26 มิถุนายน 2547 21:01 น.
ลอยไปในสายลม
รักเหลือล้นคนอะไรก็ไม่รู้
แม้จะดูทางใดให้ห่วงหา
ช่างน่ารักพักตร์พริ้งยิ่งกานดา
พระอุมายังไม่เทียบให้เปรียบเปรย
แต่ว่าเรามาห่างกันไกลเพียงนี้
พระสุรีย์ไม่บอกไม่เปิดเผย
มารู้ได้เมื่อเธอนั้นไม่เหมือนเคย
วันล่วงเลยผ่านไปใจพะวง
ปัจจุบันมันปวดมันหนาวเหน็บ
แม้จะเก็บสิ่งดีที่ลุ่มหลง
แต่ความจริงเธอนั้นไม่มั่นคง
เราจึงปลงคิดได้ในทันที
เธอยังบอกให้เราเข้าใจนะ
เรื่องที่จะบังคับใจไม่หน่ายหนี
ห่างกันมากความผูกพันย่อมไม่มี
เขาก็ดีที่เข้าใจไม่ว่ากัน
โอ้เพื่อนเอ๋ยรู้เลยถึงความเจ็บ
เหมือนกรงเล็บราชสีห์บาดใจฉัน
ทั้งเจ็บแสบร้าวระบมอยู่นานวัน
จนวันนั้นฉันพบคนที่ถูกใจ
เธอแสนดีห่วงใยไม่เคยห่าง
ยามอ้างว้างเธอก็ทำให้สดใส
ยามเราท้อเธอก็ว่าอย่าท้อไป
สู้เข้าไว้ไม่เสียหายคลายกังวล
เราเคยถามว่าทำไมเธอคอยช่วย
แม้ว่าป่วยยังห่วงใยในทุกหน
คนอื่นเขาไม่เคยช่วยพ้นทุกข์ทน
เธอเป็นคนอย่างไรใคร่ติดตาม
เธอบอกว่าเพราะรักจึงคอยช่วย
ถึงแม้ป่วยแต่ใจคอยให้ถาม
แม้คนอื่นเป็นอย่างไรไม่ว่าความ
ขอทำตามหัวใจมันต้องการ
เราจึงตกตะลึงถึงได้คิด
ในชีวิตจะมีใครช่วยสมาน
รักษาแผลหัวใจที่ร้าวราน
ล่วงพ้นกาลจึงได้พบประสบเธอ
เราจึงตอบว่าเราเข้าใจแล้ว
ว่าดวงแก้วมีค่าอย่าพลั้งเผลอ
ไม่ควรปล่อยหลุดไปใช่ไหมเกลอ
จึงขอเธอแต่งงานสานสัมพันธ์
เกลอรู้ไหมเธอดีใจอย่างที่สุด
จะขอหยุดหัวใจไว้ที่ฉัน
จะรักเรารักแท้แม้นานวัน
จะรักฉันตลอดไปไม่รวนเร
ฉันจึงขอสัญญาต่อเธอบ้าง
ยามอ้างว้างจะมีกันไม่หันเห
จะรักษาดวงใจนี้มิรวนเร
เก็บใส่เป้หัวใจไปชั่วกาล
10/05/47
ลอยไปในสายลม
25 มิถุนายน 2547 12:48 น.
ลอยไปในสายลม
วังเวงแว่วแผ่วผ่านกังวาลก้อง
หันไปมองไม่เห็นใครน่าใจหาย
ถูกทอดทิ้งให้เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
ไร้ความหมายหมดสิ้นทุกสิ่งพลัน
เธอไปไหนไม่หวนกลับมาหา
ม่านน้ำตาไหลเอ่อเพ้อโศกศัลย์
ใจว่างเปล่าเหงาจิตเจ็บทุกวัน
ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวได้อย่างไร
24 มิถุนายน 2547 22:33 น.
ลอยไปในสายลม
ขอเวลาทำใจอีกสักพัก
ก่อนมีรักพักใจในยามเหงา
ขอเวลาทำใจไปนานเนา
ก่อนที่เราจะรักใครคนใหม่แทน
ไม่อยากให้คนใหม่ได้เจ็บปวด
ได้ร้าวรวดอย่างเราเศร้าฝังแน่น
ถ้าเจ็บได้เราก็อยากเจ็บแทน
ไม่อยากให้เหมือนแม้นดังตัวเรา....
24 มิถุนายน 2547 22:02 น.
ลอยไปในสายลม
แปลกแปลกที่ใจอย่างไรเล่า
ยังเฝ้าดูแลไม่ห่างหาย
แอบห่วงกังวลไม่เสื่อมคลาย
ละลายความเจ็บในอุรา
หรือแอบชอบเธอในครานี้
ฤดีปั่นป่วนล้วนหนักหนา
แต่เธอมีแฟนแล้วนี่นา
ฉันนั้นมันบ้าอยู่คนเดียว
24 มิถุนายน 2547 14:03 น.
ลอยไปในสายลม
เธอคือความผูกพันฉันฝันหา
เธอคือยายรักษาตัวฉันได้
เธอคือผู้แสนดีที่ห่วงใย
เธอคือใจที่ฉันเก็บไว้ในทรวง
เธอคือผู้นำทางทางชีวิต
เธอคือผู้ลิขิตความห่วงหวง
เธอคือผู้บอกทางรักทั้งปวง
ฉันทั้งหวงทั้งห่วงเธอมิคลาย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
663
