23 กันยายน 2548 11:43 น.
ลอยไปในสายลม
แล้วเราคงได้พบกันใหม่
เมื่อหัวใจเรายังใฝ่หากันเสมอ
แค่เธอมีฉัน แค่ฉันมีเธอ
แม้นานไม่ได้เจอ ยังรอเสมอ พบเธอ ณ ขอบฟ้าไกล
ถึงวันนี้ เราจะยังคงห่างกัน
แต่สำหรับฉัน เหมือนว่าเธอนั้นยังอยู่ใกล้
เธอยังยืนอยู่ตรงนี้ ตรงกลางหัวใจ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ เธอไม่เคยไปไกล จากใจฉันเลย
แม้ตะวันลับลาฟ้าแห่งนี้
แต่อีกไม่กี่นาที ตะวันก็กลับมาเปิดเผย
ขึ้นทางตะวันออก ในยามเช้าเหมือนเคย
เหมือนความรู้สึกที่เอื้อนเอ่ย ยังคงอยู่นิรันดร์
คำว่า คิดถึง แม้จะพูดไม่ค่อยบ่อย
แต่ในใจก็คอยพร่ำบอก อยู่ ณ ที่นั่น
สำหรับเธอ คนแสนดี ฉันคิดถึงทุกคืนวัน
แค่เราส่งใจถึงกัน แค่นั้น เธอก็คงเข้าใจ
ไม่เคยนึกถึงคำไกลห่าง
ไม่มีคำว่าอ้างว้างยามได้ยินเสียงที่มอบให้
แม้ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำรักที่มันอยู่ในใจ
แต่เพียงบอกรักจากข้างใน ดังก้องในใจ ฉันก็สุขพอ
..............................................................................
22 กันยายน 2548 10:57 น.
ลอยไปในสายลม
สังคมเลว สังคมทรามความดีหาย
ชั่วทำลาย โลกย่อยยับ ชาติดับสูญ
คาวโลกีย์ความชั่วร้ายเริ่มเพิ่มพูน
คนเทิดทูน ความชั่วช้า น่าเศร้าใจ
เด็กรุ่นใหม่ ถูกหล่อหลอมความกระด้าง
ทั้งถูกขับให้อยู่ห่าง ความฝันใฝ่
เริ่มจะเป็นเดรัจฉานมารจัญไร
ถูกผลักไสให้เข้าใกล้ ไฟมายา
ความป่าเถื่อนเข้าปกคลุม ความอ่อนหวาน
เพลิงไฟมารหล่อหลอมใจให้เป็นบ้า
ความรุนแรงก่อกำเนิดเกิดกายา
มารตัวน้อยค่อยลืมตา มาทำลาย
ความบ้าคลั่งของคนโง่ ยิ่งแลเห็น
ความเยือกเย็นของชีวิตเริ่มขาดหาย
มารตัวน้อยร่างอุบาทว์เยื้องย่างกราย
ทั้งความตายความฉิบหายใกล้เข้ามา
ไฟนรกจากโลกันต์พลันกำแหง
มันแก่งแย่งความอ่อนวัยไร้เดียงสา
ไฟลามเลียเข้าไปในวิญญา
หลอมกายาให้มอดไหม้ไปตามกัน
ความอัปรีย์ทวีลุกปลุกนรก
สกปรกสำแดงกายเข้าห้ำหั่น
มนุษย์โลกเริ่มมอดม้วยสิ้นชีวัน
พวกเผ่าพันธุ์อสูรร้ายหมายครอบครอง
อีกซาตานเข้าควบคุมกุมความคิด
ให้หัวใจวิปริตคิดจองหอง
อ้ายชาติชั่วเลวระยำยิ่งลำพอง
สันดานทรามคึกคะนองครองจิตใจ
จนที่สุด ความโง่เง่าและเขลาขลาด
อาละวาดทำลายคนจนบอดใบ้
ผีนรกนั่งคุมเมืองเกลื่อนกลาดไป
ดั่งเปลวไฟโหมกระหน่ำซ้ำโลกา
ดังนั้นแล้วควรร่วมกันเพื่อปกป้อง
โลกที่อาจถูกยึดครองด้วยตัณหา
เพื่อพี่น้องร่วมสังคมทุกชีวา
ขุดสันดานอันหยาบช้ามาทำลาย
...............................................................
แต่งเมื่อ มกราคม 48
21 กันยายน 2548 17:50 น.
ลอยไปในสายลม
หวังสิ่งใด ไม่เคยได้ ดังที่หวัง
ทุกสิ่งยัง สงบนิ่ง จริงจริงหนา
หวังเอาไว้ ไม่เคยได้ เลยสักครา
จะได้มา ช่างยากแท้ แต่ก็รอ
ถึงตอนนี้ ยังไม่ได้ ก็ยังหวัง
เป็นพลัง ให้กายใจ ได้ก้าวต่อ
ถึงวันนี้ ไม่ได้มา ยังทนรอ
สักวันหนอ การรอคอย ย่อมจบลง
ขอเพียงมี ความมุ่งมั่น กล้าฝันไว้
ฝันด้วยใจ ไม่ย่อท้อ รอบุญส่ง
สร้างสิ่งหวัง ด้วยสองมือ ที่มั่นคง
ฝันดำรง คงสำเร็จ ในสักวัน
สักวัน ฝันจะเป็นจริง ^_^
19 กันยายน 2548 10:50 น.
ลอยไปในสายลม
แค่พี่ได้ ฟังเสียง สำเนียงเจ้า
ที่เคยเศร้า ก็กลับหาย มลายสิ้น
หากได้เห็น ยอดดวงใจ แทนได้ยิน
คงหมดสิ้น ความเจ็บช้ำ ระกำใจ
แต่ตอนนี้ ทำได้เพียงแค่คิดถึง
เจ้าตราตรึง ไม่รู้ อยู่แห่งไหน
แม้เพียงเสียง เพรียกหา ยังลาไกล
ไม่มีหวัง ว่าจะได้ ใกล้นงคราญ
โอ้น้องเอ๋ย เมื่อไหร่หนอ เจ้าจะกลับ
มาลาลับ เดินทางไกล ด้วยใจหาญ
แต่ใจพี่ ยิ่งอ่อนแอ และทรมาน
คืนวันผ่าน นานนัก รอรักคืน
เพียงแค่อยาก ได้ยินเสียง สำเนียงเจ้า
เพียงแผ่วเบา ให้หัวใจ ได้ชุ่มชื่น
เพียงให้พี่ ต่อชีวิต อีกสักคืน
แค่ยามตื่น แว่วเสียงเจ้า เฝ้าเว้าวอน...
...อีกสักครั้งจะได้ไหม
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอ....
7 กันยายน 2548 12:57 น.
ลอยไปในสายลม
ฉัน คือ ใคร ในโลกนี้
โลกที่ดี หรือเลวร้าย
ฉันนั้นอยู่ ในส่วนใด
อยู่ตรงไหน บนโลกเรา
ฉัน คือ ใคร ก็ไม่รู้
ที่เหมือนอยู่ อย่างโง่เขลา
ดูล่องลอย ดูบางเบา
เหลือเพียงเงา ล่องลอยไป
ฉัน คือ ใคร ไยสับสน
ความวกวน เข้ามาใกล้
อย่าเข้ามา ไปไกลไกล
ทนไม่ไหว แล้วนะเธอ
ฉัน คือ ใคร ในโลกหล้า
ที่อยู่มา เหมือนเพ้อเจ้อ
ใครเล่าใคร จักพร่ำเพ้อ
เหมือนกับฉัน ฉัน คือ ใคร
..................
นั่นซิ
ฉันคือ ใคร....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1234
