ความรักเหมือนเศษผงหล่นจากฟ้า ตกเข้าตาพาหัวใจให้ไหลหลง เศษเล็กน้อยแต่กลับอยู่ยั่งยืนยง เหมือนใครส่งมากลั่นแกล้งแสร้งจำนน พอนานไปกลับทำพิษเจ็บจิตนัก โอ้ความรักเจ้าทำใจให้สับสน พาความคิดความรู้สึกหลงเวียนวน ในทุกข์ทนมิอาจปัดให้หลุดไป ผงในตายังคงอยู่มิรู้จาก แม้เธอพรากจากฉันนี้ที่หลงใหล แต่เศษผงนัยน์ตากลับไม่ไปไกล ยังฝังแน่นอยู่ภายในให้ทรมา