16 พฤศจิกายน 2555 19:21 น.
ลมรำเพย
วันและเดือน...เคลื่อนไป...ไม่หยุดนิ่ง
คือความจริง...ยิ่งกว่าสิ่ง...ใดเสมือน
แม้เวลา...ไม่อาจ...ย้อนมาเยือน
แต่ใจเรา...นั้นอาจเลื่อน....เคลื่อนย้อนมา
ถึงจะห่าง ... ไกลสุดหล้า...นับปีแสง
ยังมีแรง...คิดถึง...ถวิลหา
ถึงจะผ่าน...เนิ่นนาน...กาลเวลา
ด้วยมนตรา...แห่งรัก...จึงย้อนคืน
29 กันยายน 2552 15:22 น.
ลมรำเพย
ค่ำคืนอัน...ชุ่มฝน...อลไอหนาว
น้ำค้างพราว...ราวเกล็ดแก้ว...แวววาวใส
ไร้แสงดาว...เคยพร่างพราว...บนฟ้าไกล
ไร้อุ่นไอ...อบอุ่น...โอบแนบกาย
มีเพียงสาย...ลมพัดแว่ว...ผะแผ่วผิว
ใบไม้ปลิว...ลิ่วว่อน...ไร้จุดหมาย
ดวงใจเหงา...เปล่าเปลี่ยว...ช่างเดียวดาย
ทุกลมหาย...ใจคะนึง...ถึงผู้เดียว
ฟ้าคงแกล้ง...พรากเธอ...ไปจากฉัน
ให้ไกลกัน...จนสุดหล้า...สุดฟ้าเขียว
อย่างไรยัง...อยู่ใต้หล้า...ฟ้าดินเดียว
มิอาจเหลียว...แปรผัน...จากดวงใจ
ขอรักจง...แผ่ไกล...ไปสุดฟ้า
ผืนนภา...จารึกมั่น...มิหวั่นไหว
ให้คนดี...ได้รับรู้...ความในใจ
ส่งรักผ่าน...ฟากฟ้าไกล...ให้ได้เจอ
19 พฤศจิกายน 2551 01:16 น.
ลมรำเพย
เมื่อมีรักปักจิตสุดคิดถึง
เฝ้าคำนึงคิดฝันใฝ่เสมอ
หากแต่ต้องไกลห่างกันฝันละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อรำพันหวั่นในใจ
ยิ่งนับวันนับคืนขื่นขมจิต
ยิ่งได้คิดก็ยิ่งรู้เพียงฝันใฝ่
มิมีวันที่จักได้สมฤทัย
ตราบวันใดจักไม่ต้องมีน้ำตา
มิควรเลยที่จักคิดจักใฝ่ฝัน
หรือมีวันได้มอบรักสเน่หา
ลมหายใจกลายเป็นเธอในทุกครา
ทุกเวลาเฝ้าใฝ่ฝันมิเว้นวาย
หากชาตินี้จักมิอาจได้พานพบ
มิอาจลบความรักที่มุ่งหมาย
จักมีเธอตราบฟ้าดินสิ้นมลาย
มิมีคลายรักแท้จริงยิ่งสิ่งใด
ด้วยความรักภักดีตราบดินฟ้า
ตราบเวลาดำรงคงเคลื่อนไหว
ตราบชีวาแดดิ้นสิ้นลงไป
จักไม่มีในวันใดสิ้นรักเธอ
19 พฤศจิกายน 2551 01:13 น.
ลมรำเพย
หมดทุกสิ่งในภพมิอาจพราก
แม้ต้องจากจักจดจำรำลึกถึง
ทุกถ้อยคำความทรงจำจักคำนึง
หัวใจพึงพานพบจบนิรันดร์
อันดวงจันทร์สวยสว่างกระจ่างฟ้า
ไกลสุดตาเกินไขว่คว้าเกินเสกสรรค์
ยากจะเอื้อมโน้มลงมาไว้เคียงกัน
เช่นตัวฉันมิอาจเอื้อมถึงใจเธอ
วันเวลาหมุนเคลื่อนเลื่อนลาลับ
มิย้อนกลับสู่อดีตไปเสมอ
แต่วันนี้หนึ่งดวงใจเป็นของเธอ
มิเลิศเลอแต่จะเป็น..เช่นนี้....ตลอดกาล
19 พฤศจิกายน 2551 01:06 น.
ลมรำเพย
ยามค่ำคืนในห้วงแห่งนิทรา
ดวงดาราในฝันดั่งแดนสรวง
สว่างไสวงามเหนือสิ่งทั้งปวง
เพียงมีเจ้าคู่ควงสุขอุรา...
กี่ร้อยพันคำอักษร
กี่คำกลอนสลักรักเสน่หา
กี่ค่ำคืนผ่านพ้นมิพบพา
มิอาจมาเทียบรักสลักทรวง
หนึ่งดวงใจของฉันอาจดูว่าไม่เท่าไหร่
ถึงแม้ว่ามันไม่ยิ่งใหญ่พอก็เชื่อในรัก
หนึ่งดวงใจดวงเดียวจากฉันขอทำให้เธอรู้จัก
เพียงเธอจะเชื่อเหมือนกันกับฉัน
รักแท้ยังมี...อยู่จริง