28 ตุลาคม 2548 13:42 น.
ลอยไปในสายลม
ไอ้โชค มึงทำอะไรอยู่วะ กูมารอตั้งนานแล้วนะโว้ย
เปล่า ไม่ได้ทำอะไร คิดมากไปได้ มาช้าไปนิดเดียวเอง
แต่มันหลายครั้งแล้วนะโว้ย เดี๋ยวนี้เองทำอะไรไม่ค่อยบอกข้าเลยนะ
เออน่า กูไม่ได้ทำให้มึงเดือดร้อนก็แล้วกัน
เออ...
โชค ชายหนุ่มปอนๆ ซึ่งอาศัยอยู่กับเพื่อนของเขาตามตรอกเล็กๆแห่งหนึ่ง มีเพียงผ้าห่มคนละผืนเท่านั้น ในชีวิตของเขา เขาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องตกอับขนาดนี้ ทั้งที่ความจริงแล้ว เขานั้นเก่งหลายด้าน แต่เขากลับไม่เคยใช้มันเพื่อหาเงินเข้ากระเป๋าเลย เขาได้แต่หวังว่า ชีวิตเขาจะต้องทำให้ผู้อื่นมีความสุขก็เท่านั้นเอง
ขอโทษเถอะนะ พ่อหนุ่ม ช่วยพายายข้ามถนนหน่อยเถอะ คนแก่สายตามองไม่ค่อยจะเห็นเลย
ได้ครับยาย ทำไมยายถึงมาเดินคนเดียวล่ะครับ
โอ๊ย ยายตัวคนเดียวมานานแล้วล่ะ ลูกหลานไม่เคยใส่ใจหรอก บางทีเขาอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่า ยายเป็นแม่ของเขา
ยายอย่าคิดมากเลยครับ บางทีเขาอาจจะกำลังทำงานหาเงินอยู่ก็ได้นะครับ
ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ที่ช่วยพาข้าม และก็ปลอบใจยาย แต่ยายน่ะ ไม่เป็นไรหรอก แก่แล้วสนใจเรื่องพวกนี้มากมันก็ไม่ดี ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ
ครับยาย
ขอให้เจริญๆนะพ่อหนุ่ม....
เขารู้สึกดีที่อย่างน้อยๆวันนี้เขาก็ได้ทำดีเพื่อใครบางคนแล้ว เขาคิดในใจ
มึงน่ะ ไปไหนอีกแล้วนะ ไม่เรียกกูเลย
กูไปซื้อขนมมา นี่ไง เอ็งนี่บ่นเป็นคนแก่ไปได้
เฮ้ย กล่าวหากันนี่หว่า งั้นคืนนี้ไปเที่ยวกัน มึงจะได้รู้ว่ากูไม่ได้แก่อย่างที่มึงพูดไว้
แล้วมึงมีเงินเหรอวะ
อ้าว มีซิ วันนี้รวยเว้ย
มึงไปขายยาอีกแล้วเหรอ
เฮ้ย มึงก็ พูดเบาๆดิวะ ไหนมึงว่าเป็นเพื่อนกูไง ไปช่วยกูขายหน่อยดิ
ไม่เอาอ่ะ
โห ไรวะ มึงจะไม่ช่วยเพื่อนหน่อยเหรอ ครั้งเดียวเอง
มึงก็อย่างนี้ทุกที ครั้งเดียวมากี่หนแล้วล่ะ
เอาน่า นะ ถือว่าช่วยกูนะ คืนเนี้ยะ กูจะไปขายอีกท่าทางจะขายได้หลายเลยนะเว้ย
เออ แทนที่จะช่วยกันหางาน
มึงอย่าบ่นไปเลยน่า กูเห็นมึงหามาตั้งนานแล้วไม่เห็นจะได้เลย
อ้าว วุฒิกูไม่ใช่ปริญญาตรีนี่หว่า แค่ปอหก จะเอาอะไรมากวะ
เอาน่า แล้วเจอกันคืนนี้เว้ย
สุดท้าย โชคก็ต้องช่วยเพื่อนของตัวเอง ถึงแม้เขาจะรู้ว่า มันเป็นสิ่งไม่ดี แต่เมื่อเพื่อนของเขาขอร้อง มีหรือที่เขาจะปฏิเสธ สิ่งหนึ่งในตัวเขาที่มันคงอยู่ตลอดมาก็คือ ความรักที่มีต่อเพื่อน ถึงแม้ว่าเพื่อนจะเป็นอย่างไร ถึงแม้เขาพยายามขอร้องเพื่อนของเขาสักเท่าไหร่ แต่เมื่อมันไม่เคยสำเร็จ เขาก็ไม่เคยที่จะทิ้งให้เพื่อนต้องทำงานตามลำพัง แม้มันจะเสี่ยงแต่เขาก็ยอมเสี่ยงเพื่อเพื่อนเสมอมา จนถึงคืนนี้...
ทางนี้โว้ย มึงมาช้าอีกแล้วนะ
ช้านิดช้าหน่อย มึงอย่าบ่นได้ไหมวะ
เออ ก็ได้ แต่ตอนนี้กูเห็นเหยื่อรายแรกแล้วเว้ย แล้วกูจะพิสูจน์ให้มึงเห็นว่า กูยังไม่แก่ คอยดูนะมึง
เฮ้ย มึงจะทำไรวะ
อ้าว พิสูจน์ความแข็งแรงของความเป็นชายไง
เฮ้ย มึงอย่าเลย เรามาขายของไม่ใช่เหรอวะ
มึงนี่ ยังไงวะ ก็ขายไปด้วย หาเศษหาเลยไปด้วยไง
เพื่อนของเขาทำหน้าตากรุ้มกริ่มอย่างที่เขายังนึกกลัว สิ่งที่เขาหวาดระแวงก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาลากผู้หญิงคนหนึ่งออกมา ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้ยินยอมเลยสักนิด ระหว่างเพื่อนกับความถูกต้องเขาจะเลือกอะไรได้นอกจาก.......
เจ็บชะมัดเลยเว้ย มึงไปไหนมาวะ เนี่ยไม่รู้ว่าใครมาช่วยอีนังนั่น มันน่าเจ็บใจจริงๆ
เอาน่า มึงนี่ เจ็บนิดๆหน่อยๆ ทำเป็นบ่น
แหม นี่ถ้ามันไม่มืดนะ กูไม่เสียท่าแม่งมันหรอก หัวเสียชะมัดเว้ย
คำพูดประโยคนี้ทำให้โชครู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ แต่เขาคิดได้เพียงเท่านั้น ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
เฮ้ย ไอ้น้อง พวกเอ็งมาที่นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่าวะ
ก็ใช่ มีอะไรไม่ทราบ
แล้วมึงรู้ไหมว่าผู้หญิงที่มึงลากไปเมื่อกี๊นี้น่ะใคร
ใครจะไปรู้ ก็ไม่เคยมานี่หว่า
เพื่อนของเขากำลังตอบโต้อยู่กับชายร่างยักษ์คนหนึ่ง เขาได้แต่เพียงมอง แต่ประโยคต่อๆมามันทำให้เขารู้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเสียแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กของไอ้นักเลงคนนี้ ตอนนี้เขาไม่ทันได้คิดอะไรแล้ว นอกจากเข้าไปปกป้องเพื่อนของเขา ผู้ชายร่างสูง 3 คน กำลังรุมกระทืบชายร่างเล็กคนหนึ่ง โดยที่อีกคนได้แต่ยืนนิ่งงัน ไม่สามารถช่วยอะไรได้ จนกระทั่งนักเลงเหล่านั้นได้จากไป ทิ้งไว้เพียงชายคนหนึ่งนอนจมกองเลือดซึ่งเหลือเพียงร่างที่ไร้วิญญาณเท่านั้น เพื่อนของเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ นอกจากตะโกนเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
โชค มึงทำอะไรของมึงวะ มึงลุกขึ้นมาพูดกับกูซิ มึงฟื้นขึ้นมา มึงช่วยกูทำไม โชค มึงฟื้นซิ มึงฟื้น โชค
ตอนนี้ เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกแล้ว นอกจากภาพความทรงจำเก่าๆที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองของเขา ซึ่งเขาจดจำมันได้ดี
โชค เธอเข้าใจความหมายของคำนี้ไหม
คำไหนเหรอ
ปิดทองหลังพระ และก็คำว่าแอบน่ะ ฉันก็พอเข้าใจนะ แต่ฉันสงสัยว่า มันต่างกันไหมอ่ะ
อ๋อ ต่างซิ เพราะการปิดทองหลังพระ คือการทำความดีแต่ไม่มีใครเห็นไง ส่วนคำว่าแอบนะ อืม มันเหมือนกับกำลังหลบซ่อนกระทำอะไรบางอย่าง อาจจะดีหรือไม่ดีก็ได้น่ะ
อืม จริงด้วยแฮะ เธอเก่งจังเลย ฉันว่านะ เธอจะต้องประสบความสำเร็จในชีวิตแน่ๆเลย
ขอบใจนะ...
ไอ้โชค ไอ้ลูกไม่รักดี มึงจะไปไหนก็ไปเลยนะ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก เสือกคบกับเพื่อนไม่ดี มึงไม่ใช่ลูกกู กูไม่มีลูกอย่างมึง ไสหัวไป
โธ่ พี่ อย่าว่าลูกเลย
ไอ้ลูกสารเลวแบบนี้จะเอามันไว้ทำไม ส่งมันไปเรียน แต่มันกลับหนีไปทำอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้จักเรียน ติดเพื่อนล่ะซิ ติดเพื่อนนัก มึงก็ไปเลย ไป๊....
เฮ้ย ไอ้โชค มึงไม่ต้องห่วงนะ อยู่กับกูนี่ล่ะ ว่าแต่มึงมีอะไรก็ต้องบอกกูนะโว้ย เราเพื่อนกันนี่ แต่มึงอย่าลืมช่วยกูชายยานะเฟ้ย
ขอบใจนะพ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มเป็นคนดีจัง รักษาความดีไว้นะ
เนี่ย ใครก็ไม่รู้ มาช่วยทำความสะอาดร้าน สะอาดสะอ้านเชียว ดีจัง ถ้าฉันเจอนะ ฉันจะไปขอบคุณเขาที่ช่วยล่ะ
เหรอ เนี่ย เหมือนกันเลย ฉันแค่บ่นว่า ร้านนี้บรรยากาศไม่ค่อยจะดี พออีกวัน ไอ้ขยะที่กองอยู่หน้าบ้านหายไปไหนก็ไม่รู้
ฉันก็เหมือนกันนะ เนี่ย...................
โชคเอ๊ย ชีวิตคนเราน่ะนะ มีทั้งดีมีทั้งเลวปะปนกันไป ขึ้นอยู่กับว่า เราจะนำส่วนไหนมาใช้ให้ได้มากที่สุด จำไว้นะ ถึงเอ็งจะไม่มีที่ไป ถึงเอ็งจะต้องมาอยู่วัด แต่เอ็งก็สามารถเป็นคนดีได้ คนดีไม่ต้องมีใครเห็นหรอก แค่ใจเอ็งรู้ก็พอ
ครับ หลวงพ่อ
ลมหายใจสุดท้ายของโชค อาจจะมีแค่เพื่อนเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างเขา แต่สำหรับใจเขานั้น ทุกคนที่เคยเกี่ยวข้องจะผุดขึ้นมาให้เขาเห็น ถึงแม้เขาจะตายเขาก็ไม่เคยคิดเสียใจเลย อย่างน้อยๆ เขาก็ได้รู้ว่า การทำความดีนั้นทำให้เขารู้สึกเป็นสุขเพดียงใด แม้เขาจะจบชีวิตลงแต่ก็คงจะสุขกว่าคนที่มีอยู่แต่ไม่เคยทำความดีเลย เขาได้แต่เพียงหวังไว้ว่า เพื่อนของเขาจะสามารถกลับตัวกลับใจได้
ปิดทองหลังพระ คำๆนี้ มันก้องอยู่ในใจของเขาแม้ยามที่เขาสิ้นลม.....
28 ตุลาคม 2548 13:38 น.
ลอยไปในสายลม
รักษ์
อ้าว นา มีไรเหรอ
เอ่อ คืนนี้ขอคุยอะไรด้วยหน่อยซิ ได้หรือเปล่า
อืมได้ซิ มีอะไรเหรอ
เอาไว้ค่อยคุยกันนะ
ฉันไปบอกเขาแต่ใจของฉันกลับวิตกกังวล
ฉันกลัว กลัวการที่ต้องเผชิญหน้ากับเขา
เฮ้อ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ฉันควรทำยังไงดีนะ
ไปบอกเขาเลยดีไหมว่า ไม่มีอะไรแล้ว
เฮ้ย นา
นา!!!!!!
ตกใจหมด เรียกเสียงดังทำไม
เธอนั่นแหล่ะ เป็นอะไรไปน่ะ เรียกตั้งนานไม่ได้ยิน
เรา คือ เรา...
อ๊ะ ๆ บอกมาซะดีดีว่าเป็นอะไร
ปะ...เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย
ไม่เชื่อ ป่านว่าไง ไม่เชื่อเนอะ
อะไรกันเล่า จะมาเซ้าซี้อะไรเนี่ย
ไม่เซ้าซี้ก็ได้ แต่ต้องบอกมาก่อนงว่าเป็นอะไร
ก็...
เกี่ยวกะรักษ์ ใช่ไหม
นะ รู้แล้วถามทำไมล่ะ
เรื่องอะไรล่ะ
วันนี้วันเกิดรักษ์
รู้แล้ว แล้วไง
เราก็เลยคิดว่า เราจะบอกเขาว่า เอ่อ..
ว่าชอบ ว่างั้น
อืม แต่ว่าตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วน่ะ
อ้าว ไมอ่ะ ก็บอกไปดิ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย มีโอกาสก็บอกซะ ถ้าไม่มีโอกาสแล้วจะมาเสียใจภายหลังนะ จะบอกให้
เอาไงดีล่ะ เราไม่กล้าน่ะ ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยนะ
วันนี้เราไม่ว่างน่ะ ให้ปูไปเป็นเพื่อนนะ
ปูจ๋า ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ
ไม่ไปไม่ได้เหรอ ไม่อยากยุ่งอ่ะ
โธ่ ถ้าเธอไม่ไป เราก็ไม่บอกนะ
อ้าว แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย เฮ้อ
นะ ไปนะ
เออ เออ ไปก็ได้ แต่จะอยู่ห่างๆนะ
ก็ได้ ขอบใจจ้า เพื่อนรัก
แหมทีอย่างนี้ มาทำเป็นรัก อ่ะโธ่เอ๊ย
นิดหน่อยน่า
เอาล่ะ อย่างน้อยๆ ปูก็ไปเป็นเพื่อนฉัน
ถ้าฉันเกิดตัวแข็งขึ้นมาจะได้มีคนลากกลับ
แล้วฉันจะกล้าบอกเขาไหมเนี่ย เฮ้อ
นา มีอะไรจะคุยกับเราเหรอ
เอ่อ คือ ว่า ไม่มีอะไรแล้วล่ะ สุขสันต์วันเกิดนะ
อ้าว อ้าวไปไหน แค่นี้น่ะเหรอ แปลกคนแฮะ
นา เฮ้ย เดินออกมาทำไมวะ บอกไปดิ
เราไม่กล้า
อ้าว มาถึงขั้นนี้แล้วไม่กล้าได้ไงเนี่ย
ก็
เอาไม่ไปก็ไม่ไป ถ้าไม่มีโอกาสบอก ก็ไม่รู้จะว่าไงนะ น่ะ เขายังไม่ไปเลย
เอาไงดีล่ะ
ไม่รู้ ตัดสินใจเอง อยากบอกหรือเปล่าล่ะ
ก็ อยากแต่ว่า
อ้าว แล้งจะมีแต่ทำไมเนี่ย
นั่นซะเนอะ บอกก็ได้
รักษ์
อืม มีไรเหรอ
คือว่าเรา...เอ่อ.. เรา...
ทำไมล่ะ
เราชอบนายน่ะ
อืม
รู้เหรอ
ก็พอจะรู้อยู่บ้างล่ะ
...
....
แล้วนายล่ะ ว่าไง
เรื่องนี้น่ะเหรอ
อืม
ไม่รู้สิ เราว่ามันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันก็ได้นะ
ยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่เหรอ
ไม่หรอก ไม่ใช่แฟนด้วยซ้ำ แค่แอบชอบเขาก็เท่านั้นเอง
อืม ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่อยากบอกน่ะ
เหรอ แค่อยากบอกเองเหรอ
อืม
...
งั้นเรากลับหอล่ะนะ
เราไปส่ง..
...หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันที
เพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ ช่วยฟังฉันที
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง จากคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอกที
หากตัวเขา มีใจให้ฉันจริง ฉันขอได้ไหมให้ทุกสิ่งเป็นจริงเรื่อยไป
และต่อจากวันนี้ เขามีแต่ฉันในหัวใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ช่วยฉันสักที
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง จากคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอก
ช่วยบอกให้ฉันได้รู้ ให้มั่นใจ ว่าการรอคอยมันยากเกินทนไหว
ได้โปรดช่วยบอกฉัน และตอบหน่อยได้ไหม ว่าพรุ่งนี้เขาจะฉันนั้นจะเป็นอย่างไร
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง กับคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอกที...
เขาร้องเพลงนี้ให้ฉันฟังตอนส่งฉันกลับหอ ปูกลับไปก่อน
เพราะคงอยากให้เราอยู่กันสองคน
ฉันชอบจัง ชอบเสียงของเขา
ฉันอยากให้วันนี้ มีแค่เราไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่นอีก
เขาจะคิดเหมือนฉันไหมนะ...
19 กันยายน 2548 15:17 น.
ลอยไปในสายลม
"นา"
"อะไรเหรอ ปู"
"เป็นอะไรหรือเปล่ เมื่อกี๊ยังว่าจะไปกินข้าวด้วยกันเลย"
"เหรอ ทำไมจำไม่ได้ล่ะ"
"นั่นน่ะซิ เธอเป็นอะไร"
"อ๋อ เปล่า เปล่า ไม่มีอะไร"
"แน่ใจเหรอ"
"อืม"
"ไมต้องหลบตาด้วย จ้องหน้าเรานะ"
"ไมอ่ะ"
"นัยตาเธอมันฟ้องว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลย"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อืม เธอชอบเขาเหรอ"
"เปล่าซะหน่อย"
"ไม่เชื่ออ่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"ฉันสังเกตว่าเธอน่ะ อะไร อะไรก็รักษ์"
"..."
"ลองถามป่านมันดูซิ"
"อืมใช่ เราก็เห็นนะ เธอน่ะใส่ใจกับรักษ์เขามากเลยนะ"
"ไม่ว่าเขาชวนไปทำอะไร เธอก็ไปตลอด ขนาดกับพวกเรา เธอยังไม่เคยยอมไปทุกครั้งเลยอ่ะ"
"เหรอ ไม่รู้ซิ"
"บอกมาเดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่รู้ เหมือนกันอ่ะ อาจจะไม่ใช่ก็ได้ ก็เรากับรักษ์สนิทกันจะตาย"
"สนิทกันแล้วไง"
"ก็เป็นเพื่อนสนิทกันไง"
"เพื่อนสนิทแล้วเลื่อนขั้นไม่ได้เหรอ"
"..."
"นั่นแน่ ชอบเขาล่ะซิ"
"คงใช่มั๊ง"
"ชอบเขาก็บอกเขาไปซิ"
"แต่เขามีตคนที่เขาชอบแล้วนี่"
"แต่นั่นมันอดีตนะ ตอนนี้เขาก็ยังไม่มีใคร"
"ช่างเถอะ"
"แน่ใจนะว่าทนได้"
"อืม"
"ก็ได้ แล้วจะคอยดู"
สรุป เพื่อฉันก็คาดคั้นฉันให้ตอบจนได้
ก็ความรู้สึกมันห้ามกันไม่อยู่นี่เนอะ
แล้วฉันควรจะตัดสินใจอย่างไรดีล่ะ
บอก หรือไม่บอกดี
ฉันกลัว กลัวว่าถ้าบอกไปทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม
จริงๆนะ ฉันกลัวนัก
"นา"
"ดีค่ะ พี่ศร"
"จะไปไหนเหรอ"
"อ๋อ จะไปชมรมน่ะค่ะ"
"ไปด้วยกันไหม"
"ค่ะ"
"ทำไมวันนี้มาชมรมเร็วนัก ไม่มีเรียนเหรอ"
"ไม่มีค่ะ ก็วันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้า"
"งั้นวันนี้พี่ไปส่งละกันนะ"
พี่ศรดีกับฉันจังเลย
แต่ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้ชอบเขา
ฉันกำลังหลอกเขาอยู่เหรอเปล่านะ
ไม่หรอก ในเมื่อเขายังไม่พูดอะไร
แล้วทำไมเราต้องไปหลอกเขา
พี่เขาอาจจะแค่เห็นฉันเป็นน้องชมรมที่ดีก็ได้นะ
อืม ฉันจะไม่คิดมาก แค่คนเดียว ฉันก็แย่แล้ว
ปวดหัวเพราะตัดสินใจม่ถูกนี่แหล่ะ
พรุ่งนี้วันเกิดเขา ฉันควรจะบอกเขาดีไหม??????
...............................................
7 กันยายน 2548 12:51 น.
ลอยไปในสายลม
คุณเคยไหมคะ
เวลาที่เราไม่รู้ว่าเราจะทำอย่างไร
มันเป็นอะไรที่สับสนวกวน
อยู่ในจิตใจ
คุณเคยไหมคะ
เวลาที่เราบอกตัวเองว่าเราทนได้
เราทำใจได้
แต่แล้ว ลึกๆ เราไม่เคยทำได้เลย
ความรู้สึกอิจฉา
เสียใจ
น้อยใจ
มันซ่อนอยู่
แม้มันจะอยู่ไม่ลึก แต่เราไม่เคยสัมผัสถึงมันเลย
ดังนั้น เมื่อเวลาที่มันออกมา
มันทำให้เราอึดอัด
มันทำให้เรารู้ว่า
เราไม่ใช่คนดีอะไรเลย
เคยไหมคะ เวลาที่เราทำเป็นไม่สนใจอะไร
แต่แล้ว สิ่งนั้นนั่นแหล่ะ คือสิ่งที่ทำให้เราอารมณ์เสีย
ไม่เคยเลยสักครั้ง
ที่จะรู้สึกดี
เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันฝืนความรู้สึก
แต่ก็รู้อีกว่า
หากแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
อาจจะทำให้ใครหลายๆคนเจ็บ
เคยไหมคะ ที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
กับเรื่องพวกนี้
เคยไหมคะ??????
..........................................................
31 สิงหาคม 2548 17:47 น.
ลอยไปในสายลม
วันนี้ ฉันมีการบ้านต้องนั่งทำอยู่ที่หอ
ฉันอยู่คนเดียว ปูไปกับป่าน ไปไหน ฉันก็ไม่ได้สนใจเหมือนกัน
พวกเขาชวนฉันแล้ว แต่ฉันไม่ไปเองแหล่ะ
ก็ฉันอยากอยู่คนเดียวนี่ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนั่นแหล่ะ
จะเรื่องใครอีกล่ะ ก็เรื่อง รักษ์อีกนั่นแหล่ะ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าฉันชอบเขาตรงไหน
เขาคงเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันมั๊ง
เขาหล่อ ไหม เขาไม่หล่อเลยในสายตาฉัน
แต่ฉันไม่ได้ชอบคนหล่อนี่ ฉันชอบคนที่ความดี
นี่ฉันชอบเขามากเลยเหรอเนี่ย
"ฮาโหล ค่ะ"
"นา รักษ์นะ ว่าจะชวนไปเที่ยวกัน ไปป่ะ"
"ไปไหนเหรอ"
"ก็พาไปทัวร์เมืองไง ไปเปล่า"
"อืม น่าสนแฮะ แต่การบ้านอ่ะ"
"เดี๋ยวค่อยทำก็ได้ ไม่ได้ส่งพรุ่งนี้ซธหน่อยอ่ะ"
"อืม ไปก็ไป"
เอาอีกแล้ว แค่เขาชวนนิดหน่อย ฉันก็ตกลงไปเสียแล้ว
แล้วแบบเพื่อนฉันจะคิดยังไงน๊า
เขาชวนฉันแต่ฉันไม่ไป
พอรักษ์มาชวน กลับตกลงง่ายดาย
แต่ก็นะ ฉันไม่สนอยู่แล้วนี่
ยังไง เขาก็คงไม่โกรธฉันหรอก ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่เนอะ
"นา เมื่อวาน ไปกับรักษ์มาเหรอ"
"อืม"
"กะแล้ว ไอ้เราก็ชวนไปเที่ยว ไม่ไปนะ"
"ก็มันไม่อยากไปตอนนั้นนี่ ปู"
"อืม เข้าใจ เรามันไม่สำคัญ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย"
"ล้อเล่นย่ะ"
"แล้วป่านล่ะ"
"อ๋อ ดูทีวีอยู่มั๊ง"
"เหรอ แล้วจะนอนแล้วเหรอ"
"อืม นอนดึกไม่ดีนะไ
"จ้า แม่คนอนามัย"
"ราตรีสวัสดิ์นะ"
"อืม"
"อ้อ ระวังจะฝันหวานนะจ๊ะ วันนี้"
"บ้า..."
เพื่อนฉันแซวฉันอีกแล้ว
ถึงปากฉันจะบอกว่าไม่สน
แต่ฉันก็รู้ว่าฉันก็เขินอยู่
แหม ผู้หญิงนี่ ยังไงก็ต้องมีเขินกันเป็นธรรมดา
วันนี้ไปเที่ยวกับรักษ์มา อืม ก็ดีนะ
มีความสุขดีจัง
เขาเป็นคนขี้เล่น ไปด้วยแล้วไม่น่าเบื่อ
เฮ้อ อยากไปกับเขาอีกจังเลยอ่ะ
"นี่ ปู เรามีรูปอะไรจะให้ดู"
"รูปอะไรรักษ์"
"นี่ รูปเพื่อนเราไง"
"เหรอ ป่าน นามาดูนี่ซิ"
"อ๋อ เห็นแล้วแหล่ะ"
"อ้าว ทำไมนาเห็นแล้วอ่ะ"
"ก็ วันนั้น รักษ์เอามาให้ดู"
"เหรอ เฮ้ย ผู้หญิงคนนี้ใครอ่ะ"
"อ๋อ เพื่อนเราน่ะแหล่ะ"
"เหรอ ทำไมเป็นรูปเดี่ยวอ่ะ"
"นั่นแน่ มีอะไรแน่ๆเลยว่าไหม ปู"
"เราก็ว่าอย่างนั้นนะ"
"ไม่มีไรหรอก"
"เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ รักษ์"
"อืม..."
"มาเดี๋ยวเราเล่าเอง"
"นารู้เหรอ"
"ทำไมจะไม่รู้ล่ะ เนี่ย คนที่รักษ์ชอบตอนมัธยมแหล่ะ"
"นั่นแน่ รู้ดีจริงๆนะ"
"ไม่ซะหน่อย เรากลับกันดีกว่า"
"อ้าว นาจะไปแล้วเหรอ"
"อืม ไม่รู้จะอยู่ทำไม"
"อ้าว งั้นไปก่อนนะรักษ์"
"แล้วเจอกันจ้า"
"อืม..."
นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
ทำไมฉันจะต้องเศร้าด้วยล่ะ
แค่เขาบอกว่า เขามีคนที่เขาชอบอยู่
ทำไมฉันจะต้องเศร้าด้วยนะ
ไม่รู้เหมือนกัน
โอ๊ยอย่าไปคิดเลยคิดไปก็ปวดหัวเปล่า ว่าไหม......
................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
4348
