เรือภาค๓ : จดหมายจากซากเรือ

ฤทธิ์ ศรีดวง

หากวันใดวันหนึ่งคิดถึงฉัน
หรือวันนั้นใจคงไม่หลงเหลือ
ฉันอาจยังตากฝนอยู่บนเรือ
จนชื้นเนื้อทุกอณูเพื่อดูดาว

แม้นเธอมองออกมานอกหน้าต่าง
โปรดรู้บ้างบางคนยังทนหนาว
ถ้าฟ้าสางจางคลื่นจบคืนยาว
อาจมีข่าวคนสิ้นทั้งวิญญาณ

คงออกเรือเดินทางตอนสร่างไข้
ถ้าคนไกลยังรับรอกลับบ้าน
อย่าให้เรือลำน้อยต้องลอยนาน
จะสิ้นการหวนกลับสำหรับเรา

ฉันดื่มน้ำจนหมดหยดสุดท้าย
ม้วนจดหมายร้าวรวดใส่ขวดเปล่า
แล้วโยนทิ้งลงท้องทะเลเทา
คงสักเช้าวันหนึ่งลอยถึงเธอ

เหมือนว่าความเลอะเลือนมาเยือนร่าง
แขนสองข้างไขว่หาแต่คว้าเก้อ
คล้ายเธอยังอยู่ใกล้แต่ไม่เจอ
สองตาเอ่อล้นปรี่ทวีคูณ

ถ้าเธอรับจดหมายนั่นหมายว่า
การกลับมาให้เห็นเหลือเป็นศูนย์
โปรดรับรู้ไว้เถิดฉันเทิดทูน
ยังอาดูรผูกพันตราบวันนี้

มีคำถามมากมายอยากให้ตอบ
เมื่อฉันหอบเหนื่อยง่ายหายใจถี่
เท่าเวลาร่อยหรอจะพอมี
แหละเท่าที่ร่างกายยังหายใจ

ถ้าเลือกได้ดังฝันบอกฉันเถิด
จะเลือกเกิดคู่กันกับฉันไหม
จะติดตามข้ามขวากหรือจากไป
หรืออยู่ใกล้ในวันที่ฉันแพ้

ยังศรัทธาเชื่อถือฉันหรือเปล่า
ถ้ารองเท้าเธอขาดมีบาดแผล
ถ้าร่างฉันผุกร่อนและอ่อนแอ
หรือหากแม้ฉันหลับไม่กลับมา

ในความเลอะลืมทิ้งหลายสิ่งของ
แม้สมองรับเรื่องจะเชื่องช้า
แต่ภาพเธอจับจิตจำติดตา
ไม่เคยพร่าลาลับหรือดับลง

โปรดรับปากแน่นหนักอีกสักครั้ง
อย่าหันหลังจากไปเหมือนไล่ส่ง
จะหัวใจไหวหวั่นหรือมั่นคง
ขออย่าหลงลืมฉันเถิดสัญญา

เมฆครึ้มเข้มเต็มเขาดูเทาหม่น
แล้วสายฝนหล่นพรืดก็มืดฟ้า
มือยังจับจรดลากปลายปากกา
ก็เริ่มช้าช้าลง. และช้าลง
........................................

ขวดใบนั้นวันหนึ่งก็ถึงฝั่ง
แม้คลื่นถั่งโถมจัดจนพลัดหลง
เธอเดินเที่ยวชมอ่าวชาวประมง
แล้วหยิบตรงขวดกลมที่จมเกลือ

หากวันใดวันหนึ่งคิดถึงฉัน
หรือวันนั้นใจคงไม่หลงเหลือ
ฉันอาจยังตากฝนอยู่บนเรือ
จนชื้นเนื้อทุกอณูเพื่อดูดาว
........................................

๑ มีนาคม ๒๕๕๒