮ้ย ...... เล่นแรงนะ กันไม่ยอมหรอก
..............................................................................................................
..............................................................................................................
เสียงอะไรกันคะ เอ๊ะ คุณสิงหา คุณนพ ทำอะไรกันคะ แล้วนี่ที่ไหนคะ
คุณก็ถามพ่อยอดรักของคุณดูซิ ว่าเขาพาคุณมาที่ไหน
ที่นี่ที่ไหนคะ คุณนพ
บ้านผมเองครับ ก็ผมเห็นคุณเมามาก ผมก็เลยไม่กล้าพาคุณไปส่งบ้าน
กลัวว่าจะไม่มีคนดูแล น่ะครับ แล้วทีนี้ ไอ้สิงหา มันตามมามันคงคิดว่า
ผมจะทำอะไรคุณ ก็เลยเกิดเรื่องแบบนี้น่ะครับ
แต่ว่า....................................
ขอบคุณมากนะคะ คุณสิงหา ที่เป็นห่วง แต่ว่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ
งั้นคุณนกกลับเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปส่งเอง เพราะบ้านเราทางเดียวกัน
ได้ค่ะ นกกลับก่อนนะคะ คุณนพ
เอ่อ........... ครับ ฝันดีนะครับ อย่าลืมฝันถึงผมนะครับ
ค่ะ ฝันดีเหมือนกันนะคะ
...............................................................................................
คุณเชื่อที่ไอ้นพเหรอ
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ
งั้นผมก็ผิดซินะที่เข้าไปขัดจังหวะ
นี่คุณ คุณนพ เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน แล้วคุณน่ะ ไปทำเขาทำไม
ผม ...
คุณไม่ต้องพูดหรอก ยังไงคุณก็ผิดอยู่ดี
เดี๋ยวนี้ปากเก่งจังนะ
ฉันเก่งอยู่แล้วค่ะ....
เหรอ แล้วทำไมตะกี๊ไม่อยู่กับมันต่อล่ะ
เอ๊ะ คุณ .................
............................................
...........................................
ขอบคุณนะคะที่มาส่ง.......
เดี๋ยวผมเข้าไปส่งไหม ท่าทางคุณจะไม่ไหวนะ
ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉัน เดินเข้าไปเองได้ สวัสดีค่ะ ท่านประธาน.......
อ้าว ....... อ้าว..... คุณ ไหนบอกว่าไหวไง มาเดี๋ยวผมช่วย
เฮ้ย !!!!โอ้โห .....ไม่เคยกินล่ะซิเนี่ย ......เฮ้อ กรรมเลอะเทอะหมดแล้ว
ทำยังไงดีเนี่ย บ้านนี้ก็ไม่มีคนอยู่ซะด้วย เอาไงดี ปล่อยไว้ก็ไม่ได้
................ ผมขอโทษแล้วกันนะคุณ อย่าโกรธนะ
....................................................................................................................
หลังจากวันนั้น นกไม่กล้าที่จะ เข้าไปหาเขาอีก เพราะว่า คำบอกที่เขาเขียนไว้ในกระดาษ
ผมขอโทษนะ เสื้อผ้าคุณเลอะมาก ผมเลยต้องเปลี่ยนชุดให้
แต่ผมสาบานได้นะ ว่าผมเปลี่ยนเฉพาะชุดนอกคุณ
หวังว่าคุณคงไม่โกรธ นะ ........ ผมขอโทษนะครับ
.......สิงหา...............
สิ่งนี้มันทำให้เธอรู้สึกอายมาก จึงไม่อยากเข้าไปพบเขา นอกจากมีธุระจำเป็นจริง ๆ
แต่เขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีกเลย ทำให้เธอลดอาการอายลงไปได้
........................................................................
" คุณนกครับ วันนี้ไปทานข้าวกันนะครับ
ขอโทษนะคะคุณนพ พอดีวันนี้มีประชุมด่วนน่ะค่ะ
เหรอครับ ผมก็ไม่รู้ ตั้งแต่ลาออกไป ผมก็ไม่ได้เข้ามาอีกเลย
อ้อ ใช่ค่ะ คือนก สงสัยว่าคุณนพ ลาออกทำไมคะ
อ๋อ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแต่ผมได้งานที่ดีกว่านี้น่ะครับ
ค่ะ..................
งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ ไม่อยากเจอเจ้านายคุณ
ค่ะ..................................
เขาเป็นอะไรกันนะ ไหนว่าเป็นเพื่อนกันไง
....................................................................................
คุณระตีครับ วันนี้มีงานให้ผมทำไหมครับ
คุณนพนี่ เล่นอะไรคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า
ก็แหม ผมคิดถึงคุณนี่ครับ จริง ๆ นะ
บ้า .........
ตกลงมีงานให้ผมทำหรือยังครับ เดี๋ยวผมไม่มีผลงานแล้วจะแย่นะครับ
ใครจะกล้าว่าเลขาส่วนตัวของระตีล่ะคะ
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ
คุณระตีนี่ ใจดีจริง ๆ เลยครับ อืม......ชื่นใจจัง
ไปค่ะ...........................................
.........................................................................................
คุณไปหาอะไรทานก่อนก็ได้นะครับ คุณนก
ไม่เป็นไรค่ะ เจ้านายยังไม่ไป ดิฉันยังไม่กล้าหรอกค่ะ
ผมน่าจะให้คุณเป็นเลขาแทน นุดี เขานะครับ เนี่ย
อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวคุณนุดีเขาจะไม่มีอะไรทำ
งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่านะครับ
เอ่อ ......
ให้เกียรติไปทานข้าวกับผมหน่อยซิครับ
ไม่มีเกียรติอะไรจะให้ค่ะ แต่ไปทานด้วยได้
...................................................................................
นั่นมันเจ้านพนี่ มากับใครนะ คุณระตี เฮ้ย!!!! อย่าทำแบบนั้น
ไหนว่า รักแม่ยอดหญิงไง เอ หรือว่าจะบอกให้คุณนกรู้นะ
แต่นั่นมันเรื่องของเขา สอง คนนี่นา เอาไงดี
คุณนกครับ จะสั่งอะไรดีครับ
อะไรก....................... คุณนพ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
...................................................................................
สกุณา
นพพล....มันเกิดอะไรขึ้น คุณคิดยังไงกับฉันแน่ วันนั้น คุณบอกรักฉัน แต่วันนี้คุณกลับ.........
สิงหา.....ทำไมคุณชอบเข้ามาเกี่ยวข้องกับฉันนักนะ ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว
นพพล
สกุณา...คุณโชคดีมากนะ ที่รอดไปได้ แต่ผม เตรียมแผนสำหรับคุณไว้แล้ว สกุณา
สิงหา...ต่อไปนี้ เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว แกอย่ามายุ่งอีกนะ ไม่งั้น......................ตายแน่
สิงหา
สกุณา...เฮ้อ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่ ผมว่า...ผมคงชอบคุณแล้วล่ะ นก......
นพพล...คราวนี้ กันไม่ยอมนายแน่ ถ้านายมายุ่งกับคุณนกมากกว่านี้ เราได้เห็นดีกัน.....
ใกล้แล้ว.......
ใกล้ยุติแล้ว...........
ใครล่ะ จะ....อยู่รอด.....
22 ธันวาคม 2547 11:58 น.
ลอยไปในสายลม
เธอคิดยังไงกับเรานะ อยากรู้จัง ......... ทำยังไงดีนะ............
คุณนพ มาทำอะไรแถวนี้คะ
อ้าว คุณนก นึกว่าใคร พอดี ผมแวะมาหาเพื่อนน่ะครับ
เหรอคะ เพื่อนคุณนพอยู่แถวนี้หรือคะ นกก็อยู่แถวนี้ค่ะ
เพื่อนคุณอยู่บ้านหลังไหนคะ
ท้ายซอยครับ ก็สิงหาไงล่ะครับ
เหรอคะ ถ้างั้นนกไปก่อนนะคะ พอดีรีบน่ะค่ะ
ครับ เอ่อ...ให้ผมไปส่งไหมครับ
อย่าดีกว่าค่ะ รบกวนเปล่า ๆ
โธ่ ไม่รบกวนหรอกครับ คุณก็รู้ว่าผมน่ะเต็มใจบริการนะครับ
แหม เต็มใจบริการทุกคนหรือเปล่าคะ
เฉพาะคุณคนเดียวเลยครับ จริง ๆ นะครับ คุณนกจะเชื่อไหม
ไม่ทราบซิคะ นกเป็นผู้หญิง ไม่กล้าตัดสินใจอะไรหรอกค่ะ
ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ สำหรับคุณ ผมรอได้เสมอ
......ค่ะ.......แล้วเจอกันใหม่นะคะ เข้าไปหาเพื่อนคุณเถอะค่ะ สวัสดีค่ะ
เขาจะรู้ไหมนะ ว่าฉันก็คิดถึงเขาอยู่เหมือนกัน.......... เขาน่ารักจังเลย........
.................................................................
เฮ้ย ทำไมมาช้าจังวะ ไอ้นพ
แหม ก็ข้ากำลังคุยกะแม่ยอดหญิงสกุณาอยู่นี่หว่า
แล้วไปเจอเขาที่ไหนล่ะ
อ้าว ก็เขาเช่าบ้านอยู่แถวนี้ไงล่ะ แกไม่รู้เหรอ
ก็ถ้ารู้แล้วจะถามนายเหรอ
อืม ช่างเถอะ ไปกินข้าวดีกว่า ที่ไหนดีล่ะ .... ที่บ้านน้องจิ๊บดีไหม
ตามใจนายแล้วกัน ระวังเถอะแม่ยอดหญิงของนายรู้เข้าจะเป็นเรื่อง
เออน่า แกอย่ายุ่งแล้วกัน ไอ้คุณสิงหา
................................
.........................................................
ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าคุณอยู่ซอยเดียวกับผม
นกก็เหมือนกันค่ะ ว่าแต่คุณสิงหาจะกลับแล้วหรือคะ
ใช่ นี่มันเลิกงานแล้วนะ คุณไม่ต้องขยันหรอก เตรียมตัวกลับได้แล้ว
ค่ะ แต่นกไม่ได้ขยันนะคะ เพียงแต่ทำตามหน้าที่เท่านั้น
ครับผม ....ผมเข้าใจ.... เอาเป็นว่าวันนี้กลับกับผมนะ
คงไม่ได้ค่ะ..... เอ่อ...... เพราะว่านัดกับคุณนพไว้แล้วค่ะ
เหรอ... อืม.....งั้นผมไปนะ
ค่ะ สวัสดีค่ะ .....
ทำยังไงดีนะ ผมไม่อยากให้คุณต้องเจอเรื่องร้าย ๆ เลย
..........................................................
คุณนกชอบที่นี่ไหมครับ
ค่ะ ที่นี่บรรยากาศดี.....
ดีใจจังที่คุณชอบ คุณนก คุณรู้ไหมคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมาก
ขอบคุณนะคะที่ชม ไม่ค่อยมีใครชมนกหรอกค่ะ
คุณนกครับ เอ่อ...ผม...รัก...คุณนะ รักมากด้วย
คุณนพ!!! ......คุณอย่ามาล้อนกเล่นเลยค่ะ
ผมพูดจริงครับ คุณไม่เชื่อผมเหรอ
เปล่าค่ะ แต่ว่ามันอาจจะเร็วไป..... เราเพิ่ง...... รู้จักกันไม่กี่เดือนเองนะคะ
โธ่ คุณนกครับ แต่หัวใจผมมันไม่ได้นับวันเวลาที่จะรักนะครับ
...คือว่า....นก.....เอ่อ........
แล้วคุณล่ะครับ คิดยังไงกับผม
เอ่อ...........คือ.....
คุณคิดเหมือนผมบ้างไหม.............
..............................
ยังไม่ต้องตอบก็ได้ครับ ผมจะรอ........
...........................................
หลังจากวันนั้นนพพล ก็ไม่ได้เข้ามาหาสกุณาอีก เหมือนกับจะบอกให้เธอรู้ว่า
ผมให้เวลาคุณตัดสินใจนะ แต่เขาได้ทิ้งรสสัมผัสที่เขาฝากไว้
ที่มือ และที่ริมฝีปากอุ่นของสกุณา ซึ่งเธอนั้นก็หวั่นไหวไปกับรสสัมผัสนั้น
บ่อยครั้งที่เธอเหม่อขณะที่นั่งทำงานอยู่ จนทำงานผิดพลาด
แต่กระนั้นเธอก็ยังตัดสินใจไม่ถูก
ว่าจะบอกเขาดีหรือเปล่าว่าเธอ คิดอย่างไร จนกระทั่งวันนี้......
คุณนกครับ ไปทานข้าวข้างนอกกับผมนะ
เอ่อ คือ ....งานยังไม่เสร็จน่ะค่ะ คุณนพรอก่อนได้ไหมคะ
ครับ ผมจะรอ
.........................................................
คุณนกจำที่นี่ได้ไหมครับ
จำได้ค่ะ ที่นี่ที่ที่คุณพามาครั้งนั้น
แล้วคุณจะตอบผมได้หรือยัง ครับว่า คุณรักผมไหม
คือว่า.....นก...เอ่อ................
................................
ค่ะ....................
ขอบคุณครับคุณนก ผมดีใจจังเลย คุณทำให้ผมรู้สึกดีมาก
งั้นเรา....ไปฉลองกันนะครับ
ที่ไหนคะ
เดี๋ยวผมพาไปครับ......
...............................................................
นี่เรากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย แอบตามมาทำไมวะ
แถมยังต้องมาเห็นภาพ....เฮ้อ.....
ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะหลงคารมมันได้ถึงขนาดนี้
คุณจะรู้ไหมเนี่ยว่ามันกำลังจะทำอะไร...............
ทำไมนกปวดหัวจังคะ......
ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมพาคุณไปพักเอง
พานกไปส่งบ้านเถอะค่ะ
ไปพักห้องเช่าผมก็ได้ครับ มาครับเดี๋ยวผมพาไป
.......................................
สวยจริง ๆ เลยนก ไม่ผิดหวังจริงๆที่ยอมลงทุนไปทั้งหมดเนี่ย
ไม่เคยต้องลำบากกับ ผู้หญิงคนไหนเท่าคุณเลยจริง ๆ
ผมขอเอาคืนให้คุ้มทุนหน่อยแล้วกัน....................
................
..........................................................
สกุณา
นพพล....คุณ ฉันรักคุณเหลือเกิน คุณเป็นคนดีจริง ๆ
สิงหา....คุณเป็น เพื่อนที่ดีมาก แต่คุณยังปากเสียเหมือนเดิมนะ
นพพล
สกุณา....คราวนี้ผมไม่ปล่อยคุณแน่ ยังไงคุณก็ต้องเป็นของผม
สิงหา....คราวนี้ ถ้าแกยังมายุ่งอีก เราจะได้เห็นดีกัน
สิงหา
สกุณา...ผมจะต้องช่วยคุณให้ได้ ผมเป็นห่วงคุณนะ ผม...........
นพพล....นายมันเลวจริง ๆ ทำกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่ยอมหรอก
..............................
เรื่องราวใกล้ถึงจุดแตกหักแล้วหรือนี่
แล้วใครล่ะ ที่จะเสียใจ
ใครล่ะ จะเป็นผู้ชนะ
อีกไม่นาน........ คงรู้
15 ธันวาคม 2547 13:03 น.
ลอยไปในสายลม
หวัดดีครับคุณ...เอ่อ....
สกุณา ค่ะ หรือเรียกว่า นกก็ได้ค่ะ
ครับ คุณนก ผม นพพล ครับ เรียก ผมว่านพก็ได้.....ผม เป็นหัวหน้าฝ่ายการเงินของที่นี่นะครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณนะครับ
เช่นกันค่ะ
หวังว่าคงสนุกกับงานที่นี่นะครับ
ดิฉันก็คิดเช่นนั้นค่ะ
......................................................................
นพ นายช่วยตามนักบัญชีคนใหม่มาพบฉันด้วย
เออ ได้ แต่ว่าโคตรจรสวยเลยว่ะ ข้าชอบมากเลย
กันว่านายเอาเวลาพวกนี้ ไปทำงานให้เสร็จดีกว่า แล้วอีกอย่าง เด็ก ๆ ของนายก็เยอะแยะ ขอเถอะ คนในบริษัทน่ะ อย่าทำเลย
เออน่า เล่น ๆ ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า
แล้วกันจะคอยดู เรียกมาหากันด้วยล่ะ อย่ามัวเพลิน กันมีงานต้องทำอีกมาก
.....................................................
คุณนกครับ เจ้านายเรียกพบครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ สิงหาเป็นคนไม่ดุ ผมรับรอง
ค่ะ........
..................................................
ขออนุญาตเข้าไปข้างในค่ะ
เชิญ......
คุณเป็น พนักงานบัญชีคนใหม่ใช่ไหมครับ
ค่ะ ดิฉันเอง
หวังว่าเราคงทำงานร่วมกันได้นะ เจ้านพมันคงบอกคุณแล้วว่าผมไม่ดุ แต่ผมเจ้าระเบียบนะครับ งานออกมา ต้องดี ถ้าไม่ดี ผมไม่เอาแน่
ค่ะ ดิฉัน ทราบดี ว่างานพวกนี้ ถ้าไม่รอบคอบจะทำให้งานเสียหาย
ดีครับ อ้อ ผมขอให้คุณแทนตัวเองด้วยชื่อได้ไหมครับ เรียก ดิฉัน แล้วมันไม่เหมือนคนทำงานร่วมกัน ได้ไหมครับ
ก็ได้ค่ะ ถ้ามันจะไม่เป็นการตีเสมอเจ้านาย
ไม่หรอกครับ ผมไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่าง
แล้วจะให้ดิ..เอ้อ..นกเรียกคุณว่าอะไรคะ
เรียกผมสิงหาก็ได้ มันเป็นทั้งชื่อจริง และชื่อเล่นของผม แต่ผมก็ชอบชื่อผมอยู่ดี ผมไม่รบกวนเวลาทำงานของคุณแล้ว คุณไปทำงานต่อเถอะ
ค่ะ.....
.....................................................
ทุกชีวิตดำเนินไปตามทางของมัน แต่วันนี้เส้นทางเหล่านั้นมาพบกัน ความสัมพันธ์ทั้งสามคน เริ่มก่อตัวขึ้นช้า ๆ ......การทำงานล่วงเลยไปได้ 2 อาทิตย์ หลังจากที่นพพลกลับมาจากไปทำงานนอกสถานที่ ซึ่งคนในบริษัทจะรู้กันว่างานนั้นคือ อะไร แต่....สกุณา หล่อนไม่เคยได้รู้เลย เพื่อนร่วมงานต่างก็ไม่เคยบอกอะไรเธอ เพราะนพพลสั่งห้ามไว้ ด้วยกำลังสนใจในตัวสกุณาผู้นี้ มีเพียง สิงหา ที่อยากจะบอกแต่ก็ไม่มีโอกาส สิงหา และ สกุณา สนิทสนมกันมาก จนทำให้คนในบริษัทหลายคนพากันอิจฉาริษยาสกุณา เพราะว่า สิงหานั้นไม่เคยที่จะคุยกับใครในบริษัทแบบเป็นกันเอง เหมือนคุยกับนพพล เนื่องด้วยทั้งสองเป็นเพื่อนกันมา สิงหาจึงรับนพพลเข้าทำงาน ดังนั้น สกุณา จึงเป็นคนแรกที่สิงหาคุยด้วยอย่างสนิทสนม
คุณนกครับวันนี้ให้เกียรติไปทานข้าวกับผมซักมื้อได้ไหมครับ
ต้องขอโทษด้วยคะ คุณนพ พอดีนกมีงานค้างอยู่น่ะค่ะ ต้องทำให้เสร็จ
โห นี่นายสิงหามันใช้งานคุณหนักเลยหรือครับ
ไม่หรอกค่ะ นกชอบทำงานอยู่แล้ว
แล้วเมื่อไร เราจะมีเวลาให้กันบ้าง่ละครับ ผมก็เหงานะ
แหม คุณนพคะ พูดอะไรก็ไม่รู้ เราไม่ได้เป็นคู่รักกันนะคะ
คุณนกจะใจร้ายกับผมได้เหรอครับ นะครับ ไปกินข้าวกับผมนะ
งั้นเดี๋ยว นกเอางานเข้าไปส่งคุณสิงหาก่อนนะคะ
ครับ ผมจะรอนะ
.........................................................
นกเอางานมาส่งค่ะ คุณสิงหา
ไอ้นพมันชวนไปกินข้าวเหรอ
ค่ะ .......
เอ่อ... คือ... คุณจะไปใช่ไหม
ค่ะ......
งั้นผมไปด้วยนะ ยังไง เราก็เป็นเพื่อนกันนี่ใช่ไหม
ก็ดีค่ะ ไปหลายคนสนุกดี
...........................................................
สิงหา แกไปเป็นก้างขวางคอข้าวันนั้นทำไมวะ
คุณนกเขาเป็นคนดีนะโว้ย กันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่
เรามันผู้ชายนะโว้ย ยังหนุ่มด้วย กลัวอะไรวะ
ใช่ ไม่กลัว แต่เธอไม่สมควรมามั่วกับนาย
ข้ามันเลวมากเลยใช่ไหมในสายตาแกเนี่ย
เปล่า แต่ถ้าแกยืนยันว่าชอบเธอจริง ๆ ฉันจะไม่ขวาง
เออ แล้วเราจะรู้กัน ว่าใครแน่กว่ากัน
แก นี่มัน..... เออ ได้ กันก็จะขวางให้ถึงที่สุดเลย คอยดู
เฮ้ย ข้าถามสักคำซิ แกชอบคุณนกเหรอ
กัน...... เปล่าโว้ย เห็นเธอนิสัยดี เลยไม่อยากให้มาเสียใจกับคนอย่างนาย
ถ้าแกบอกว่าชอบ ข้าจะไม่ยุ่ง แต่ในเมื่อแกปฏิเสธ ข้าก็ไม่สนโว้ย ไปล่ะ ......
........................................................
สกุณา...
นพพล น่ารักจัง นิสัยดีอีกต่างหาก เขาจะมีรักแท้จริง ให้กับเราบ้างไหมนะ
สิงหา คุณเป็นคนประเภทไหนกันแน่ ไม่เข้าใจเลย เหมือนจะดี แต่ชอบว่าเราทำงานไม่ดี ทั้ง ๆ ที่เราก็ทำเต็มที่แล้ว บางครั้งก็น่ารักดี เหมือนที่น่าคบ หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนกันได้นะ
นพพล...
สกุณา เธอสวยจังเลย แต่ถึงอย่างไร ผมก็ไม่ต้องการการผูกมัดอยู่แล้ว เธอก็แค่ทางผ่านสำหรับผม
สิงหา พวกเราเป็นเพื่อนกัน แต่เขากลับนิสัยต่างจากผม เฮ้อ อย่ามายุ่งกันดีกว่า..
สิงหา.....
สกุณา เธอเก่งนะ แต่ผมไม่ชอบชมใครให้ได้ยิน แต่...ผมก็ยังหวังว่าเธอจะไม่ตกเป็นเหยื่อของเพื่อนผม
นพพล เพื่อนที่ผมรัก แต่เรานิสัยต่างกันมาก ผมอยากให้เขาเลิก แต่เขาคงไม่ยอม...
เรื่องราวเริ่มดำเนินมาแล้ว
แม้ว่าครั้งนี้จะไม่มีใครรู้ว่า
อีกฝ่ายคิดยังไง
แต่ตอนต่อไป เราคงรู้กัน....
12 ธันวาคม 2547 11:02 น.
ลอยไปในสายลม
....บทนำ.....
...สกุณา...
' ชีวิตของฉัน ก็เหมือนนกน้อย
ที่ต้องการจะท่องเที่ยวไปในทุก ๆ ที่
ต้องการรักแท้จริง.... จากใครสักคน.....
หากแต่ว่า..สิ่งที่ฉันพบ.......
มันกลับไม่ใช่สิ่งที่นกน้อยอย่างฉัน....ต้องการ.. '
...............................
....นพพล...
' ชีวิตของผม มันเต็มไปด้วยความสนุก ...
ผมไม่ได้อยากเป็นนก.. ที่จะบินไปในทุกที่
แต่ผม ก็ยังเป็นผมคนนี้ เสเพลไปเรื่อย สนุกดี
และครั้งนี้ก็เหมือนกัน
....ผมเป็นคนของความจริงนะ...
รักแท้เหรอ...ผมไม่ต้องการ........ '
..........................
....สิงหา....
' ส่วนชีวิตของผม สุขสบาย
แต่ผมเบื่อ... เบื่อกับชีวิตแบบนี้
ผมต้องการที่จะออกไปพบโลกกว้าง
ซึ่งผมรู้ว่ามันมีอุปสรรคมากเพียงใด
แต่ใครล่ะ .. ที่อยากจะเดินโดยไร้ขวากหนาม.ไม่ใช่ผมแน่นอน
ความรักเหรอ....ผมต้องการแค่ความจริงใจเท่านั้น
คงไม่ยากนัก....ที่ผมจะลองหา...... '
.....เรื่องราวจะเป็นอย่างไร
สำหรับความคิดที่ต่างกัน
แต่..กลับต้องมาพบพานกัน
แล้วใครล่ะที่จะ.....อยู่รอด...
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
919
