23 มิถุนายน 2549 13:40 น.
ลอยไปในสายลม
โอ้ว่าความรักนี้ ระทม
เจ็บจิตร้าวระบม หม่นไหม้
เมื่อคราชื่นเชยชม สมจิต
ครารักจากไปไซร้ ยิ่งน้ำตาริน
โอ้ว่าพิษความรัก
คราอกหักรักขื่นขม
แสนเจ็บร้าวระบม
ยากจะข่มให้หายไป
ยามรักชื่นนักจิต
ใจยิ่งคิดคิดไปไกล
ยามจากแสนอาลัย
น้ำตาไซร้ไหลหลั่งริน
...
13 มิถุนายน 2549 15:48 น.
ลอยไปในสายลม
มุ่งมั่น..เพื่อวันหน้า
แค่เพียงมา..คว้าฝันใหม่
ครั้งนี้...ที่เส้นชัย
แม้ยาวไกล..อย่าได้กลัว
มุ่งมั่น...อย่าหวั่นนัก
เหนื่อยก็พัก..อย่าหมองมัว
เริ่มใหม่...ให้รู้ตัว
เท้าจรดหัว...มิกลัวเกรง
มุ่งมั่น...สานฝันต่อ
แม้กายท้อ..ถูกข่มเหง
เพียงใจ...ร่วมบรรเลง
ขับเสียงเพลง...จากภายใน
มุ่งมั่น...ร่วมกันสู้
ให้คนรู้...สู้ด้วยใจ
ครั้งนี้...จงรู้ไว้
ถึงเส้นชัย...อย่างทรนง
...
...แม้เส้นทางจะอีกยาวไกล
เพียงอย่าท้อ
ฝันข้างหน้าย่อมเป็นจริง...
7 มิถุนายน 2549 09:54 น.
ลอยไปในสายลม
เธอ ... ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็ยังเป็นดวงใจของฉัน
เธอ ... ฉันมีเธอทุกวัน ไม่มีเปลี่ยนไปไหน
เธอ ... รักฉันนี้ มีให้เธอทุกห้องหัวใจ
เธอ ... เธอรู้บ้างไหม ว่ามีใครรอเธอ
..................................................
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอ จะมองเห็นฉันบ้างหรือไม่
หรือว่าในใจเธอจะมีใตครอีกกี่หมื่นแสน
แต่ฉันคนนี้ก็ยังคิดเสมอ ว่าเธอเป็นเหมือนแฟน
ต่อให้อยู่ต่างแดน ฉันก็แสนจะสุขใจ
บางเวลา เธออาจจะเงียบบ้างเหงาบ้าง
อย่าคิดมากนะ อย่างไรเสีย เธอก็ยังมีฉัน
แม้วันนี้ เราไม่อาจที่จะอยู่ด้วยกัน
ขอเพียงเธอนั้น แหงนมองฟ้า เห็นไหม ฉันเอง
ยามที่เธอทุกข์ทน หรือเป็นสุขสักเพียงไหน
ยังมีฉันที่คอยมองอยู่ไกลๆ ไม่ห่างเธอเลย
เพียงแต่ว่า บางที ฉันมิอาจที่จะเปิดเผย
เพียงแค่เธอมีใครที่เคยรัก มานานวัน
ถึงวันนี้ เธอไม่ได้มีใคร ณ ตรงนั้นแล้ว
แต่ฉันก็รู้ดีว่า เขาอยู่ในใจเธอไม่เสื่อมคลาย
ฉันคนนี้ ก็ยินดีที่จะยืนมองเธอแม้หัวใจสลาย
แค่เพียงเห็นเธอสบาย ไม่มากเกินไปใช่ไหม คนดี
โอ้ว่า ชีวิตหนอ อย่างไรก็คือชีวิต
มีก้าวพลาดก้าวผิด เป็นเรื่องธรรมดาสามัญ
แต่การที่ฉันมีรัก สักเพียงครั้ง
ฉันมิเคยที่จะผิดหวัง ที่จะรัก เพียงเธอ
ขอมอบไออุ่นส่งผ่านม่านหมอกบนเวหา
ขอมอบความห่วงหาห่วงใย ไปให้ผ่านสายฝน
ขอมอบความหวังดีที่มีแก่เธอ ผ่านสายลม
ขอมอบความรัก สักเพียงหนให้แด่เธอ
ขอรักเธอตลอดไป
แม้วันใดมิมีวันลืมเลือน
............
7 มิถุนายน 2549 09:53 น.
ลอยไปในสายลม
เก็บหัวใจใส่กล่องเป็นของขวัญ
ยื่นให้เธอในคืนวันอันเหมาะสม
เพื่อให้เธอรับรู้ไว้ผ่านสายลม
โลกกลมกลมมิอาจกั้นฉันและเธอ
เก็บหัวใจใส่กล่องให้น้องนุช
เธอนั้นเป็นที่สุดในใจเสมอ
รับไว้เถิดของขวัญนี้ที่ให้เธอ
ฟังคำเพ้อว่ายอดรักยอดยาใจ
เก็บหัวใจใส่กล่องแล้วมองหน้า
โอ้น้องจ๋าอย่าได้หนีพี่ไปไหน
พี่จะอยู่ดูแลเจ้าตลอดไป
แม้นานไปยังคงมั่นในสัญญา
...
13 พฤษภาคม 2549 12:18 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันทำผิดอะไรมากมายหรือ
เธอถึงถือโทษโกรธฉันในวันก่อน
ฉันเสียใจ ขอโทษ เธอตัดรอน
ฉันอ้อนวอน มากี่ครั้ง ยังไม่พอ
ฉันที่ผิด หรือเธอ ไม่รับรู้
ฉันมองดู เธอกลับเมิน ฉันเริ่มท้อ
บอกว่ารัก ก็ยังรัก ยังเฝ้ารอ
แค่เพียงเธอ ช่วยฟังต่อ ขอสักครา
แค่ต้องการ บอกเธอ ว่ายังรัก
หากเธอจัก หลบหลี้ หรือหนีหน้า
ไม่เป็นไร เธอคือหนึ่ง ในอุรา
ขออำลา หากเธอคิด เลิกรากัน
ไม่มีสิ่ง ใดหยุดฉุดเธอได้
ไม่เป็นไร ลาก่อน เธอกับฉัน
แม้ยังเจ็บ ยังอาวรณ์ เธอทุกวัน
แต่เพื่อเธอ ได้สุขสันต์ ฉันยินดี...