17 กันยายน 2553 19:55 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
รักเอยเคยชื่น
เริงรื่นสุขสม
ภิรมย์ใดเหมือน
แต่เริ่มฟูมฟัก
ริรักอย่างเขา
มอมเมาเลอะเลือน
ลางร้ายมาเยือน
เมื่อรักลอยเลื่อน
สะเทือนนักใจ
ดอกรักโรยร่วง
ใยยวงขาดวิ่น
กลบกลิ่นจางไฉน
เฉกเช่นตัวเรา
ที่เหงาจมโศก
วิโยคหฤทัย
ทางรักยาวไกล
สิ้นสุดหรือไร
หัวใจจึงตรม..
.อิอิ...แบบว่า
เพิ่มเติม...ผังกลอนครับ
17 กันยายน 2553 18:54 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
บอกออกปากจากใจไม่คิดปิด-
บังหวังชิดเชยเคียงเพียงห่วงหวง-
ห้ามความคิดสะกิดใจไปหน่วงลวง-
ล่อต่อปวงสเน่หามาเคียงเรียง-
ร้อยถ้อยซึ้งตรึงตรามาปั้นสรร-
สร้างทางฝันเลิศล้ำสำเนียงเสียง-
เสนาะเพราะพริ้งระวิงคำจำเรียงเพียง-
พลิ้วปลิวเยี่ยงบทกวีที่หว่านหวาน-
ใจใคร่บอกออกอ้างรักจริงหญิง-
ชายหมายอิงแอบจิตคิดการหาญ-
กล้าผ่าเผยเอ่ยคำชำนาญการ-
คอยสร้อยมาลย์ใจจดจ่อรอวาจา-
สิทธิ์ลิดรอนค่อนเครือเจืออ้างว้าง-
เวิ้งเชิงนางผ่อนเผื่อระอาหนา-
แน่นแผ่นจิตซ่อนซึ้งทึ้งกายา-
ถ่ายจ่ายคราเพียงผ่านหว่านโลมชม-
...แบบว่า
16 กันยายน 2553 16:46 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
เสียงกบเขียดละเมียดกล่อมปรุงย้อมจิต
น้ำอัมริดกลิ่นหอมย้อมโหยหา
หวลถวิลกลิ่นเนื้อเจือบางครา
ละห้อยหาอยู่เช้าเย็นมิเว้นวัน
จากชายทุ่งเรือนทองที่ครองคู่
ไปไกลกู่เมืองใหญ่...ที่ใฝ่ฝัน
ลืมเสียเล่ารอยทางย่างรำพัน
โอ้แจ่มจันทร์..เจ้าไปไกล..ไม่หวลคืน
เฝ้าโอดครวญเดียวดายที่ชายทุ่ง
กลิ่นน้ำปรุงไอดินสิ้นแรงขืน
ถูกความเศร้าเข้ากระทำสุดกล้ำกลืน
พรรษาอื่นเคยงดเหล้า..เข้าวัดวา
มาปีนี้พรรษาแตกแต่แรกเริ่ม
ถูกความเดิมเข้ากัดกินสิ้นหรรษา
สิ้นแล้วใจที่เคยมั่นแต่นั้นมา
จำเพียงว่าพรรษานี้พี่มีกรรม..
.....อิอิ...แบบว่า
8 กรกฎาคม 2553 11:46 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
เอื้อนเสียงลอยลมขับสดับหวาน
สะดุดมาลย์ยิ่งรอพ้อใจสูญ
วายุพัดซัดใจให้อาดูร
เคล้าทวีคูณละมุลเนื้อเจือไอเย็น
เพียงแสงจางจากไปในพื้นภพ
ก็พลันสบเปลวประกายให้ยลเห็น
มวลหมู่ดาวเจ้าลอยคล้อยเดือนเพ็ญ
นภาเย็นเห็นสะพร่างว่างเมฆา
ใบไม้ไหวใจหลงพะวงฝัน
คะนึงวันรอฤดีที่โหยหา
มองคลื่นน้ำสาดกระเซ็นเย็นที่ตา
สุดธาราไม่อาจพบ..สบตัวเธอ
เสียงลมขับสดับเอื้อนสะเทือนนัก
ชะรอยรักจะเลยผ่านลุกาลเสมอ
มิหยุดอยู่ ณ ที่ใดให้บำเรอ
ลอยหลุดเพ้อจากเขตแดน...แคว้นคนคอย
...อิอิ..แบบว่า
ภาพจาก........http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/285/2285/images/pic-1/P0309709.JPG
2 มิถุนายน 2553 19:35 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
ช้อนกลีบสวยที่รวยรินกลิ่นเกษร
ด้วยสองกรบรรจงชมภิรมย์เสมือน-
หนึ่งภูมรินทร์บินร่อนเทียวเปลี่ยวแรมเดือน
เกือบคลาดเคลื่อนได้กำซาบ...กุหลาบไพร
เพียงสีสันพลันนิมิตสถิตซ้อน
ประสงค์ซ่อนซึ่งมนตราพาหลงไหล
ละอองว่อนกร่อนเนื้อเจือมนต์ใด
ประหลาดใจในรูปรอยน้อยภูมรินทร์
จะขืนขัดยิ่งเร่งรัดในรูปสวาท
ราวทวยทาสต้องถูกหน่วงถ่วงกระแสสินธุ์
สูญสดับสิ้นแดแลพังพิน
เพียงยลยินเสน่ห์ลอยสร้อยมาลี
โอ้ว่าเอ๋ยกุหลาบงามทรามสงวน
ช่างเชื้อชวนให้หลงลมถมทาสี
เจ้าสะคราญผ่องสกาวน้าวมนตรี
ผาดผ่านฤดีก็หลงเพลิน...เกินห้ามจินต์
...แบบว่า..ชอบดอกไม้อะครับ
หน้าส่วนตัว
2383
