15 ธันวาคม 2551 21:28 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
จะนับถอยคล้อยปีกี่หมื่นหน
ชายจน ๆ คนนี้หรือจะหวั่น
เพราะความรักที่ให้เธอกี่หมื่นวัน
ความสำคัญไม่เหลือแม้แต่วันเดียว
ก็เพราะเธอมีชายที่หมายไว้
ฉันตรอมใจอ้างว้างย่างเปล่าเปลี่ยว
ไม่อยากนับถอยหลังแม้แต่วันดียว
เพราะคงเปลี่ยวเหงาเศร้า...ในวันแต่งเธอ
แบบว่า......หลงรักลูกเจ้าสัวอะครับ...แต่เขา.....
9 ธันวาคม 2551 12:32 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
ตอนเธอเข้ามา
แววตาดูเศร้า
ปนเหงานิด ๆ
ฉันเองที่ผิด
ไปคิดสงสาร
ถ้าฉันรู้ก่อน
จะย้อนวันวาน
ไปพราก....สงสาร
ที่มีให้เธอ
ฉันนอนไม่หลับ
จับเข่าละเมอ
เฝ้าคิดเพ้อเจ้อ
ว่าเธอรักฉัน
เธอหลอกแต่แรก
แต่แรก...พบกัน
แนบเนียนอย่างนั้น
ใครกันจะไหวตัว
ตอนนี้ฉันแค่....
...ฉันแค่นึกกลัว
สั่นไปทั้งตัว...
ฉันกลัว....ผู้หญิง(หลายใจ)
8 ธันวาคม 2551 06:01 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
เกลียวกุดสะดุดเข้า
รุมเร้าจากขวากหนาม
มรสุมที่รุมราม
สุดครั่นคร้ามเหลือกมล
เปลวแดดที่แผดเผา
เพียงเงาที่อยู่ทน
ความรัก...ของบางคน
ก็คงสลาย..ไปสักวัน (...มอบให้เธอ)
5 ธันวาคม 2551 23:37 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
ก่อนหยุดเวลา
ก่อนจันทราจะดับ
ก่อนตะวันจะลับ
โปรดรับปากฉัน
ว่าเขตแคว้นนี้
ที่ไม่มีตะวัน
ที่ไม่มีพระจันทร์
จะมีฉัน...กับเธอ.............รับปากสิ
4 ธันวาคม 2551 22:10 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
ระหว่างที่เพลิน
ก็เกินเวลา
เฝ้าแต่ถวิลหา
หลับตาไม่ลง
อยากหยุดครุ่นคิด
เผื่อจิตจะปลง
แต่แล้วกลับ...หลง
พี่.....หลงอย่างจัง
งามแท้ใบหน้า
ตามีมนต์ขลัง
ดึงดูดด้วยพลัง
พี่ยั้ง....ใจไม่ทัน
เจ้างามแสนงอน
พี่วอนโปรดหัน
หนีหน้าพี่พลัน
ไม่งั้น....พี่หลับไม่ลง
เดี๋ยวตาค้าง.........ม่ายไหวเจง ๆ ......ไม่ทราบว่ามีใครตางามบ้างครับแถวนี้
หน้าส่วนตัว
1206
