27 มีนาคม 2547 18:00 น.
ฤดูกาล
ความรักครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง ตอนนั้นฉันไม่เคยรู้เลยว่าคนที่มีความรักเขารู้สึกกันยังไง ไม่เคยได้รู้เลยว่า ในคำว่าความรักเต็มไปด้วยความรู้สึกใดบ้าง ตอนนั้นจำได้ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งได้เดินทางผ่านมาในชีวิตฉัน มันเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ฉันมีความรู้สึกดีมาก ๆ การได้พูดคุยกันผ่านทางโทรศัพท์ทุกวัน และไม่รู้ว่าเอาอะไรมาพูดคุยกันนักหนา ต่างคนผลัดเปลี่ยนกันพูดคำหวานต่อกัน เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่เคยรู้ รู้แต่ว่าขอแค่ได้คุยกันก็มีความสุขมากแล้ว ฉันเชื่อเขาทุกอย่างที่เขาบอกฉัน เขาบอกว่ารักมาก และจะรักคนเดียวไปตลอด ถ้อยคำเหล่านั้นพูดมากระทบหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน วันใดที่ไม่ได้คุยกันมันทรมานเหลือเกิน เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง ความเหงาก็มาเยี่ยมเยือน เกิดความรู้สึกหดหู่ในใจ และทุกๆ วันต้องรีบไปเห็นหน้า รู้สึกว่าโลกช่างสวยงามเหลือเกิน มีเธอมีฉัน แค่นี้ก็เกินพอ แต่ไม่นานวัน กาลเวลาก็ทำให้คนเราเปลื่ยนไป คนที่เคยบอกรักอยู่ทุกวัน เคยบอกว่าจะรักตลอดไป เริ่มมีความลับ เริ่มเปลี่ยนไปไม่เหมือนเช่นเคย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนไป แล้วเราจะรู้สึกอย่างไร....
ร้อนรนจนจะทนไม่ได้ คำหวานไม่เคยได้ยินจากปากเขาอีกเลย พูดอะไรเป็นต้องทะเลาะกันทุกทีไป ไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิด และความลับก็ไม่มีอยู่ในโลกจริง ๆ หลังจากได้รับรู้ความจริงว่าเขามีใครอีกคน พอเรารู้เขาก็บอกว่าไม่มีอะไร ระหว่างเรายังเหมือนเดิม เขาเป็นแค่เพื่อน เพราะรักจึงพยายามเชื่อใจทุกอย่าง เหมือนที่เคยเชื่อใจมาตลอด
แต่ก็ครั้งกี่คราวที่ได้รับรู้เรื่องราวของเขาคนที่ต้องเจ็บปวดก็คือเรา เราเพียงคนเดียว ความช้ำใจที่ถูกเขาโกหก หลอกลวง เสมอมา ทุกครั้งที่ได้รู้ ทุกวันทุกคืน ที่ต้องอยู่คนเดียวอยู่กับคราบน้ำตา ความผูกพันธ์ที่ฉันมีต่อเธอมันมีมากเหลือเกิน ความรู้สึกที่ก่อและเกิดขึ้นมาในช่วงเวลานั้นทำไมมันหลากหลายเหลือเกิน ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง สารพัดความรู้สึก เธอจะรู้บ้างไหมว่าผู้หญิงคนนี้ก็มีหัวใจ เจ็บปวดเป็นเหมือนกันและเจ็บปวดทุกครั้งที่ถูกคนรักโกหก หรือหักหลัง มันทำให้ความมั่นใจในตัวเองลดน้อยลง ความเจ็บปวดนั้นช่างยาวนานเหลือเกินสำหรับรักครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับฉัน