11 พฤศจิกายน 2548 13:55 น.
ลอยไปในสายลม
หากโลกนี้ มีแค่เพียง เราทั้งสอง
คงไม่หมอง เท่าตอนนี้ รู้บ้างไหม
แต่เราอยู่ กับคนอื่น หมื่นแสนใจ
ทำสิ่งใด ใจอยู่หลัง ฟังสังคม
หากโลกนี้ มีแค่เพียง เธอกับฉัน
ทุกคืนวัน คงสุขใจ ไม่ขื่นขม
อยากให้รัก รับรู้ อยู่สองคน
แม้คนอื่น ไม่อยากสน จนวันตาย
แต่โลกนี้ ใช่มีเพียง แค่เราสอง
รักที่ครอง ทุกห้องใจ เริ่มสลาย
สุดท้ายเหลือ เพียงช้ำชอก ตอกย้ำกาย
ซ้ำหัวใจ ดั่งเนื้อร้าย ไร้ปรานี
เพราะโลกนี้ มิใช่มี แค่เธอฉัน
วันทุกวัน เดินผ่านไป คล้ายหน่ายหนี
อยากรั้งรอ ฉุดกาลไว้ ในราตรี
แต่ที่มี แค่มองมัน เดินผ่านไป
หากโลกนี้ มีเพียงเรา กล่าวขานรัก
ให้ประจักษ์ แก่โลกา ที่อาศัย
แต่ชีพนี้ ไม่ยืนนาน ชั่วกาลไป
โลกยิ่งใหญ่ แต่ทำไม ไม่เท่ากัน
........................
9 พฤศจิกายน 2548 12:17 น.
ลอยไปในสายลม
ทำสัญญา หัวใจ ได้ไหมเอ่ย
เพียงเฉลย คำยืนยัน บ้างได้ไหม
ว่าเธอนั้น รักเพียงฉัน ทุกวันไป
ขอมั่นใจ แม้สักครั้ง ก็ยังดี
ที่ผ่านมา เธอไม่เคย พูดสักนิด
ทั้งชีวิต ไม่ได้ยิน เลยนะนี่
แค่คำรัก คงไม่พอ ขอสักที
สัญญาใจ ให้ฉันนี้ ได้ไหมเธอ
หรือฉันต้อง สัญญาว่า จะรักมั่น
แม้นานวัน ใจยังรัก ภักดีเสมอ
ลึกสุดใจ ฉันเก็บไว้ ให้เพียงเธอ
แม้มิเจอ ก็ยังห่วง ยอดดวงใจ
แล้วเธอล่ะ จะสัญญา บ้างหรือเปล่า
สัญญา"ใจ" ของสองเรา อยู่ตรงไหน
อย่าให้คอย จนนานเนิ่น มันเกินไป
เพราะรักเธอ รู้บ้างไหม ไม่อยากรอ
2 พฤศจิกายน 2548 18:50 น.
ลอยไปในสายลม
บางคราเรามองเหม่อเพ้อถึงเขา
ใช่ว่าเรานั้นจะสุขหามีไม่
เพียงแต่ว่าหวังน้อยนิดในจิตใจ
มันทำให้หวนคิดถึงคะนึงคอย
คอยทุกวันที่ผันผ่านกาลชีวิต
ใจนั้นคิดถึงแต่เขายามเหงาหงอย
ได้แต่ฝันว่าหัวใจที่เลื่อนลอย
จะคืนกลับไม่รอคอยให้เธอมา
ทุกทุกอย่าง บีบคั้นฉันจนแย่
เริ่มท้อแท้เหนื่อหน่ายไม่เริงร่า
รู้อยู่แล้วว่าเธอมีคู่ชีวา
เจ็บเสียจน ใจเริ่มชา น่าเศร้าใจ
แต่ว่าใจ เจ้ากรรม กลับทำเฉย
ไม่เคยเลย จะเหลียวมองไปทางไหน
ยังมุ่งมั่น ตั้งตาคอย อยู่ร่ำไป
ทำอย่างไร มันก็รัก ก็ภักดี
คงต้องปล่อย ให้มันเป็น เช่นแต่ก่อน
ความหวังซ้อน ในหัวใจ ไม่ถอยหนี
หวังไปเถอะ ไม่มีทาง ต่างรู้ดี
ขอแค่หวัง เพียงแค่นี้ ที่จักทำ...
ได้เพียงหวัง
ไม่มีทางเป็นจริง
ลืมเสียเถอะ
1 พฤศจิกายน 2548 15:39 น.
ลอยไปในสายลม
ยามที่เธอหวนนึกถึงวันคืนเก่า
ยามเธอเศร้าเมื่อคิดถึงเขาเสมอ
ยามเธอเหนื่อยด้วยรอเขากลับมาเจอ
ยามเธอเหม่อรู้บ้างไหมใครเศร้าตรม
อยากให้เธอลองมองดูสักนิด
อยากให้เธอแคร์ชีวิตที่ขื่นขม
อยากให้เธอนั้นร่าเริงไม่ระทม
ไม่ต้องจมอยู่กบัสิ่งที่ผ่านมา
ถึงวันนี้เธอจะไม่สนใจฉัน
ถึงวันนี้ไม่สนกันฉันไม่ว่า
ขอเพียงเธอมองตัวเองสักเวลา
อย่าเพียงแค่คิดถึงหน้าเขาคนเดียว
ต้องมีบ้างที่อดีตจะนึกถึง
ต้องมีบ้างที่รู้ซึ้งถึงความเปลี่ยว
แต่ขอแค่อยู่กับมันสักครึ่งเดียว
มีความสุขสักเศษเสี้ยวความทรงจำ
อย่าไปทุกข์เพราะว่าเขานั้นเลิกรัก
แม้อกหักอย่าได้มัวมาเพ้อพร่ำ
ไม่ต้องทุกข์เพราะเขาทำเราระกำ
แต่ยิ้มกับความทรงจำที่แสนดี
ช่วงชีวิตย่อมมีบ้างที่เราทุกข์
แต่ก็มียามความสุขเราล้นปรี่
แค่ลองนึกถึงวันนั้นทุกนาที
ลองซิลองเพื่อชีวีก้าวต่อไป
31 ตุลาคม 2548 10:34 น.
ลอยไปในสายลม
ลมหนาวพัดมากระทบผิวกายทีละน้อย ทีละน้อย
หัวใจก็เริ่มหนาวสั่น ไปตามแรงลม
ผิวเนื้อที่ต้องน้ำค้างในยามเช้า เริ่มหนาวสั่น
สิ่งรอบข้างปลิวไสวไปตามสายลมหนาว
การเดินคนเดียวบนทางที่เปล่าเปลี่ยว
กับลมหนาวที่พัดต้องผิวกาย
ทำให้หัวใจที่เงียบเหงากลับยิ่งทวีความเหงาขี้นเรื่อยๆ
ในใจเพียงคิดแค่อยากมีใครสักคนมาเดินอยู่เคียงข้าง
เมื่อไหร่ หนอที่จะพบเจอคนๆนั้น
เมื่อไหร่หนอ ที่จะมีใครมากอดกระชับ เพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย
เมื่อไหร่หนอ ที่จะมีใครมาทำให้หัวใจที่เงียบเหงาได้กลับมาร่าเริงอีกครั้ง
คงจะมีสักวัน ที่คนๆนั้นจะมีตัวตนจริงๆ
วันนี้คงได้แต่เดินไปตามทาง
กับลมหนาว และความเดียวดายเท่านั้น
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1660
