27 มกราคม 2554 14:38 น.
ลอยไปในสายลม
ความผิดหวังถาโถมลงหล่มลึก
นิ่งสะอึกกับคำบอกยอกแสยง
ความเสียใจท่วมท้นพ่นสำแดง
อยากเสแสร้งแต่แสนเศร้าไม่เข้าใจ
เป็นเพื่อนกันรับปากไว้อย่างหนึ่ง
ไม่เคยพึงขอร้องต้องสงสัย
พอวันนี้กลับบอกว่าเสียใจ
ทำไม่ได้ดังที่บอกดูหลอกลวง
นั่นยังไม่เจ็บเท่าเขายังว่า
ช่วยเดินมาเอางานไปทำให้ล่วง
ตอนเขารับเขามาเอางานทั้งปวง
พอถอดห่วงก็ทิ้งไว้ไม่ส่งคืน
มันแสนเศร้านั่งอึ้งตะลึงนิ่ง
หยุดทุกสิ่งด้วยใจอันขมขื่น
พยายามทำใจไม่กล้ำกลืน
แต่สะอื้นอยู่ภายในใช่ลืมเลือน...
24 กันยายน 2553 18:23 น.
ลอยไปในสายลม
จัดหนังสือใส่ชั้นในวันใหม่
เรียงหมวดหมู่ว่องไวไม่ลืมหลง
เตรียมต้อนรับ ลูกค้า อย่างมั่นคง
รอยยิ้มส่ง ต้อนรับ ครับเชิญเลย
ห้องสมุดบริการทุกอย่างถ้วน
รีบเชิญชวนก๊วนรักอ่านอย่างเปิดเผย
หยิบหนังสือ แนะนำ อย่างคุ้นเคย
พร้อมเอื้อนเอ่ยอธิบายไม่ขาดตอน
รอยยิ้มปลื้มชื่นใจให้ความสุข
ไร้ความทุกข์ รุกใจให้ทอดถอน
แต่แล้วพลันภาพนั้นเริ่มสั่นคลอน
ตื่นจากหมอน โอ้นี่ฉัน แค่ฝันใจ
3 กุมภาพันธ์ 2552 16:32 น.
ลอยไปในสายลม
หลับเถิดนะคนดีพี่จะกล่อม
นภาล้อมกายเจ้าเฝ้าจนหลับ
ดวงดาวส่องแสงประกายจนวิบวับ
ลองสดับเสียงเพลงวังเวงครวญ
ในอดีตครั้งก่อนเก่าเจ้าไม่รู้
อยากพรั่งพรูความนัยใจปั่นป่วน
อยากบอกรักสักล้านคำย้ำทบทวน
เพราะรักล้วนอยากแก่งแย่งแย่งเจ้ามา
แต่เพราะความกตัญญูรู้คุณนี้
พี่ต้องพลีหัวใจที่ไร้ค่า
ปล่อยเจ้าเดินไปสู่ประตูวิวาห์
ก่อนจากมาด้วยความช้ำระกำใจ
หลับเถิดนะคนดีพี่คิดถึง
ยังรำพึงถึงเจ้าใจหวั่นไหว
ถึงจะยืนคนละฟ้าแสนห่างไกล
แต่รู้ไว้ใจพี่นี้มิเปลี่ยนแปร
29 มกราคม 2552 18:06 น.
ลอยไปในสายลม
ฝากบทกลอนจากใจให้เพื่อนพ้อง
อยากกู่ร้องให้ได้ยินกันถ้วนหน้า
ทุกข์และสุขตั้งมั่นในอุรา
อันคุณค่าอยู่ที่เราใช่ที่ใคร
สวัสดีปีใหม่ย้อนไปนิด
ให้ชีวิตมีสุขและสดใส
ไร้ความทุกข์ ไร้โรคา ไร้โพยภัย
คิดสิ่งใด สมดังหวัง ดังใจปอง
ย่างเข้าสู่ปีใหม่อีกหนึ่งหน
คนทุกคนต่างมุ่งหวังสุขสนอง
แต่อย่าลืมคนเราต้องไตร่ตรอง
คนมีสองมืดสว่างไม่ต่างกัน
จงอย่าใช้ชีวิตอย่างประมาท
อาจถึงฆาต มิคาดหมาย ใจไหวหวั่น
อนิจจา ทุกขัง ท่องทุกวัน
อนัตตา ตั้งมั่น สติเตือน
..........
สวัสดีปีใหม่ ทั้งไทย ทั้งจีน
ค่ะ
^_^
16 ตุลาคม 2551 18:22 น.
ลอยไปในสายลม
อนิจจาชีวิตใครคิดสร้าง
จนอ้างว้างจับจิตคิดสงสัย
ถ้าต้องมาลำบากจะโทษใคร
คิดคิดไปไม่ได้ความตามคร่ำครวญ
มนุษย์หนอเกิดมาใช้กรรมเก่า
สุขทุกข์เราผ่านไปไม่อาจหวน
จนบางครั้งควรหยุดเพื่อทบทวน
ทางเดินล้วนลิขิตไว้ในจิตา
ใครกำหนดหรือเราร่วมกำหนด
เศร้าสลดสุขใจใครสรรหา
อย่าไปคิดให้เหนื่อยในอุรา
แค่รู้ค่าตัวเราเราเข้าใจ....