18 กันยายน 2552 11:04 น.
ลมทะเลพัดผ่าน
นานมาแล้ว มีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง
และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนนึง
ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล
และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล
เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา ...
เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า
"มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว
ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีเงินจะให้ ....เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ
เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่างมีความสุข
หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย
ต้นไม้ดูเศร้า......
วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น
ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
"มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว
ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง
เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม"
"ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ ....เอาไปสร้างบ้าน"
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่างมีความสุข
อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดาย และเศร้า....
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก
"มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น
ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม"
"ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข"
ต้นไม้ตอบ
ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ
เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก
"ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว
ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ ....ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว"
"ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย"
"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
"รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของเธอได้
...... มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน ...หลับให้สบาย....."
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม...และน้ำตาไหล........
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่...
เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร...พ่อ และแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า "เด็กน้อย" ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร
17 กันยายน 2552 12:39 น.
ลมทะเลพัดผ่าน
( จดหมายถึงออมสิน )
วันนี้ผมมีความคิดแวบหนึ่งระหว่างนั่งรถมาทำงาน ( เกิดจาการเซ็งที่รถเข้าศูนย์ ห้องเกียร์ มีปัญหา เลยต้องรอเปลี่ยน ได้รถอีกทีวันพุธหน้าโน้น )
เลยได้เป็นผู้นั่งไม่ได้เป็นผู้ขับมาสองสามวันหล่ะ ( คิดในใจว่า เออดีว่ะถนนนี้ผ่านทุกวันไม่เคยมองวิวเลย ได้เห็นวิวสวยแม่น้ำเจ้าพระยาสวยจริงๆ ) สมองเลยแวบขึ้นมาว่า เอ...หาสาวๆมานั่งข้างๆด้วยก็ดีนะ ฮา....(ความคิดชั่วร้ายบังเกิด) จะได้กระเซ้าเย้าเหย่กัน คงหนุกหนาน คิดแล้วอยากทำ ( ฮาโคตร ) ... คงมีความสุขไปอีกแบบ ทำให้นึกถึงเรื่องของการกอด เลยอยากให้มีคนมากอด ผมเองชอบนะมีใครมากอดแต่ขอคนตัวหอมๆหน่อยนะ กอดแน่นแน่น เลย ผมว่าเวลาเราโดนกอด กับเวลาที่เราไปกอดใคร มันต่างกันนะความสุขมันคนละแบบ คุณออมว่าไม๊....(คิดตาม )
.....
........อ้าว ตอบสิ คุณออมสิน ผมรอคำตอบ ....ฮา
คุณออมชอบแบบไหน บอกได้นะ ผม นะ เป็นได้ทั้งผู้สวมกอด กับผู้โดนกอดนะ อิอิ
ผมเนื้อตัวสะอาดตัวก็หอม รับรอง อิอิ
(เพิ่มเติมนอกเหนือจากจดหมาย )
การกอดนั้นมีบทวิจัย ที่ฝรั่งเค้าทำกันว่าการได้กอดใครหรือโดนกอดนั้นมันทำให้เรามีสุขภาพดี เพราะการกอดกันมันทำให้ร่างกายส่งสารเคมีแห่งความสุขมาหล่อเลี้ยงทั้งหัวใจทั้งร่ายกายตับไต ไส้พุ่ง เอ...พุงมาเกี่ยวไง อ๋อ...ก็ การกอดกันนั้นน่ะมันทำให้พุงยุบได้ด้วยนะ เพราะพุงไม่ยุบกอดกันไม่ได้ ฮา....(อันนี้คิดเองไม่มีในบทวิจัย ) ผมเห็นทีว่าคงจะต้องทำตัวให้น่ากอดยิ่งขึ้นแล้วหล่ะ อ้าวใครสนใจเชิญมากอด กอดฟรีแถมหอมแก้มด้วย อิอิ สนใจไม๊ติดต่อได้นะ
(ข้อความในจดหมายต่อ )
เลย มีเพลงเศร้าๆ แต่น่าฟัง คุณจะฟังไม๊ ผมยังชอบเจี๊ยบ วรรธนา อยู่ดี
http://www.wherearepop.com/index.php?topic=7693.0
we are pop เค้าพัก เว็บชั่วคราวคุณจะฟังไม่ได้
ผมให้ ที่ใหม่ ละกัน
http://video.showded.com/watch?vdoId=34046
ให้ดูมิวสิคเลยละกัน ขอร้อง
เนื้อร้องบางตอน ลองฟังนะ ขอร้อง (I Beg You Please) ขอร้องให้เธอมากอดผม อิอิ
อยากจะตามไปดึงเธอมากอด ก่อนจะสายไป
รู้ไหมใจแทบขาดเมื่อเสียเธอ
ที่ไหนที่เธออยู่ อยากให้สายลมช่วยพัดเธอมาส่งตรงที่เดิม
ปล. เป็นจดหมายที่ผมพิมพ์ส่งถึงคุณออม ออมสิน อะ ๆ อยากรู้สิ ออมสินเป็นใคร รอฉบับหน้า สิ บอกให้ว่าเธอเป้นสาวน้อยน่ารัก น่าคบหา คนหนึ่ง สู้ชีวิต แบบอย่างที่ดีที่ผมอยากเอาอย่างในบางเรื่อง ผมนิยมชมชอบคนเก่ง เพราะผมไม่เก่งสักเรื่องเลย อยากเก่งแบบเค้าบ้าง
ว่าแต่ว่าจนบ่านนี้ ยังไม่มีใครมากอดเลย คุณสนใจไม๊ กอด กอด กอด
หน้าส่วนตัว
1150
