20 มกราคม 2550 10:58 น.
- ล ม เ ม ษ า -
เหมือนหลงในเวลามาที่เก่า
กับตัวเองวันเหงาเงาหวั่นไหว
ล้วนคำถามทรมาค้างคาใจ
เธอจากไปรอบกายคล้ายเงียบงัน
ทุกนาทีแจ่มกระจ่างมิจางหาย
ความอบอุ่นเวียนว่ายคลับคล้ายฝัน
เหมือนตำนานผ่านเลยเคยมีกัน
ยังคอยย้ำความผูกพันต่างสัญญา
กับหัวใจเก่าเก่าก็เท่านี้
ปล่อยชีวีคุ้นชินถวิลหา
ยิ่งอยากเจอเธอกลับหายไกลสายตา
ไม่รู้ว่าโลกกว้างไป หรือ ใจแคบลง
15 มกราคม 2550 08:10 น.
- ล ม เ ม ษ า -
หัวใจร้องไห้
ในประตูปิดตายของความเศร้า
ในห้องวังเวง ที่มีตัวเองกับเงา
กับเสียงกระซิบเหงาเหงา และน้ำตา
ร้องไห้ในความเหงา
เงียบเหมือนเสียงกระซิบของดาวบนฟ้า
ไม่มีหยดน้ำใด ๆ ในแววตา
ถ้าลองนับหนึ่งถึงล้านดาวบนฟ้า
อาจน้อยกว่า
หยดน้ำตาที่เปียกใจ
หน้าส่วนตัว
904
