ช่างดื้อรั้น...

ลมแปรแขมร์เลอ

เหมือนความหลังรั้งดวงใจให้คิดหวน
ให้เรรวนเมื่อถึงคราวจะก้าวหนี
ตัดเยื่อใยไม่เคยขาดสักนาที
เหมือนว่ามีสิ่งดลใจคอยไล่ตาม

ตอนยังเด็กเรายังเล็กด้วยทั้งสอง
ภาพพี่น้องก็แน่นเหนียวคอยเกี่ยวห้าม-
ปรามใจเหงาอย่าคิดเติบกำเริบตาม
นัยคือห้ามมิให้คิดไปชิดเชย

จนพ้นผ่านนานมากว่าทศวรรษ
จึงเร่งรัดให้สัมพันธ์นั้นเปิดเผย
ความเคยคุ้นครุ่นโหยหากว่าที่เคย
หวังเกินเลยเป็นสัมพันธ์ฉันหนุ่มสาว

ทว่าเหตุการณ์ที่สานต่อไม่พอซึ้ง
ได้เสี้ยวหนึ่งของใจรอหรือก็เปล่า
ก่อนเธอสวยแต่ไม่เด่นเหมือนเช่นดาว
เดี๋ยวนี้ก้าวสู่ชนชั้นขั้นนางงาม

มองดูเราระยะห่างช่างไกลนัก
กลัวความรักอาจต้องสลายเพราะใครหยาม
ไร้ความสง่าไม่น่าดูคู่สาวงาม
ถูกหวงห้ามฟ้าสีครามก็มืดมน

จึงออกห่างวางตัวเหมือนกลัวผิด
กลัวความคิดแต่ทำใจไม่ได้สักหน
ก็ใจดื้อดื้อจะรักยากก็จะทน
หรือต้องปล้นหัวใจ..ถึงได้ครอง


.แบบว่า..ไปเรื่อย...มาวววว