7 กรกฎาคม 2547 11:58 น.
ลอยไปในสายลม
เดินขึ้นดอยคล้อยหลังระวังร่วง
เพื่อนเพื่อนห่วงล่วงเลยเคยใช่ไหม
กลัวจะเหนื่อยเมื่อยล้ามาตั้งไกล
เดินไหวไหมเพื่อนคอยถามยามขึ้นดอย
การรับน้องขึ้นดอยในคราวนี้
ดูเหมือนมีความสุขไม่ท้อถอย
สิบสี่โลเดินไปไม่เลื่อนลอย
พอนานหน่อยพักก่อนตลอดทาง
เดินจนถึงพระธาตุดอยสุเทพ
เหมือนได้เสพความสุขยากขัดขวาง
ต่างดีใจเริงรื่นไม่อ้างว้าง
เพื่อนเพื่อนต่างภูมิใจในตัวตน
พอตอนกลับตะกายดอยลงสู่พื้น
ทางเดินลื่นเงียบเหงาเราสับสน
ลงทางลัดเป็นป่าไปทีละคน
รุ่นพี่ล้นช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
เมื่อถึงมอก็ดีใจเป็นอย่างมาก
ทนลำบากแต่เช้าก็สุขสันต์
ตื่นตีสามถึงที่หมายสองทุ่มพลัน
นอนทั้งวันวันต่อมาหน้าเซื่องซึม
วันรับน้องขึ้นดอย
3 กรกฎาคม 2547
6 กรกฎาคม 2547 20:40 น.
ลอยไปในสายลม
ความรักมีทุกข์เศร้า สุขใจ
ถ้าหากได้รักไป อย่าทิ้ง
ต้องมั่นและจริงใจ จึงจะ สุขนา
จงรักอย่ากลอกกลิ้ง หลอกให้ ช้ำใจ
ใครมีรักอยู่แล้ว อย่ากลัว
ใครไม่มีอย่ามัว เก็บไว้
รีบบอกรีบออกตัว ว่ารัก
ยังสุขกว่าการได้ เก็บไว้ คนเดียว
2 กรกฎาคม 2547 12:24 น.
ลอยไปในสายลม
อยากจะทำอะไรที่ใจคิด
แต่ต้องผิดต้องหมดหวังทุกครั้งหนา
น้ำตาตกช้ำใจน้ำในตา
เริ่มไหลบ่าหมดหวังสิ้นเดิน