31 พฤษภาคม 2551 23:49 น.
ลมรำเพย
ดาวดวงน้อยลอยล่องท่องฟากฟ้า
ขอฝากพากลอนแนบรักชักนำถึง
ได้รับรู้เพียงมีใครคิดคำนึง
รักตราตรึงมั่นในจิตมิแคลงคลอน
กลั่นความนัยใคร่บรรเลงเพลงกวี
ร้อยเรียงรักคำพาทีด้วยอักษร
ด้วยห่วงหาตรึงจิตคิดอาวรณ์
ฝากบทกลอนสื่อความนัยนั้นถึงเธอ
ผ่านเวลามาเนิ่นนานเท่าชีวิต
ไถ่ถามจิตคิดสงสัยอยู่เสมอ
เป็นใครหนอคู่บุพเพเฝ้าคอยเจอ
จนได้มาพานพบเธอจึงเข้าใจ
แม้นวันนี้จำต้องพรากยากจะพบ
กาลเวลามิอาจลบภาพเธอได้
ยังวนเวียนในทุกห้วงลมหายใจ
นานเพียงใดใคร่ขอเฝ้ารอเพียงเธอ
28 พฤษภาคม 2551 22:37 น.
ลมรำเพย
รักใช่ไหม...ที่ทำให้...เจ็บปวดนัก
รักใช่ไหม...ที่ยากเกิน...จะหักหาญ
รักใช่ไหม...ทำร้ายใจ...ให้ทรมาน
รักใช่ไหม...เกินทนทาน...ปานสิ้นลม
เพราะว่ารัก...จึงเลือก...จะอยู่ใกล้
เพราะว่ารัก...ทุ่มเทใจ...ให้สุขสม
เพราะว่ารัก...จึงได้มา...แค่ตรอมตรม
เพราะว่ารัก...จึงต้องจม...ในห้วงกาฬ
หากเวลา...อาจหมุน...ย้อนคืนกลับ
ใจนี้รับ...ยังคงรัก...สมัครสมาน
แม้นต้องพบ...ความเจ็บปวด...รวดร้าวราน
กาลเนิ่นนาน...ยังคงรัก...มั่นในใจ
ฝนที่พร่ำ...บรรเลง...เพลงทุกข์โศก
คืนวิโยค...ไร้สิ้นแสง...แห่งแขไข
หัวใจรัก...ไร้สิ้นหลัก...ล่องลอยไป
ให้ฝนใน...ค่ำคืนนี้...ปลอบประโลม
หน้าส่วนตัว
1471
