8 กรกฎาคม 2553 11:46 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
เอื้อนเสียงลอยลมขับสดับหวาน
สะดุดมาลย์ยิ่งรอพ้อใจสูญ
วายุพัดซัดใจให้อาดูร
เคล้าทวีคูณละมุลเนื้อเจือไอเย็น
เพียงแสงจางจากไปในพื้นภพ
ก็พลันสบเปลวประกายให้ยลเห็น
มวลหมู่ดาวเจ้าลอยคล้อยเดือนเพ็ญ
นภาเย็นเห็นสะพร่างว่างเมฆา
ใบไม้ไหวใจหลงพะวงฝัน
คะนึงวันรอฤดีที่โหยหา
มองคลื่นน้ำสาดกระเซ็นเย็นที่ตา
สุดธาราไม่อาจพบ..สบตัวเธอ
เสียงลมขับสดับเอื้อนสะเทือนนัก
ชะรอยรักจะเลยผ่านลุกาลเสมอ
มิหยุดอยู่ ณ ที่ใดให้บำเรอ
ลอยหลุดเพ้อจากเขตแดน...แคว้นคนคอย
...อิอิ..แบบว่า
ภาพจาก........http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/285/2285/images/pic-1/P0309709.JPG
หน้าส่วนตัว
1894
