เมื่อยามที่หัวใจไม่ไร้รัก

ลอยไปในสายลม

เมื่อยามที่หัวใจ เราไร้รัก
เรายึดหลักตัวเรา เราอยู่ได้
ไม่ต้องห่วง กังวล ในสิ่งใด
เพียงสุขใจ แค่พอมีที่จำเป็น

แต่เมื่อยามที่หัวใจ ไม่ไร้รัก
เรานั้นจัก มีอีกคนร่วมทุกข์เข็ญ
ทั้งความสุข อิ่มเอมใจ ไม่หนาวเย็น
เหมือนเฉกเช่น ท้องทะเลและหาดทราย

ท้องทะเลหาดทรายไม่ไกลห่าง
มิเคยร้างแรมไกลหรือห่างหาย
อยู่คู่กันตราบสิ้นฟ้าดินมลาย
หากมีทราย ท้องทะเลย่อมต้องมี

อันความรักเกิดจากคนทั้งสอง
ต่างประคองหัวใจไม่หน่ายหนี
ต้องดูแลเอาใจใส่สิ่งที่มี
คอยทำดีใช่เพียงเพื่อตัวเรา

แต่จะต้องทำดีเพื่อที่รัก
ต้องรู้จักให้อภัยไม่โง่เขลา
หลงเชื่อคำไร้เหตุผลคนหูเบา
เชื่อใจเขาไว้ใจเราต่างเข้าใจ

ความรักจักยืนยงอยู่คงมั่น
ความรักต้องอยู่นิรันดร์ก็หาไม่
แต่ความรักจักมีอยู่ตลอดไป
ในหัวใจจะคงไว้ใน "รัก" เรา