27 สิงหาคม 2547 20:49 น.
ลอยไปในสายลม
เพราะเธอมีเจ้าของแล้ว....ฉันแห้วอีก
ทั้งหลบหลีกมากมายเพื่อหน่ายหนี
แต่ทำไมอยากเลิกกลับเจอทุกที
เธอคนดี....เจอทุกวันฉันหวั่นใจ
เอาอีกแล้ว...ใจเจ้ากรรมทำฉันเจ็บ
ฉันหนาวเหน็บ....มากมายเจ้ารู้ไหม
แต่เจ้ากลับ....ยังรักเขา...มิเปลี่ยนใจ
เจ้าทำไม....ไม่ยอมเชื่อกันบ้างเลย
ปากฉันบอกให้เลิก....แต่เจ้าไม่
ยังอาลัยรักเขาอยู่....อยากเอื้อนเอ่ย
ปากฉันห้าม....แต่ใจฉันดันละเลย
อยากจะเอ่ย.....อยากจะบอกออกจากใจ
โธ่ใจจ๋าอย่าเพิ่งบอก....เขาเลยนะ
เขานั้นจะเลิกคบฉัน....นั้นก็ได้
เขาก็มี......คู่อยู่......ไม่ห่างไกล
อย่าเพิ่งไปเข้าแทรก...เขาเลยเธอ
เก็บเอาไว้นะจ๊ะ....คำว่า.....รัก
ยอมอกหัก....รักข้างเดียว..อย่าให้เก้อ
ต้องเก็บไว้ในใจ......ไม่พร่ำเพ้อ
ฉันรักเธอ...คำคำนี้มีข้างใน....
22 สิงหาคม 2547 11:51 น.
ลอยไปในสายลม
ขอโทษ......ก็แค่นี้...............หรือเธอ
ที่บอกฉันเสมอ...................ทุกครั้ง
แม้ที่ไม่เจอะเจอ................ขอโทษ
ขอโทษ...มันหยุดยั้ง...........โกรธฉัน....หรือไง
วันนี้เธอมาทำผิดแค่....ขอโทษ
อย่าได้โกรธกันเลย.....จะได้ไหม
วันอื่นอื่นก็ขอโทษ.......เธอแล้วไง
เธออย่าได้โกรธกัน....เลยนะเธอ
ก็แค่นี้เธอพูดได้แค่นี้
ขอโทษนะ....คนดี....น้ำตาเอ่อ
ผิดแค่ไหน...ก็บอกได้...ขอโทษนะเธอ
จะพร่ำเพ้อไปทำไมเพียงหนึ่งคำ
ที่ฉันเจ็บ...เธอจะรู้บ้างไหม
ฉันเจ็บใจ...เธอกลับเห็นมันขำ
แล้วเธอก็....ขอโทษ...เธอนั้นย้ำ
เธอก็พร่ำ.....ขอโทษนะ.....ไม่ตั้งใจ
ฉันโกรธเธอ....เธอรู้ไหม.....ว่าฉันโกรธ
ฉันไม่โทษเธอหรอกนะ....เธอทำได้
เธออาจเลิก...รักฉัน....เลิกห่วงใย
เธอถึงไม่ใส่ใจ.....ไม่เหลียวแล
ฉันมันคงมีค่า...แค่ขอโทษ
ฉันขอโทษ......เธอพูดได้ไม่แยแส
ต่อไปนี้เธอไม่ต้อง....มาเหลียวแล
มาตอแยต่อฉัน......อีกต่อไป
เก็บคำว่า .....ขอโทษ.... ของเธอซะ
แล้วเธอจะไปไหน....ก็ทำได้
ถ้าเธอยังรู้ว่านี้.....ขอโทษ.....ไง
เธอไปได้.....ไปไกลไกล.....ไม่ต้องแคร์............
จะพูดอะไรคิดก่อนสื่อความหมายให้ดี ไม่เช่นนั้น คุณจะเสียโอกาสที่ดีดีไป.....
ขอโทษ คำนี้ ถ้าใช้บ่อย จะไม่ดีต่อตนเอง เลือกใช้ให้ถูกกาลเทศะ ไม่มีใครอยากได้ยินแค่คำว่าขอโทษหรอก.....
10 สิงหาคม 2547 13:06 น.
ลอยไปในสายลม
หวนคำนึงถึงบ้านพานใจหาย
แสนเสียดายวันเวลาครั้งเก่าก่อน
ทำไม่ดีเป็นเด็กดื้อไม่ยอมนอน
แม่อ้อนวอนเท่าไรไม่ยอมฟัง
บางครั้งเถียงชักสีหน้าตอนถูกดุ
กินลูกอมฟันจะผุแม่สอนสั่ง
ทำการบ้านตั้งใจเรียนเพียรระวัง
พ่อแม่สั่งก็ทำเบื่อก็ทำงอน
มาวันนี้ต้องห่างเหินไกลจากบ้าน
เริ่มอ้างว้างยิ่งนานยิ่งอยากอ้อน
ห่างมาไกลใจนี้เริ่มสั่นคลอน
ใจอาวรณ์คิดถึงบ้านพ่อแม่เรา
ถ้าได้กลับไปบ้านจะไม่ดื้อ
ที่ทำคือเป็นเด็กดีไม่มีเหงา
จะยิ้มแย้มแจ่มใสให้พ่อแม่เรา
จะคอยเฝ้าห่วงใยไม่เกเร
แม้จะเป็นเวลาไม่นานนัก
ที่ได้พักอยู่ที่บ้านไม่หันเห
จะไปพักด้วยใจไม่เสเพล
เที่ยวทะเลกับครอบครัวให้สุขใจ...
อิ อิ พรุ่งนี้ จะได้กลับบ้านแล้วดีใจจังเลย เดี๋ยวจะกลับไปกอดแม่ แล้วก็สุขสันต์วันแม่ จึงแต่งกลอนบททิ้งไว้ คงอีก หลายวันกว่าจะได้มาแต่งอีก ก็ฝากไว้ให้ช่วยติชมกันนะคะ
เย้ ดีใจ ดีใจ จะกลับบ้านแล้ว อิ อิ
9 สิงหาคม 2547 11:26 น.
ลอยไปในสายลม
มีความจริงบางอย่างที่เธอไม่รู้
ฉันเฝ้าดูเฝ้าห่วงใยไม่ห่างเหิน
แม้บางครั้งเธอนั้นยังทำเป็นเมิน
ฉันก็เดินเคียงข้างเธอเสมอมา
แม้ว่าเธอไม่เคยรู้ในสิ่งนี้
ที่ทำดีมีให้เธอเสมอหนา
คอยช่วยงานทำการบ้านอยู่เรื่อยมา
เพียงหวังว่าในสักวันเธอเข้าใจ
แต่ยิ่งผ่านผ่านมานานเธอไม่รู้
เธอยังอยู่ตรงที่เดิมไม่ไปไหน
ยังคงเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ร่ำไป
อีกเมื่อไหร่เธอจะเห็นไม่เป็นเกลอ
ยังรออยู่รอเสมอให้เธอรู้
แม้ต้องอยู่นานเท่าไรใจยังเผลอ
เผลอคิดไปว่าตัวฉันฝันละเมอ
คิดว่าเธอคงจะรู้ในอุรา
ฉันยังคงดูแลยังคงห่วง
ดูเธอควงใครใครไปต่อหน้า
แต่ยังหวังว่าคงมีสักวันนา
สักวันเธอจะรู้ว่า ฉันรักเธอ
8 สิงหาคม 2547 11:41 น.
ลอยไปในสายลม
เพียงเพื่อได้ใกล้ชิด กายเธอ
ใจแอบฝันละเมอ อย่างนั้น
แม้รู้ว่าเป็นเกลอ กันอยู่
แต่รักมันอัดอั้น เก็บไว้ ในทรวง
ฉันเพียงแค่อยากใกล้ชิดเธอเท่านั้น
ทุกทุกวันคอยดูแลด้วยความห่วง
ไม่เคยคิดให้เธอนั้นหันมาควง
ไม่หลอกลวงพูดออกมาอย่างจริงใจ
เธอจะรู้บ้างหรือเปล่า
ฉันเฝ้าดูแลตรงไหน
ฉันคอยปลอบโยนห่วงใย
แอบส่งใจไปทุกที
วันนี้ฉันมีแต่ความสุข
ฉันลุกขึ้นสู้ไม่ถอยหนี
เพราะฉันนั้นได้แรงใจดี
เพราะเธอคนนี้เพียงคนเดียว
ฉันอาจทึกทักไปบ้าง
เพียงเธอไม่ร้างให้เปลี่ยว
ฉันนั้นรักเธอคนเดียว
เก็บเกี่ยวความฝันในใจ
ไม่เคยบอกให้เธอได้รับรู้
ว่าเฝ้าดูห่วงใยเธอแค่ไหน
กลัวว่าเธอจะทิ้งฉันไปไกล
กลัวเธอไม่รักกันเหมือนฉันนา
จึงพาใจหลบลี้ ใจเธอ
แอบชิดเป็นเพื่อนเกลอ สุขล้ำ
แค่ได้พบหน้าเธอ เป็นสุข
ใจไม่เคยกลืนกล้ำ รักแท้ สุขใจ
ขอแค่ไดรัก ก็เป็นสุขมากกว่าสิ่งไหน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1525
