31 มกราคม 2545 21:21 น.
ลมทะเล
ล่องล่องลอยลอยปล่อยปลด
สุขงดงดสราญการทุกสิ่ง
เรี่ยวแรงร่วงโรยระริน
เฝ้าถวิลหาหัวใจของใครสักคน...
เหงา เหงา เศร้า เศร้า เปล่าเปลี่ยว
โดด เดี่ยว ... เงียบ เงียบ อีกหน
เหนื่อยล้าดวงใจกับภัยผจญ
อดทน อดกลั้น เนิ่นนาน
ความหวังลมลมแล้งแล้ง
ความแกร่งจากคนเคยหาญ
เก่งกล้ากลับล้าทรมาณ
ซมซานกับความโศกตรม...
30 มกราคม 2545 12:28 น.
ลมทะเล
ยามเหงา มีเพียงความว่างเปล่าเป็นเพื่อน
คงสติคุมความคิดสะกิดย้ำเตือน
มีความเหงา ความว่างเปล่าเป็นเพื่อน...ไม่เห็นเป็นไร...
หลายคนต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
มีชีวิตอยู่เก็บเกี่ยวสิ่งไหน
ยศฐาเงินตราหรือสิ่งใด
หวังเพียงให้หลุดรอดไปเพียงวันวัน...
....
หนึ่งสัปดาห์มี 7 วัน หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง คุณทำอะไรได้มากมายหลายอย่าง
น่าเสียดายที่คุณไม่มีแม้แต่นาทีเดียวที่จะให้กับคนที่อยู่ข้างหลังคุณ...
แต่งให้เพื่อนรักของเราคนหนึ่ง...
เค้าเป็นคนเก่ง หน้าที่การงานดีพร้อม
มีคนรักที่น่ารักและน่าเอาใจใส่...
จนไม่มีเวลาให้เพื่อนอย่างเรา
หรือแม้กระทั่งคนในครอบครัวของตัวเค้าเอง
...กระทั่งเมื่อวาน... เราทะเลาะกันและ...
ความเป็นเพื่อนของเราคงหวนกลับมาได้ยาก...
เราคงทำผิดเอง ที่เราไม่สามารถให้เวลาแก่ตัวเองที่จะเข้าใจเค้า
เพราะเวลาแห่งความเข้าใจที่เรามีให้ มันหมดแล้ว...
คำถามเกิดขึ้นมากมายว่า...ทำไม เราจึงไม่สามารถให้เวลากับตัวเองได้ ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาเราทำอะไรได้ตั้งมากมายหลายอย่าง แต่บางอย่างอาจมองดูเหมือนเป็นสิ่งเล็กน้อยซึ่งสามารถใช้เวลากับมันไม่ถึงครึ่งนาที...เรากลับไม่มีโอกาสได้ทำ เวลาหวนคืนมาไม่ได้ขอจากใครก็ไม่ได้นอกจากตัวเราจะให้กับตัวเองเท่านั้น... สิ่งง่ายแต่ว่ายาก เพราะตัดสินใจทำไม่ได้เสียทีต่างหาก
29 มกราคม 2545 00:43 น.
ลมทะเล
ความไว้เนื้อเชื่อใจจากผู้เป็นนาย
เสมือนแม่ทัพให้ศาสตราวุธแก่ขุนทหาร
ก็เพื่อปกป้องกันตัว จากศัตรู
มิใช่เพื่อเข่นฆ่ากันเอง...
27 มกราคม 2545 18:00 น.
ลมทะเล
หน้ากากล้วนหลากสีสัน
ยื้อแย่งแข่งกันสวมใส่
ผิดแผกต่างแตกแยกไป
ยากแท้หยั่งถึงได้จิตใจคน...
หยดน้ำยังเลือกกลิ้งบนใบบอน
ชีวิตดั่งไม้ขอนหมองหม่น
ล้มลงซ้ำหยามยิ่งย้ำยอกย้อนคน...
เพียงแค่ตนรอดพ้นพ่ายได้เป็นดี...
จึงปล่อยปลดลดวางบนทางชีวิต
ให้กงกรรมลิขิตขีดเส้นศรี
เป็นไปตามวิบากกรรมนำชีวี
อโหสิสร้างราศีให้แก่ตน...
26 มกราคม 2545 20:52 น.
ลมทะเล
ดวงดาวดาษเดื่อนเลื่อนลา
ดวงใจล้าลับดับหาย
ดวงจิตคิดครุ่นวุ่นวาย
เดียวดายโดดเดี่ยวไร้เรี่ยวแรง...
คงความระทมขมขื่น
แช่มชื่นระรื่นเหือดแห้ง
หวั่นไหว หวาดหวั่น หวาดระแวง
คลางแคลงเคลือบเค้นเข็ญใจ
หน้าส่วนตัว
882
