22 มีนาคม 2553 18:08 น.
ฤทธิ เรืองรอง
โลกใบนี้ถูกแต่งแต้มด้วยสีสัน
อัศจรรย์บันดาลให้เกิดผล
ความดีชั่วครอบงำจิตใจคน
ทุกแห่งหนล้วนก่อเกิดจากภายใน
โลกใบนี้มีมุมมองอีกตั้งมาก
สุดแสนยากจะค้นหาคลายสงสัย
เดินข้ามผ่านกาลเวลาที่ยาวไกล
ผ่านด้วยใจรู้ด้วยตาสัมผัสกาย
โลกใบนี้ยังคงหมุนรอบตัวเรา
ความโง่เขลาเกิดดับมีล้มหาย
สุขหรือทุกข์มีเกิดต้องมีตาย
มิตรสหายเป็นเหมือนกันทั่วทุกคน
โลกใบนี้จะหมุนต่อได้อีกไหม
ความพินาศความบรรลัยความสับสน
ความอยากได้สิงร่างในตัวตน
ต้องทุกข์ทนกับความชั่วจนตัวตาย...
21 มีนาคม 2553 23:09 น.
ฤทธิ เรืองรอง
จะขอมุ่งมั่นตามฝันใฝ่
ด้วยหัวใจที่คงมั่น
จะแพ้ชนะไม่หวาดหวั่น
จะมีกันและกันตลอดไป
สู้สุดใจไปข้างหน้า
ถึงจะเหนื่อยเมื่อยล้าก็สู้ไหว
สู้ไปด้วยกำลังใจ
ที่มีเธอส่งมาให้ในทุกวัน
ฝันที่อยู่ไกลคงก้าวถึง
ความฝันจึงเดินทางถึงความฝัน
ขอคว้าดาวก้าวไปในทุกวัน
ความฝันนั้นคงไม่ยากจะก้าวไป
ถึงแม้ดาวจะอยู่สุดขอบฟ้า
วันข้างหน้ามิอาจท้อต้องสู้ไหว
จะขอค้นฟ้าคว้าดาวด้วยหัวใจ
คงไม่ไกลความฝันวันของเรา....
19 มีนาคม 2553 08:46 น.
ฤทธิ เรืองรอง
ใครอยากเป็นชู้รักของใครบ้าง
เมื่อเส้นทางลิขิตมายากจะฝืน
พร่ำเพ้อครวญชอกช้ำทุกค่ำคืน
ความชื่นมื่นในชีวาหาไม่มี
เป็นคนรักที่มาเป็นทีหลัง
ไม่ได้หวังจะครอบครองให้สุขี
แสนเจ็บปวดรวดร้าวเท่าชีวี
ความเจ็บนี้ถูกรุมร้าวทุกข์ทรมาน
นี่หรือคือความหมายของคำว่ารัก
มาทายทักให้หัวใจที่แสนหวาน
เป็นสีเลือดทิ่มแทงใจมาเนิ่นนาน
อยากเอ่ยขานถามความยุติธรรม
ถึงเป็นชู้ไม่ได้เรียกว่ารักหรือ
นี่มันคือสิ่งที่ใจเฝ้าถลำ
เพราะหัวใจแสนเจ็บปวดยากจะจำ
เพียงเพราะคำว่าชู้อยู่คู่ใจ....
18 มีนาคม 2553 18:20 น.
ฤทธิ เรืองรอง
ใครคือผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินนี้
ใครคือผู้ที่คอยสร้างหนทางสว่างไสว
ใครคือผู้คอยรับผลประโยชน์เพื่อหวังชัย
ใครกันหนอใครกันบ่อนทำลาย
อยากจะถามเพื่อคลายข้อสงสัย
ว่าทำไมถึงต้องแตกแยกสลาย
ประเทศชาติต้องปั่นป่วนและวอดวาย
ดับมลายตกเป็นทาสชาตินิยม
โยนความผิดใส่ร้ายและป้ายสี
พวกกาลกิณีก่อเหตุให้สั่งสม
ก่อการร้ายเรียกร้องให้ช้ำตรม
จะจับมือใครดมได้ช่วยบอกที
ใครคือผู้ที่ต้องมารับผิดชอบ
จะขอนอบบูชาด้วยศักดิ์ศรี
จะได้ตอบแทนบุญคุณปฐพี
ช่วยบอกทีว่าคนนั้นเขาคือใคร.....
18 มีนาคม 2553 16:41 น.
ฤทธิ เรืองรอง
หุบเขาสูงเหวต่ำข้ามขอบฟ้า
ไกลสุดหล้ากาลเวลามิเอื้อมถึง
ด้วยหัวใจที่โหยหาแสนคำนึง
เสนาะซึ้งเสียงสะท้อนของวันวาน
ภาพอดีตฝังจดจำครั้งเก่าก่อน
มิอาจถอนออกจากใจที่แสนหวาน
รู้ด้วยรักรู้ด้วยใจมาเนิ่นนาน
ล่วงเลยผ่านข้ามเวลาที่หมองใจ
ความทรงจำอยู่ในห้วงจากส่วนลึก
ไม่อยากนึกอยากฝันถึงวันไหน
อนาคตข้างหน้าเป็นเช่นไร
แต่ดวงใจดวงนี้ยังระทม
สุดแสนเศร้าปวดร้าวที่ทนทุกข์
ภาพความสุขกลับชอกช้ำร่ำขื่นขม
เธอจากไปสุดรวดร้าวเฝ้าระบม
ต้องตรอมตรมฝ่าฟันด้วยหัวใจ...
หน้าส่วนตัว
1706
