เสียงแคนแผ่วแว่วไกลไปทั่วหล้า ออกพรรษาคู่บ่าวสาวเจ้าสนุกสนาน คืนเดือนหงายเดินทอดกายที่เชียงคาน กับนงคราญแสนสำราญคืนเดือนเพ็ญ ข้อยคนพลัดถิ่นพบยุพินนิ่มอนงค์ ร่วมโฉมยงค์นั่งเคียงกันพระจันทร์เห็น เรือลำน้อยเจ้ากับข้อยลอยหลบเร้น ยะเยือกเย็นหายใจแผ่วแจ้วจำนรร เจ้ากระซิบข้างหูว่าอย่าหลอกข้อยเด้ออ้าย พร่ำอาลัยถึงร้องให้เจ้าโศกสันต์ อ้ายจำจากเจ้าเนื้อทองอย่าไหวหวั่น ปีหน้านั่นจะคืนวันออกพรรษากับนาง... ...แบบว่า..มาวววอะ