27 ธันวาคม 2549 14:22 น.
ลอยไปในสายลม
เวลาเราทำสิ่งใดสักสิ่งหนึ่ง
เกินกว่าครึ่งในครั้งแรกย่อมแตกต่าง
มีทั้งสวยทั้งดึงดูดยามจัดวาง
มิเคยร้างความคิดใหม่ให้ได้ยล
พอเวลาผ่านไปเริ่มไร้ค่า
สิ่งที่เคยทำมาไม่มีผล
ถูกมองข้ามเหมือนของตายหน่ายกมล
ถูกทิ้งจนงานเก่าค้างร้างไปไกล
เมื่อเราหวนกลับมาทำอีกครั้ง
ก็เปรียบดั่งเราต้องลองเริ่มใหม่
ใช้ความคิดใช้ทุกสิ่งที่ทิ้งไป
แต่หาสู้ของเก่าได้ไม่มีทาง
..................
25 ตุลาคม 2549 12:20 น.
ลอยไปในสายลม
ความรักเหมือนเศษผงหล่นจากฟ้า
ตกเข้าตาพาหัวใจให้ไหลหลง
เศษเล็กน้อยแต่กลับอยู่ยั่งยืนยง
เหมือนใครส่งมากลั่นแกล้งแสร้งจำนน
พอนานไปกลับทำพิษเจ็บจิตนัก
โอ้ความรักเจ้าทำใจให้สับสน
พาความคิดความรู้สึกหลงเวียนวน
ในทุกข์ทนมิอาจปัดให้หลุดไป
ผงในตายังคงอยู่มิรู้จาก
แม้เธอพรากจากฉันนี้ที่หลงใหล
แต่เศษผงนัยน์ตากลับไม่ไปไกล
ยังฝังแน่นอยู่ภายในให้ทรมา
28 กรกฎาคม 2549 13:01 น.
ลอยไปในสายลม
แค่เพียงเธอหลับตา
จะรู้ว่าสายลมไหว
พัดพาความชื่นใจ
ผ่านร่างกายให้รื่นรมย์
แค่เพียงเธอหลับตา
จะพบว่าแสนสุขสม
ด้วยรักลอยตามลม
ให้ชื่นชมจนสมใจ
แค่เพียงเธอหลับตา
จะรู้ว่าแม้อยู่ไหน
ฉันเป็นกำลังใจ
ใกล้หรือไกลให้เพียงเธอ
แค่เพียงลองหลับตา
จะรู้ว่าฉันพร่ำเพ้อ
เรียกหาแต่เพียงเธอ
ไม่เคยเผลอเหลียวมองใคร
แค่เพียงเธอหลับตา
ให้รู้ว่าราตรีใด
ที่เธอต้องทุกข์ใจ
ฉันนี่ไงอยู่ใกล้เธอ...
7 กรกฎาคม 2549 17:01 น.
ลอยไปในสายลม
ยามสายฝน โปรยปราย ละลายเมฆ
แสนวิเวก วังเวงใจ กระไรหนอ
ยิ่งกระหน่ำ ซ้ำร่างกาย ยังไม่พอ
ยังขอต่อ ลามทั่วห้อง ของหัวใจ
พอก้อนเมฆ ก้อนสุดท้าย ย้ายลงต่ำ
เม็ดฝนพรำ ทีละเม็ด คล้ายเกล็ดใส
เหมือนชีวิต เริ่มผิดเพี้ยน เปลี่ยนหมุนไป
ในหัวใจ ยิ่งทนทุกข์ ทรมา
ฝนหยาดหยด รดอยู่ใน หัวใจฉัน
ทุกคืนวัน มันขื่นขม ระทมหนา
ฝนหนึ่งหยด เทียบกับช้ำ ย้ำอุรา
ฝนกระหน่ำ ดั่งช้ำมา ถาโถมกาย
เมื่อไหร่หนอ ฝนจะหาย กลายเป็นแดด
ให้เผาแผด จนผืนดิน น้ำเหือดหาย
เมื่อไหร่หนอ ความเจ็บช้ำ จักคลี่คลาย
เจ็บสลาย ดั่งเธอตาย ไปนิรันดร์
4 กรกฎาคม 2549 19:32 น.
ลอยไปในสายลม
หากวันหนึ่ง ฉันกลับมา ณ ที่เก่า
ที่รักเรา เคยคงอยู่ มิไปไหน
เธอจะยัง ยืนอยู่ ณ จุดใด
ณ ที่เดิม กลางใจ ใช่ไหมเธอ
ฉันรู้ว่า มันเป็น ไปไม่ได้
เพราะรักเรา ตายไป ใช่พลั้งเผลอ
มันเรื่องจริง มิใช่เพียง ฝันละเมอ
ฉันและเธอ ต่างก็รู้ อยู่ด้วยกัน
หากว่าเป็น เมื่อก่อน ตอนมั่นรัก
ยากจะหัก เธอไป จากใจฉัน
แต่เมื่อมัน ผ่านไป ทุกคืนวัน
ความไหวหวั่น เริ่มจางหาย มลายไป
ไม่ใช่ว่า ฉันคนนี้ มิเหมือนก่อน
ความรักซ้อน ยังซ่อนอยู่ เธอรู้ไหม
เพียงแต่ว่า ละความอยาก ออกจากใจ
คงเหลือไว้ เพียงความหลัง ที่ฝังตรึง
ขอเธอจง จดจำ วันคืนเก่า
ที่สองเรา เคยมีกัน เคยฝันถึง
แม้วันนี้ เป็นได้เพียง คำรำพึง
สักครั้งหนึ่ง ตรึงใจไว้ อย่าได้ลืม
....
มีรักสักกี่ล้านหน
แต่คงยากที่จะลืมรักครั้งแรกได้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
957
