19 ธันวาคม 2548 15:07 น.
ลอยไปในสายลม
ทำไมนะ เมื่อเวลาฟ้าหม่นหมอง
ใจเราต้องใฝ่ปองคนเคียงข้าง
ทำไมหนอเมื่อหัวใจมันอ้างว้าง
อยากจับใครมาจัดวางกลางดวงใจ
ทำไมนะ เมื่อรักแล้วย่อมทุกข์
จะหาสุขใส่ใจบ้างได้หรือไม่
ทำไมถึง ต้องเลิกราเมื่อคราไกล
อยู่ได้ไหม อย่าได้ไปเลยคนดี
ทำไมนะ ยามห่วงใยใครคนนั้น
จะต้องมี ซึ่งสักวันเขาหน่ายหนี
ทำไมเรา ต้องตามใจเขาทุกที
แล้วเขานี้ ไยมิเคยตามใจเรา
ทำไมนะ เวลารัก ผักถึงหวาน
พอนานนาน ผักยิ่งขม จมความเศร้า
ทำไมหนอใจดวงนี้เป็นของเรา
ยกให้เขา ไปทำไม ใครตอบที
..............
17 ธันวาคม 2548 12:57 น.
ลอยไปในสายลม
วันเวลาดีดีที่มีให้กันในวันก่อน
หากลองย้อนมองไปก็จะได้เห็น
ความทรงจำที่แสนหวานที่เคยเป็น
มันไม่ยากเย็นหากเราจะจดจำ
วันเวลาที่เราเคยย่อท้อ
หากเราลองรอจะพบว่ามันน่าขำ
เพราะมีความห่วงใยส่งมาให้เป็นประจำ
ตั้งแต่เช้าจนเย็นย่ำช่างแสนสุขใจ
ขอให้จำไว้ไม่ว่าที่ไหนรักจะยังคงอยู่
และขอให้รับรู้ไม่ว่าจะนานเพียงไหน
รักของเราจะคงอยู่ตลอดไป
เพราะว่าหัวใจของเรานั้นผูกกัน
17 ธันวาคม 2548 12:44 น.
ลอยไปในสายลม
เพื่อนจ๋า...
ดีใจไหมที่เธอได้เจอฉัน
ยังจำวันเริ่มเจอกันได้ไหม
วันที่เราทักทายกันจากหัวใจ
ฉันจำได้ไม่ลืมเลือนอยากเตือนเธอ
เพื่อนจ๋า...
หลายหลายปีที่ผ่านมายิ่งกว่าฝัน
จากวันนั้นจนวันนี้ดีเสมอ
ยิ่งผูกพันกันเกินกว่าฝันละเมอ
เมื่อพบเจอขอเก็บไว้ไปเนิ่นนาน
เพื่อนจ๋า...
อย่าเพิ่งยอม แพ้ภัย ได้ไหมหนอ
ขอเพื่อนจง อย่าย่อท้อแม้วันผ่าน
จากนี้ไป จงจำไว้ในทุกกาล
รักผสาน ความห่วงใย ส่งให้เธอ...
16 ธันวาคม 2548 10:09 น.
ลอยไปในสายลม
เหงาบ้างไหมเจ้าหัวใจในวันหนาว
คิดถึงคราวดาวทอแสงคืนแสนหวาน
ในคราก่อนนอนดูฟ้าน่าชื่นบาน
อยู่กับเธอในวันวานที่ผ่านมา
แม้หนาวลมห่มผ้าเขาว่าหาย
อบอุ่นกายแต่ใจฉันสั่นนักหนา
ยิ่งลมรักพัดหวนทวนเวลา
หนาวยิ่งกว่าหนาวสะท้านร้าวรานใจ
คิดถึงเธอ คนดี ที่แสนรัก
"เธอรู้จัก คนนั้นของฉันไหม"
ถามสายลม ดวงดาราบนฟ้าไกล
ต้องเหงาใจ เหน็บหนาว แสนร้าวทรวง
ขอจงนำวาจาว่าคิดถึง
เธอจะซึ้งบ้างไหมใครแหนหวง
ให้ดาราพริบระยับนับหมื่นดวง
ฝากไปทวงสัญญาว่ารักกัน
14 ธันวาคม 2548 09:13 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันผิดมากใช่ไหมที่ทำตัวแบบนี้
ฉันมันแย่กว่าคนที่เธอมีจริงเหรอ
ฉันแค่เพียงรักเธอมาก แค่รักเธอ
แล้วฉันผิดเหรอที่ฉันทำลงไป
มันผิดมากใช่ไหมแบบนี้
เธอคนดีถึงห่างหาย จนฉันหวั่นไหว
อยากรู้นัก แค่ฉันรักเธอมันผิดหรือไร
เธอเองก็บอกรักฉัน แล้วทำไม ไม่เคยแคร์
หรือฉันเป็นแค่เพียงคนผ่านมาเท่านั้น
ไม่มีความสำคัญ เท่าคนของเธอแน่
ฉันก็เพียงหนึ่งคนที่เธอ ไม่ได้สนใจดูแล
ฉันมันคงไม่ใช่รักแท้ที่เธอต้องการ
ฉันเข้าใจเวลาที่เธออยู่กับเขา
ฉันเข้าใจเรื่องของเรามันเป็นเพียงทางผ่าน
ฉันเข้าใจรักที่เธอเคยบอกว่าให้ในวันวาน
มันคงแหลกรานไปพร้อมหัวใจที่ทุกข์ทน
ฉันอยากถามเธอยังรักฉันบ้างไหม
หรือที่ผ่านมาเพราะหัวใจมันสับสน
มันก็แค่เรื่องเดียวที่ดูจะมืดมน
ความรักเลือนลางเสียจน ถูกทิ้งเดียวดาย...