13 มกราคม 2549 13:25 น.
ลมรำเพย
เหม่อมองสาย นที ที่รินไหล
ในหัวใจ ครุ่นคิด กระไรหนอ
สายน้ำไหล ดุจเวลา ที่มิรอ
แม้วอนขอ เพียงไร ไม่กลับคืน
เหม่อมองนก ที่โผบิน ผินเวหา
สุดสายตา หายลับ กับเมฆขาว
ดุจสังขาร ที่ร่วงโรย มิยืนยาว
สุดท้ายคราว สังขารลับ มิกลับมา
เกิดเป็นคน ควรคิด พินิจหนอ
อย่ามัวรอ เวลา เพลินหนักหนา
แม้สังขาร ก็ล่วงลับ กับเวลา
คนมีค่า ต้องไม่หลง มัวรีรอ
ความดีเป็น ที่ตั้ง ฝังในจิต
สิ่งใดคิด ว่าดี เริ่มทำหนอ
แม้เวลา ล่วงเลย ทำดีพอ
สังขารฝ่อ ยังคงไว้ ซึ่งความดี
12 มกราคม 2549 12:23 น.
ลมรำเพย
เมื่อแรกพบ ประสบ คบฉันเพื่อน
เดือนวันเคลื่อน เลือนลาง เริ่มจางหาย
คำว่าเพื่อน แรกนั้น ผันคลอนคลาย
แปรกลับกลาย เป็นต้นรัก ปักในใจ
เมื่อยามใกล้ ได้พบ สบใบหน้า
ต้องหลบตา กลัวรู้ใจ ที่หวั่นไหว
จากเพื่อนรัก ผันแปร มาเปลี่ยนไป
เป็นรักเพื่อน กลัวใจเธอ ไม่รับมัน
ขอเป็นเพียง เพื่อนที่ร่วม เดินเคียงข้าง
ขอเป็นเพียง เพื่อนที่สร้าง ร่วมสานฝัน
ขอเป็นเพียง กำลังใจ คอยแบ่งปัน
หวังสักวัน เธอจะรู้ ถึงความใน
รักที่มี จะไม่จาง ไม่ห่างหาย
ขอเคียงกาย เท่านั้น จะได้ไหม
ปลูกดอกรัก ความผูกพัน เพิ่มในใจ
เผื่อวันไหน ต้นรักนั้น จะผลิบาน
9 มกราคม 2549 13:32 น.
ลมรำเพย
ร้อยคำรัก ผ่านอักษรา ที่ว่าหวาน
บรรจงสาน ความนัย ใส่อักษร
ด้วยความรัก ห่วงหา และอาทร
ด้วยอาวรณ์ วอนฝากถึง คนไกลตา
ร้อยความคิด คำนึง อยู่เสมอ
ร้อยคำเพ้อ ฝันถึง ละเมอหา
นำมาเรียง ร้อยไว้ ในอุรา
แล้วนำพา ให้ลมพัด รำเพยไป
ร้อยความหวง ห่วงหา พาใจฝัน
ร้อยรำพัน ฝากถึง ดวงดาวใส
เป็นดวงตา สื่อรักแท้ ที่อาลัย
ให้คนไกล รับรู้ อยู่มิคลาย
ร้อยความรัก ปักจิต ใจคิดถึง
ร้อยใจพึง พร่างถึง จันทราฉาย
ให้อบอุ่น ด้วยรัก มิเว้นวาย
แม้นไกลกาย มิอาจพราก ให้ไกลกัน
8 มกราคม 2549 00:43 น.
ลมรำเพย
ค่ำคืนที่มืดมนลนในจิต
รักมีฤทธิ์ร่างเวทสเน่หา
เดือนที่เคยพร่างพราวขาวนภา
แต่เวลาพาดับมืดมิดไป
แล้วเวลาพารักจากลาด้วย
ใจมอดม้วยด้วยรักมิสดใส
ใจจะขาดฟ้าฟาดลงกลางใจ
ดวงฤทัยปี้ป่นหมดหนทาง
รักร่วงโรยตามกาลที่ผ่านเลย
ดุจเฉลยของรักที่บาดหมาง
ชีวินสิ้นดั่งลมพัดอ่อนบาง
ปลิวเคว้งคว้างร้าวฤทัยอาลัยวรณ์
7 มกราคม 2549 22:48 น.
ลมรำเพย
ตั้งแต่เช้า ลืมตา ดูตะวัน
จะวันจันทร์ หรืออังคาร ตอนบ่ายสาย
จะวันพุธ พฤหัสฯ มิเว้นวาย
มิเคยคลาย ความเหงา ทุกเช้าเย็น
เดินตามทาง พบคน เดินเป็นคู่
แสนจะดู น่ารัก อย่างที่เห็น
แต่ในใจ ก็แอบ มิวายเว้น
อิจฉาเป็น เช่นเคย นะคนเรา
อยากจะมี คนรัก คอยชิดใกล้
จะวันไหน ไม่ต้องอยู่ กับความเหงา
ทุกวันคืน มีเพียง แค่สองเรา
จะสุขเศร้า มีเธอ คอยเคียงใจ
อยากมีเธอ เติมรัก ให้ไออุ่น
อ่อนละมุน ด้วยรัก ที่สดใส
จะเหงาเศร้า แสนสุข ทุกข์อะไร
ไม่หวั่นไหว ขอเพียง ฉันมีเธอ
ขอสักคน มาเป็นรัก ที่พักใจ
วันฟ้าใส ปีใหม่ วอนเสมอ
ขอคนรัก สักคน ได้ไหมเออ
ได้แต่เพ้อ คนโสด จะขอที
หน้าส่วนตัว
1071
