หลับเถิดนะคนดีพี่จะกล่อม นภาล้อมกายเจ้าเฝ้าจนหลับ ดวงดาวส่องแสงประกายจนวิบวับ ลองสดับเสียงเพลงวังเวงครวญ ในอดีตครั้งก่อนเก่าเจ้าไม่รู้ อยากพรั่งพรูความนัยใจปั่นป่วน อยากบอกรักสักล้านคำย้ำทบทวน เพราะรักล้วนอยากแก่งแย่งแย่งเจ้ามา แต่เพราะความกตัญญูรู้คุณนี้ พี่ต้องพลีหัวใจที่ไร้ค่า ปล่อยเจ้าเดินไปสู่ประตูวิวาห์ ก่อนจากมาด้วยความช้ำระกำใจ หลับเถิดนะคนดีพี่คิดถึง ยังรำพึงถึงเจ้าใจหวั่นไหว ถึงจะยืนคนละฟ้าแสนห่างไกล แต่รู้ไว้ใจพี่นี้มิเปลี่ยนแปร