บนแดนดินถิ่นไกลในชายป่า ความก้าวหน้าห่างไกลไปไม่ถึง มนุษย์อยู่อย่างพอเพียงไม่คำนึง มนุษย์จึงมีความสุขทุกคืนวัน วันหนึ่งมีคนเมืองเข้ามาพบ สิ่งที่เห็นที่ประสบไม่สุขสันต์ จึงช่วยสร้างความเป็นเมืองเฟื่องฟูพลัน ความสะดวกทำคนนั้นผันเปลี่ยนไป ความเจริญก้าวเข้ามาแทนป่าเขา พิธีกรรมเก่าเก่าหายไปไหน ความเป็นเพื่อนธรรมชาติยิ่งห่างไกล ที่เหลือไว้เพียงเศษหินแผ่นดินเดิม