29 พฤศจิกายน 2548 21:36 น.
ลมหนาวเดือนใต้
อยากวอนฟ้าไปบอกเธอจะได้ไหม
ว่าคนไกลคนนี้ยังคิดถึงเสมอ
ช่วยส่งข่าวมาบ้างได้ไหมเธอ
แม้ไม่ได้พบเจอแต่ขอได้ยินเสียงเธอก็ยังดี
ไม่ว่าจะกี่ปีที่ผ่านมา
กี่เวลากี่พันวันที่เหงา
ยังแอบฝันถึงความรักระหว่างเรา
แม้ความจริงไม่เหมือนเก่าฉันเข้าใจ
ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้
จะรั้งเธอไว้แม้ตัวเองอาจดูไร้ค่า
จะขอร้องอ้อนวอนให้เธอกลับมา
จะบอกเธอว่าเธอมีค่ามากกับฉันเพียงใด
แม้ทุกวันของฉันต้องก้าวต่อไป
แต่ใจมันอยู่ที่เดิมอย่างร้าวไหว
หัวใจมันรินอาบด้วยน้ำตาอยู่ภายใน
ตั้งแต่เธอจากไปไกลไม่กลับมา
อีกคืนแล้วที่ต้องร้องไห้
อีกคืนแล้วที่หัวใจมันปวดปร่า
อีกคืนแล้วที่อยากให้เธอกลับคืนมา
และเป็นอีกคืนที่รู้ว่าไม่มีวันจะเป็นจริง
อาจดูเหมือนว่าฉันไม่เป็นไร
ยังใช่ชีวิตต่อไปได้อย่างไม่ไหวหวั่น
แต่ความจริงถ้าเธอลองมองที่แววตาฉัน
เธอก็จะรู้ว่ามันไม่อาจซ่อนความปวดร้าวไว้ได้เลย
ฉันคงไม่มีสิทธิ์จะรั้งไว้
เพราะเธอเจ้าของใจไม่เหลือแม้ความผูกพัน
ตอนนี้สิ่งที่ทำได้คงต้องยอมรับความจริงเท่านั้น
ว่ารักระหว่างเธอกับฉันได้จบลงไม่มีวันหวนคืน