19 กรกฎาคม 2548 18:51 น.
ลอยไปในสายลม
"หากคนอย่างฉันตายจากไป
เธอเศร้าใจหรือเปล่า
หนึ่งคนที่ข้างเธอยามเหงา
มันมีค่าสักแค่ไหน... สำหรับเธอ"
......................................................
"ฝน ฟัง ภูก่อนนะ ฝน"
"ได้ ภู ภูอยากพูดอะไร ภูรีบพูดเลยนะ"
"ฝนโกรธผมมากเลยเหรอ"
"ฝนยังมีสิทธิ์ โกรธภูอีกเหรอ"
"มีซิ ฝนมีสิทธิ์ ทุกอย่าง และจะมีตลอดไป"
"ก็ได้ ฝนโกรธภู ทำไมภูต้องหลอกฝนด้วย"
"ภู ไม่ได้หลอกฝนนะ ภูยังรักษาสัญญา เหมือนเดิม"
"แล้วที่ฝนเห็นล่ะ"
"มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ"
"งั้น ภู อธิบายมาซิ ฝนจะเชื่อภู"
"ก็ได้ .... หวาน เขาเป็นลูกเจ้าของบริษัทที่ ภูทำงานอยู่
ภูก็ไม่รู้นะว่า เขาคิดยังไงกับภู
แต่สิ่งที่รู้ ก็คือ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขา
แล้ววันนี้ เขาก็ตามผมมา
ก็อย่างที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ
เขา....."
"ฝน ขอโทษ"
"ขอโทษผมทำไม คุณไม่ผิดนี่"
"แต่ ฝน.."
"คุณร้องไห้ ทำไมกัน ผมใจไม่ดีนะ"
"ภู.......... ฮือ ฮือ"
"ฝน คุณอย่าร้องนะ ผมอยู่นี่แล้วไง โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะคนดีของผม"
"ภูคิดถึงฝนบ้างไหม"
"คิดซิ คิดถึงใจแทบขาดเลย ตอนที่ฝนบอกว่าจะยังไม่กลับ ผมเสียใจมาก"
"ฝนขอโทษ"
"ไม่เป็นไรหรอก ผมเข้าใจว่าคุณต้องมีสิ่งที่ทำให้คุณกลับไม่ได้"
"คือว่า ...."
"ถ้ายังไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ ส่วนเรื่องหวาน คุณเข้าใจผมนะ"
"ค่ะ ฝนเข้าใจคุณ แต่ว่า คุณจะเดือดร้อนไหมคะ"
"ไม่เป็นไรหรอก หากเขาเห็นว่า ลูกสาวเขา สำคัญกว่าพนักงานอย่างผม ผมก็จะหางานใหม่"
"แล้ว..."
"เอาน่า ถามเยอะจริง เราไปหาอะไรทานกันดีไหมครับ"
"ได้เลยค่ะ"
"เฮ้อ เด็กขี้แย หายร้องไห้แล้ว แต่เสื้อผมเปียกหมดเลยนะ"
"บ้า แค่นิดเดียวเอง เดี๋ยวฝนทำอาหารแก้ตัวแล้วกันนะคะ"
"เดี๋ยว ฝน แล้วสัญญา ของเราล่ะ คุณว่าไง"
"ฝน ... เอ่อ "
"ทำไมล่ะ"
"ก็คุณน่ะ ไม่ขอนี่"
"ฝน!!!!!"
"ค่ะ ฝนตกลงตามสัญญาที่เรามีให้กันค่ะ"
"คุณทำให้ผมเกือบจะคลั่งแล้วนะ"
"คุณก็ไม่คลั่งนี่คะ"
"ผม รัก คุณ แต่งงานกับผมนะ"
"ค่ะ ฝนจะแต่งงานกับคุณ"
"ขอบคุณครับ"
................................................
ผมดีใจเหลือเกินที่ฝนยอมแต่งงานกับผม
ผมกลัวนะ กลัวมากเลย
หากคำตอบที่ได้ คือไม่
แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด
อีกอย่างเรื่อง หวาน ทำผมไม่สบายใจ
ตอนนี้ ผมก็ไม่สบายใจ นะ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น
แต่ฝนก็สัญญากับผมแล้วว่า
ฝนจะเชื่อใจผม
แล้วผมก็จะไม่ทำให้ฝนเสียใจแน่นอน
แม้ผมจะตกงาน ผมก็ไม่กลัว
..............................................
ฉันดีใจ ที่ได้บอกเขา
ตอนแรก ฉันหึงเขามาก
แต่ฉันก็มาคิดได้ว่า
คนเรารักกัน ก็ต้องเชื่อใจกัน
จริงไหม
ดังนั้น ฉันจึงเลือกที่จะเชื่อเขา
แต่ฉันก็กังวลอยู่เหมือนกัน
กลัวว่า โจ เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า
ฉันภาวนาให้เขาหายไวไว
........................................
ณ เวลาเดียวกัน
ทำไม โจ ยังไม่ออกจากห้องผ่าตัดล่ะ
ฉันใจไม่ดีเลยอ่ะ
เธออย่าเพิ่งทิ้งฉันไปนะโจ
อยู่เป็นเพื่อนทะเลาะกับฉันก่อนนะ
เฮ้อ เมื่อไหร่จะออกมาซะทีนะ
โอ๊ย ทำไงดีล่ะ จะโทรบอกฝนดีไหมเนี่ย
โอ๊ย แต่โจห้ามไว้
เอาไงดี โอ๊ยไม่ได้แล้ว
โทรบอกดีกว่า
ก่อนที่จะไม่มีเวลา
เอร์ เบอร์อยู่ไหนนะ
เอ๊ะ ทำไมฉันต้องรวนขนาดนี้เนี่ย
อ๊ะ เจอแล้ว
"คุณครับ เป็นญาติคนไข้ หรือเปล่าคะ"
"อ๋อ เป็นเพื่อนน่ะค่ะ พอดี คุณลุงคุณป้าไปพักผ่อนอ่ะค่ะ
แล้ว เอ่อ คนไข้เป็นไงบ้างคะ หมอ"
"คือว่า..... เอ่อ คงต้องรอดูอาการคืนนี้ น่ะครับ
ถ้าคนไข้ฟื้น เขาก็จะรอด แต่ถ้าไม่ ... เอ่อ"
"แล้วผลการผ่าตัดเป็นไงบ้างอ่ะคะ แบบว่า ..."
"อ๋อ คือการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยน่ะครับ แต่ขึ้นอยู่กับกำลังใจคนด้วยนะครับ"
"กำลังใจ..."
"เอ่อ งั้นหมอ ขอตัวก่อนนะครับ"
"ค่ะ ขอบคุณ คุณหมอมากนะคะ"
................................................................
นี่ฉันควรจะทำไงดีนะ
โทรหาฝนดีไหม
แต่ว่า โจ ไม่อยากหใทร
แต่ถ้าไม่โทร โจก็จะ.......
เอาะ เป็นไงเป็นกัน ยอมโดนด่า อ่ะ
...............................................
"ฮัลโหล จ้า"
"ฝนเหรอ คือว่า เราจะบอกว่า ตอนนี้ โจผ่าตัดเรียบร้อยแล้วนะ
แต่ว่า.."
"ทำไม"
"คือโจต้องการกำลังใจน่ะ ฉันก็เลยคิดว่า เธอน่าจะเป้นกำลังใจที่ดีให้เขา"
"แล้วทำไมเธอเพิ่งมาบอกฉันล่ะ"
"ก็โจไม่อยากให้เธอเป็นห่วง และอยากให้เธอกลับไปหาคนรัก
ไม่อยากเห็นเธอเสียใจ เขารักเธอมากนะ"
"แต่ฉัน... คือ ฉัน"
"ทำไมล่ะ เพื่อเพื่อนสักครั้งได้ไหม"
"พรุ่งนี้ ฉันนัดกับภูไว้น่ะ"
"งั้นเธอก็พาเขามาด้วยซิ"
"คือ...."
"นะ นะ ฉันขอร้องล่ะ"
"เอ่อ... ก็ได้อ่ะ เพื่อเธอนะเนี่ย"
"ทำไมต้องเพื่อฉัน"
"เอาน่า ฉันรู้นะว่าเธอคิดไรอยู่น่ะ"
"เอาเถอะ เธอจะคิดยังไงก็เรื่องของเธอนะ แต่ช่วยมาด่วนเลยนะ"
"ได้ แล้วฉันจะรีบบอกภูนะ"
..............................................
แล้วจะทำอย่างไรดี ควรจะเล่าเรื่องให้ภูฟังดีไหม
หรือไม่ต้องเล่า
แค่เพียงบอกว่าจะไปพบเพื่อนเก่า
อืม งั้นไม่เล่าดีกว่า
ภู คงไม่โกรธฉันหรอกมั๊ง
..................................
เหตุการณ์บางอย่างไม่ควรบอก
แต่บางสิ่งหากไม่บอก
มันจะทำให้เข้าใจผิดหรือไม่????
10 กรกฎาคม 2548 15:15 น.
ลอยไปในสายลม
"แม้ไม่ใช่คนโปรด อย่างคนอื่นเขา
แม้จะดูว่างเปล่าในสายตาเธอ
ไม่เคยทำให้คำ ว่าฉันรักเธอ
ลดน้อยลงได้เลยสักวัน"
"มน เธอเปิดเพลงนี้ทำไมอ่ะ"
"อ้าว ก็ฉันชอบฟังนี่ เธอไม่ฟัง ก็อุดหูไปเลย"
"โห ทำไมใจร้ายกับคนป่วยจังครับ"
"ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเพราะเลย แหม กำลังรอคนเฝ้าที่แสนดีอยู่ล่ะซิ"
"ไม่เกี่ยวสักหน่อย เราเพียงอยาก พูดกับเธอดีดี ก่อนที่จะไม่มีโอกาส"
"โจ เธออย่าพูดแบบนั้นเลย ยังไง เธอก็ต้องหายนะ"
"เธออย่ามาทำตาแดงแถวนี้ซิ มน ฉันยิ่งรู้สึกผิดนะ"
"ทีหลังเธอ ก็อย่าพูดแบบนี้อีกซิ"
"ก็ได้ ฉันจะไม่พูด อืม อีกไม่กี่วัน ฉันก็จะเข้าผ่าตัดแล้วซินะ ฉันไม่มั่นใจเลยว่ามันจะเป็นเหมือนเดิม"
"ไม่หรอก เธอต้องหายซิ อย่างน้อย ๆ ลุกมาทะเลาะกับฉันก่อนก็ยังดี"
"มน..."
"หืมมม..."
"ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม"
"อะไรล่ะ"
"คือ ... เอ่อ คือ.... ฉันอยากให้ฝนเขารีบกลับไปทำงาน แล้วก็กลับไปหาคนรักของเขาน่ะ"
"นั่นมันเรื่องของเขานะ เธอจะทำอย่างไร"
"นี่ไง ฉันอยากให้เธอช่วย"
"แต่ถ้าฝนไป แล้วเธอ จะเอากำลังใจจากไหนเขาผ่าตัดล่ะ"
"ฉัน.... แต่ถ้าฉันปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ดี ฉันกลัว กลัวว่าจะต้องจากกันทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ถึงความสุขของฝนน่ะ"
"เธอ รัก ฝนมากขนาดนี้เชียวหรือ"
"ยังไง ตอนนี้ เรากับฝนก็เป็นเพื่อนกันนี่ จะให้เราเห้นแก่ตัวแบบนี้ได้ไง"
"แล้วเธอจะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ"
"ก็...."
.....................................................
"ฝน จ๋า"
"อ้าว มน มีอะไรเหรอ เรากำลังจะไปเยี่ยมโจ พอดีเลยอ่ะ"
"เอ่อ .... อ๋อ โจน่ะเหรอ เขากลับบ้านได้แล้วจ้า"
"จริงเหรอ ดีใจจัง งั้นเราไปเยี่ยมโจที่บ้านกัน"
"เอ่อ แต่ว่า ตอนนี้โจเขายังต้องพักผ่อนอยู่น่ะจ้ะ อีกอย่างนะ ต้นอนี้เขาก็อยู๋บ้านด้วย ให้เขาได้อยู่กับครอบครัวเขาเถอะนะจ๊ะ"
"อืม ก็ดีนะ งั้นเดี๋ยวเราไปเยี่ยมเขาวันหลังก็ได้"
"แต่ฉันว่านะ เธอกลับไปทำงานที่กรุงเทพได้แล้วแหล่ะจ้า เพราะว่า เอ่อ เธอก็ขาดงานมานานแล้วนะ ยังไม่ทันได้เริ่มงาน ก็ขาดงาน ซะแล้ว เดี๋ยวเขาจะว่าเอานะ"
"อืม จริงซิ ลืมไปเลยอ่ะ งั้นเราคงต้องกลับจริง ๆ แล้วล่ะ"
"อืม..."
"งั้นยังไง ช่วยดูแลโจด้วยนะ"
"จ้า ยังไงซะ โจก็เพื่อนเรานะ"
"แค่เพื่อนเหรอ"
"เอ๋........."
"เรารู้นะว่าเธอคิดยังไงอ่ะ"
"..."
"เธอกับเราก็คบกันมา เกือบ 2 ปี แล้วนะ เราจะไม่รู้เลยเหรอ"
"อย่าบอกเขานะ"
"ไม่หรอก เพราะเธอนั่นแหล่ะ ที่ต้องบอกเขา"
"ฉัน... ฉันไม่กล้าหรอก"
"เอาน่า ลองหน่อยจะเป็นไร เนอะ งั้น.... ฉันเตรียมตัวกลับเลยนะ"
"อืม อ้อ ว่าง ๆ พาแฟนมาเที่ยวที่นี่ก็ได้นะ"
"อืม... ไม่รู้ว่าเขาจะโกรธฉันหรือเปล่าน่ะ"
"เอาน่า ไม่หรอกจ้า"
"ขอบใจนะ แล้วเจอกันจ้า"
"โชคดีนะ"
.................................................
นี่ ฉันจะได้กลับไปเจอภู แล้วซินะ
เขาจะดีใจไหมเนี่ย ที่ฉันกลับไป
ฉันกลัวจัง กลัวเขาโกรธฉัน
จะโทรไปบอกเขาก่อนดีไหมนะ
ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเขาจะไม่ตื่นเต้น
แต่ตอนนี้ ฉันซิ ตื่นเต้นมากเลยล่ะ
.....................................................
"ฝนกลับไปแล้วหรือ"
"อืม เธอไม่เสียใจแน่นะ"
"แน่ซิ อย่างน้อย ๆ ฉันก็ดีใจที่ได้ทำประโยชน์ ก่อนที่จะ..."
"ไหน สัญญาไว้แล้วไงว่าจะไม่พูด"
"ขอโทษ นะ อืม งั้นเธอไปทำงานได้แล้วล่ะ"
"นี่มัน เลิกงานแล้วย่ะ ฉันมีเวลาอยู่กับเธอ จนกว่าเธอจะเข้าผ่าตัดพรุ่งนี้เลย"
"...."
"เอาน่า เพื่อนกัน ทิ้งกันได้ไง"
"มน...."
"เดี๋ยววันนี้ฉันนอนเฝ้าเธอที่นี่นะ"
"อืม..."
...................................................
"นี่คุณหวานครับ คุณอย่ามายุ่งกับผมได้ไหม ผมบอกแล้วไง ว่าผม มีแฟนแล้ว"
"มีแฟนก็เลิกกับแฟนได้นี่คะ"
"มันเรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว"
"แต่ฉันรักคุณนี่ นะคะ ภู หวานรักคุณนะ"
"นี่ คุณหวาน ปล่อยผมนะครับ"
"ไม่ หวานจะกอดคุณไว้อย่างนี้ คุณจะทำอะไรหวานคะ ถ้าหวานเจ็บ หรือมีบาดแผล รับรองเลยค่ะ ว่าคุณ ไม่ได้ทำงานต่อแน่"
"คุณ......................"
"ภู คะ ฝนกลับมาแล้......................... "
"ฝน ......................"
"นี่น่ะเหรอคะ ภู ขา แฟน ภู"
"หวาน คุณ ปล่อยผมได้แล้ว อย่ามายุ่งกับผมอีกนะ ปล่อย!!!!!"
"โอ๊ย!!! คุณกล้าทำกับฉันขนาดนี้เลยหรือ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
"ฝน รอผมด้วย ฝน......"
....................................................
เหตการณ์บางอย่าง เราไม่สามารถ ที่จะห้ามมันได้
แต่เราสามารถ ที่จะรับฟังเหตุผลกันได้
แล้วนางเอกของเราจะยอมรับฟังหรือไม่ คอยติดตามกัน........
6 กรกฎาคม 2548 15:32 น.
ลอยไปในสายลม
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"หวัดดีครับ"
"ภู นี่ฝนนะ"
"ฝนเหรอ มาถึงหรือยังครับ"
"ภู จ๋า คือว่า ฝนต้องขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ ฝนยังกลับไปไม่ได้"
"............"
"ภูอย่าโกรธ ฝนนะ ถ้าฝนทำธุระเสร็จ แล้วฝนจะกลับไป"
"อืม..."
"ภูพูดกับฝนหน่อยนะ"
"ไม่เป็นไร ภู เข้าใจ ฝนทำธุระให้เสร็จ แล้วภูจะรอ"
"......"
"ภูจะไม่ถามฝนหรอกว่าธุระของฝน คืออะไร ภูเชื่อใจฝนเสมอนะ"
"ขอโทษนะภู หากว่า ภูเจอคนที่ดีกว่าฝน ภูก็ไปได้เลยนะ เพราะฝนไม่รู้ว่าฝนจะต้องอยู่นานเท่าไหร่"
"....."
"ฝน เสียใจ ฝนไม่แน่ใจว่า ฝนจะรักษาสัญญาของเราได้หรือไม่"
"ทำไมล่ะ"
"......"
"ไม่เป็นไร ฝนยังไม่ต้องบอกภูก็ได้นะ ยังไง ภูก็จะรอฝน เมื่อไหร่ที่ฝนกลับมา สัญญาที่เราให้ไว้ยังเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง"
"ภู....."
"ฝน ทำในสิ่งที่ฟ้าเลือกแล้วกัน"
"...."
"ฝน อย่าร้องไห้นะ ภูใจไม่ดี"
"......"
"รักฝน คิดถึงฝนเหมือนเดิมนะ"
"แล้ว..... แล้วฝนจะโทรหาภูนะ"
"อืม...."
"ขอบใจนะภู"
"..."
"ฝน ยังรักภูนะ แต่......."
"ไม่เป็นไร ฝน แค่ภูรู้ว่าฝนยังรักภูอยู่ ภูก็ดีใจแล้ว"
"...."
"ขอโทษอีกครั้งนะ ภู"
........................................................................
คุณรู้ไหม ถึงผมจะบอกว่า ไม่เป็นไร กับฝนแล้ว
แต่ผมก็ยังอดรู้สึกใจหายไม่ได้
ผมกลัวที่จะต้องเสียเธอไป
แต่ว่า ผมก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ
และผมก็ไม่อยากรู้ว่า เหตุผลที่ทำให้เธอต้องผิดสัญญากับผม คืออะไร
เพราะผมคงรับไม่ได้
แต่ก็อย่างที่บอก ถึงอย่างไร ผมก็จะรอเธอ
ผม จะ รอ
.............................................
ฉันไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายคนที่ฉันรักเลย
ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม
แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือก ไม่เลย
ภู ฉันรักเธอมาก
แต่ โจ เขาเจ็บอยู่
แล้วเขาก็ดีกับฉันมาก ฉันทิ้งเขาไปตอนนี้ไม่ได้
ภู เธอยังจะรอฉันใช่ไหม
ได้ ฉันก็จะมีเพียงเธอเท่านั้น
ถึงอย่างไร ฉันก็จะกลับไปหาเธอ ฉันสัญญา
.........................................
"ฝน คุณยังไม่กลับอีกหรือ"
"ยังค่ะ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณก่อนยังไงคะ โจ"
"ผมเสียใจ ที่ทำให้คุณต้องกลับไปช้า"
"ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อนก็ต้องช่วยเหลือเพื่อนซิคะ"
"ถึงอย่างไร เราก็คงเป็นได้แค่เพื่อนกันใช่ไหม ฝน"
"ฉัน ขอ โทษ"
"ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ ที่จริง ผมอยากอิจฉาเขานะ แต่ผมไม่อิจฉาเขาหรอก เพราะอย่างน้อย ๆ ตอนนี้ คุณก็ยังอยู่กับผม แม้มันจะไม่นานก็ตาม"
"คุณอย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ โจ ยังไงคุณก็ต้องหายนะ"
"ไม่หรอก ผมรู้ตัวดี ยังไง ผมก็ขอบคุณ คุณมากเลยที่ยอมอยู่กับผม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"เฮ้ หวัดดีฝน เป็นไงบ้างโจหายหรือยังอ่ะ"
"นี่ มน ทำตัวให้เป็นผู้หญิงหน่อยไม่ได้หรือยังไงนะ"
"ก็แหม เอาน่า เดี๋ยวเราก็เป็นเองแหล่ะ นายไม่ต้องมายุ่งหรอก อุตส่าห์มาเยี่ยมนะเนี่ย โดดงานมาเลย ยังจะมาว่าเราอีกอ่ะ ดูซิฝน โจอ่ะ บ่นเราอยู่เรื่อยเลย"
"เอาน่า มน ไม่เป็นไรหรอก ภู ก็แกล้ง มนเรื่อยเลยนะ อ้อ งั้น เดี๋ยวเรากลับหอก่อนแล้วกัน มนอยู่เป็นเพื่อนโจไปก่อนนะ"
"โอเค ได้เลยจ้า"
...............................
"เฮ้ โจ เป็นไงบ้างอ่ะ เจ็บมากไหม"
"ไม่หรอก เธออย่าทำหน้าแบบนั้นซิ เดี๋ยวใจไม่ดี"
"ก็เธอน่ะ ชอบทำให้เราตกใจอ่ะ"
"ขอโทษนะ ทุกอย่างที่เราเคยพูด มันไม่เป็นความจริงเลยนะ"
"เราเคยโกรธนายหรือไงล่ะ เอาน่า อย่าคิดมากนะ แล้วเรื่องเธอกับฝนล่ะ"
"มันเป็นไปไม่ได้หรอก ฝนเขาไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ"
"เธอทำใจได้แล้วเหรอ"
"ใครจะทำใจได้ล่ะ แต่มันจำเป็นนี่ เธอไม่เคยมีความรัก เธอไม่รู้หรอก"
'โจ ทำไมเราจะไม่รู้ล่ะว่าเจ็บมันเป็นอย่างไร เธอต่างหาก ไม่เคยเข้าใจมัน เรารักเธอมานานแล้ว แต่เธอไม่เคยสนใจเอง ถึงเวลานี้ เราก็ยังรักเธออยู่นะ แต่เธอไม่เคยเข้าใจ ฉันอยากบอก แต่ฉันไม่กล้า เพราะฉันเป็นผู้หญิงไงล่ะ'
"มน เธอเป็นอะไรไป เงียบไปเลย"
"เปล่าไม่มีอะไร ฉันว่าเธอนอนดีกว่า เดี๋ยวฉันเฝ้าให้เอง"
"ขอบใจนะ"
"อืม ไม่เป็นไร"
...................................................................
ทำไมจะต้องเป็นฉัน ด้วยนะ ยัยมนเอ๋ย ดันมารักเพื่อนตัวเอง เฮ้อ แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ ก็ได้แต่เศร้าไปวัน วัน
พระเจ้า ช่วยลูกช้างด้วยนะ ขอให้โจหายด้วยเถอะ ถ้าหายนะ ลูกยอมไปโจเลยว่าลูกอ่ะรักเขา
เจ้าประคุณ สาธุ
........................................................
ผม โจไงครับ
อืม ผมเคยคิดนะว่า ผมคงจะรัก ฝนมาก
แต่มาถึงตอนนี้ ผมทำใจได้แล้วล่ะ
ถึงอย่างไร ผมก็คงเป็นได้แค่เพื่อนเขาจริง
เอาล่ะ ผมคงจะต้องทำอะไรสักอย่าง
แม้ว่าผมอาจจะมีเวลาเหลือน้อย แต่อย่างไรก็ตาม
ผมจะไม่ยอมให้ฝนต้องเสียใจเป็นอันขาด
อย่างน้อย น้อย ผมก็ยังมี มนเป็นเพื่อน
แล้วผมจะต้องเสียใจไปทำไมล่ะ
ผมควรจะทำสิ่งที่ถูกต้องซิ ใช่ไหม????
บางคนเกิดมาเพื่อเสียสละ
บางคนเกิดมาเพื่อที่จะรัก
แต่บางคนก็เกิดมาเพื่อรัก และเสียสละ
แล้วคุณล่ะ เป็นแบบไหน...
28 มิถุนายน 2548 16:27 น.
ลอยไปในสายลม
"ก็มันคิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง ใจจะขาด
คิดถึงคนที่เราต้องจากมาไกล
แต่จะเหงาเดียวดายท้อแท้เพียงใด บอกใจต้องสู้ไป
หนึ่งจุดหมายต้องทำให้ได้ เพื่อคนที่คิดถึง"
เมื่อตอนเย็น เพื่อนของผม เปิดเพลงนี้ให้ฟัง ทำให้ผมคิดถึงเธอแทบขาดใจ
อีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะถึงนี้ เธอของผมก็จะกลับมาแล้ว
ผมดีใจเหลือเกิน สัญญาที่เราเคยให้กันไว้ หวังว่าเธอคงจะจำได้
ผมไม่ได้ต้องการให้เธอมั่นในสัญญาผมหรอกนะ
ขอแค่เธอไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับผม ผมก็ดีใจแล้ว
ถึงเธอจะรักษาสัญญานี้หรือไม่ก็ตามที พวกคุณคงสงสัยล่ะซิว่าเราสัญญาอะไรกันไว้
ก็ไม่มีอะไรมากมาย เพียงแต่เธอสัญญากับผมว่า เมื่อเธอเรียนจบ เราจะแต่งงานกัน
ผมยังหวัง และผมก็รอเสมอ รอเธอกลับมาแต่งานกับผม
มีคนเคยถามผมว่า หากเธอเปลี่ยนใจ ผมจะทำอย่างไร
ผมไม่ได้ตอบไป เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
หากผมตอบว่า ผมก้ตามใจเธอ มันก็ดูเหมือนผมเป้นพระเอกไปหน่อย ผมคงไม่ได้เป็นพระเอกขนาดนั้น
แต่หากผมบอกว่า ผมไม่ยอม มันก็เหมือนกับว่า ผมไม่รักเธอ ผมต้องดูเป็นคนไม่ดีในสายตาเธอแน่นอน
ดังนั้นผมจึงไม่กล้าที่จะตอบ ไม่มีทาง เพราะผม เป็นผู้ชายที่รักษาคำพูดของตัวเอง หากทำไม่ได้ ผมจะไม่พูด
ตอนนี้ ผมจึงได้แต่ภาวนาว่า ในอีกไม่กี่ชั่วโมงที่ถึงนี้ เธอจะยังรักผม และกลับมาทำตามสัญญาของเราเหมือนเดิม
ผมคิดถึงเธอเหลือเกิน เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่เธอกลับมาซะทีนะ
...................................................................................
ในอีกมุมหนึ่ง
อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว ก่อนที่ฉันจะขึ้นรถ
ฉันคงจะต้องตัดสินใจเลือกแล้วใช่ไหม
ฉันไม่อยากที่จะต้องเลือกเลย
ฉันรักเธอ แต่ฉันสงสารโจ
ใช่ ฉันควรจะเลือกความรักซิ แต่ศีลธรรมตรงหน้าล่ะ ฉันควรจะทำอย่างไร
หรือฉันจะต้องเสียความรักไปหากฉันลือกศีลธรรม
ไม่ซิ ทุกอย่างอยู่ที่ฉันนี่ หากฉันเลือกศีลธรรม ฉันอาจไม่มีความสุขก็ได้
แต่ถ้าฉันเลือกความรัก ฉันอาจจะต้องจมอยู่ในความทุกข์ตลอดชีวิต
ตอนนี้ คนที่ยืนอยู่ข้างฉัน เป็นโจ
แต่ก็มีเธอ ที่ยืนรออยู่อีกฟากฝั่งหนึ่ง
ฉันควรจะทำอย่างไรดีนะ
....................................................
"คุณจะต้องกลับจริง ๆ แล้วใช่ไหม ฝน"
"ค่ะ ฉันคงต้องกลับแล้ว"
"ยังไงก็อย่าลืมคิดถึงผมบ้างนะ แม้เพียงเศษเสี้ยวของคนรักคุณก็ยังดี"
"ค่ะ ฉันจะไม่ลืมคุณ"
"ผมรัก คุณ นะ แม้ว่าคุณจะไม่รักผมก็ตาม"
............................................
และนี่ คือเส้นทางที่ฉันเลือก
ฉันเลือกความรัก
แต่ว่า...
.................
"โจ!!!!!!!! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย !!!!!!"
.........................................
23 มิถุนายน 2548 18:10 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันมาอยู่ที่นี่ ได้หลายปีแล้ว
ตอนนี้ ฉันก็ใกล้จะเรียนจบ จะได้กลับไปทำงานที่ฉันรักแล้ว
ฉันดีใจเหลือเกิน และที่สำคัญ
ฉันกำลังจะได้กลับไปหาคนที่เคยสัญญาว่า จะรอฉันตลอดไป
ไม่รู้ว่าเขาจะยังรอฉันอยู่หรือเปล่านะ
ความจริง ฉันไม่ได้อยากที่จะทำให้เขาเสียใจเลย
แต่ว่า หลังจากที่เราสองคนจากกันวันนั้น
ฉัน...... ฉันได้พบกับโจ เขา... ดีกับฉันมาก
และเป็นเพื่อนฉันในยามที่ฉันเหงา
ตอนฉันอยู่ที่นี่ ก็มีเพียงเขานี่แหล่ะ ที่ทำให้ฉันมีความสุข
จนตอนนี้ ฉันคิดว่า ฉันอาจจะชอบเขาเสียแล้ว
อีกอย่าง วันนั้น เขายังมาบอกรักฉันด้วย
เขาว่า "แม้คุณจะมีใครแล้วก็ตาม แต่ผมขอที่พูดคำ คำนี้ กับคุณสักครั้ง ก่อนที่ผมอาจจะไม่ได้พูดมันอีก ผม รัก คุณ"
เขาบอกกับฉัน และเขาก็ไม่เคยเรียกร้องความรักของฉันตอบแทน
หากฉันยังไม่มีใคร ฉันคงรับรักโจไปแล้ว
แต่เพราะเขา ที่กำลังรอฉันอยู่ ทำให้ฉันสับสนนัก
ฉัน ตัดสินใจไม่ถูก
ใช่ บางที พวกคุณอาจจะว่าฉันเลวก็ได้ แต่ว่า ฉันไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
คนที่รอฉัน ... ฉันรักเขา เพราะเขาคือคนแรก และเขาจะอยู่ในใจฉันตลอดไป
คนที่รักฉันอีกคน ... ฉันก็รู้สึกดีกับเขา แต่ว่าฉันยังไม่แน่ใจว่าฉันรักเขาหรือไม่
ฉันควรทำอย่างไรดี หากฉันกลับไป นั่นหมายความว่า ฉันเลือก เขาคนที่รอฉัน
แต่หากฉันอยู่ นั่นคือ ฉันเลือกโจ
ฉันนี่มันแย่จัง มีคนรักอยู่แล้ว แต่กลับปันใจให้ชายอื่น
เอาล่ะ ฉันคงต้องเลือก เขา คนรักที่ดีของฉัน ฉันควรจะรักษาสัญญา ที่ให้ไว้ ใช่ไหม
......
ใช่ ตอนนั้น ฉันตัดสินใจที่จะเลือกทางเดินเส้นเดิม
แต่ว่า ตอนนี้ ฉันกลับไม่แน่ใจอีกครั้ง เพราะฉันเพิ่งรู้ว่า
โจ.... โจ เป็นเนื้องอกในสมอง สิ่งนี้ ทำให้ฉันตัดสินใจไม่ถูก
ใช่ โจบอกว่า ฉันไม่ต้องห่วง ขอให้ฉันมีความสุขกับคนรัก
แต่ฉันจะทิ้งเขาไปได้อย่างไร ในเมื่อเขาดีกับฉันมาก
แม้ว่าฉันจะรักโจได้ไม่เท่ากับที่รักเขา
แต่มันก็มากพอจะทำให้ฉันสับสน และไม่กล้าตัดสินใจ
คุณคิดว่าฉันจะเลือกอะไร
ระหว่าง ความรัก กับ ความถูกต้อง
ทำไม..... ทำไมจะต้องเป็นฉันที่เจอเรื่องแบบนี้ด้วย
แล้วฉันจะเลือกสิ่งใดดี
ฉันควรจะเลือกใคร
ฉันควรจะเลือกใคร?????
.................................................................
บางครั้ง ความรัก กับ ความถูกต้อง เป็นคนละเรื่องกัน หากคุณต้องเลือก ระหว่าง ความรัก กับความถูกต้อง คุณจะเลือกสิ่งใด???
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1264
