21 กรกฎาคม 2547 15:01 น.

ต้องลาไปแต่ใจยังคงมั่น

ต้องลาไปแต่ใจยังคงมั่น
แม้นานวันยังมั่นไม่ห่างเหิน
แม้ตอนนี้ต้องไปอย่าหมางเมิน
แม้ต้องเดินคนละเส้นอย่าหวั่น

วันนี้คงต้องขอลาไปก่อน
อย่าอาวรณ์เพราะฉันนั้นไม่ไปไหน
เพียงต้องเรียนเพื่อความก้าวหน้าไกล
แล้ววันใหม่คงได้มาพบกัน

รอฉันนะคนดีที่ฝันถึง
ยังตราตรึงอยู่ในห้วงความฝัน
จะรีบกลับมานะอย่าลืมกัน
นั่งนับวันเดือนปีที่จะรอ...

แล้วจะเข้ามาแต่งกลอนอีกนะคะ ไปไม่นานก็จะกลับมาใหม่แน่นอนค่ะ จะกลับมาอ่านกลอนของทุกคนอีกนะคะ
ลอยไปในสายลม

21 กรกฎาคม 2547 13:00 น.

ต้องลาไปแต่ใจยังคงมั่น
แม้นานวันยังมั่นไม่ห่างเหิน
แม้ตอนนี้ต้องไปอย่าหมางเมิน
แม้ต้องเดินคนละเส้นอย่าหวั่น

วันนี้คงต้องขอลาไปก่อน
อย่าอาวรณ์เพราะฉันนั้นไม่ไปไหน
เพียงต้องเรียนเพื่อความก้าวหน้าไกล
แล้ววันใหม่คงได้มาพบกัน

รอฉันนะคนดีที่ฝันถึง
ยังตราตรึงอยู่ในห้วงความฝัน
จะรีบกลับมานะอย่าลืมกัน
นั่งนับวันเดือนปีที่จะรอ...

21 กรกฎาคม 2547 11:38 น.

แล้ววันหนึ่งจะต้อง...เสียใจ( เอากลอนนี้นะคะ )

แล้ววันหนึ่งจะต้อง เสียใจ
สิ่งที่เธอทำไป ก่อนนั้น
เธอทำไม่สนใจ ไม่ห่วง
เธอชอบทำดื้อรั้น เจ็บนี้ ไม่ลืม

อย่าทำลืมสิ่งนี้ เลยเธอ
ยังไม่อยากเจอะเจอ เจอะหน้า
เมื่อครั้งก่อนละเมอ ถึงอยู่
แต่เริ่มจะเหนือ่ยล้า เมื่อทิ้ง กันไป

หากไม่อยากต่อสู้ ดิ้นรน
ก็ไม่ต้องมาทน ต่อต้าน
ยังไงก็เป็นคน แค่พูด รู้นา
ใจเริ่มจะเกียจคร้าน อ่อนล้า ในใจ

หากเธอไปไม่ต้อง กลับมา
จงอย่ามาร่ำลา อยู่ได้
ไปแล้วอย่าได้มา พบปะ กันเลย
จะเก็บความช้ำไว้ ไม่ทิ้ง แน่นอน...

20 กรกฎาคม 2547 13:57 น.

แล้ววันหนึ่งจะต้อง เสียใจ
สิ่งที่เธอทำไป ก่อนนั้น
เธอทำไม่สนใจ ไม่ห่วง
เธอชอบทำดื้อรั้น เจ็บนี้ ไม่ลืม

อย่าทำลืมสิ่งนี้ เลยเธอ
ยังไม่อยากเจอะเจอ เจอะหน้า
เมื่อครั้งก่อนละเมอ ถึงอยู่
แต่เริ่มจะเหนือ่ยล้า เมื่อทิ้ง กันไป

หากไม่อยากต่อสู้ ดิ้นรน
ก็ไม่ต้องมาทน ต่อต้าน
ยังไงก็เป็นคน แค่พูด รู้นา
ใจเริ่มจะเกียจคร้าน อ่อนล้า ในใจ

หากเธอไปไม่ต้อง กลับมา
จงอย่ามาร่ำลา อยู่ได้
ไปแล้วอย่าได้มา พบปะ กันเลย
จะเก็บความช้ำไว้ ไม่ทิ้ง แน่นอน...

20 กรกฎาคม 2547 12:09 น.

แล้ววันหนึ่งจะต้อง เสียใจ
สิ่งที่เธอทำไป ก่อนนั้น
เธอทำไม่สนใจ ไม่ห่วง
เธอชอบทำดื้อรั้น เจ็บนี้ ไม่ลืม

อย่าทำลืมสิ่งนี้ เลยเธอ
ยังไม่อยากเจอะเจอ เจอะหน้า
เมื่อครั้งก่อนละเมอ ถึงอยู่
แต่เริ่มจะเหนือ่ยล้า เมื่อทิ้ง กันไป

หากไม่อยากต่อสู้ ดิ้นรน
ก็ไม่ต้องมาทน ต่อต้าน
ยังไงก็เป็นคน แค่พูด รู้นา
ใจเริ่มจะเกียจคร้าน อ่อนล้า ในใจ

หากเธอไปไม่ต้อง กลับมา
จงอย่ามาร่ำลา อยู่ได้
ไปแล้วอย่าได้มา พบปะ กันเลย
จะเก็บความช้ำไว้ ไม่ทิ้ง แน่นอน...