สาวโคราชคนงามเราตามจีบถูกผู้ใหญ่เขาบีบจนหน้าเขียวเรียกสินสอดสูงล้ำทำซีดเซียวขอเวลาปีเดียวจะหาให้เงินแสนสองทองสิบบาทตั้งขาดตัวหนี้ครอบครัวล้านห้าหาชดใช้ทั้งที่ดินปลูกบ้านต้องหลังใหญ่เก็บออมได้ตั้งใจจะเป็นดองใช้เวลาหลายปีมีมาพร้อมแต่สงสัยน้องอ้อมมีเจ้าของความบกพร่องของเราไม่รีบจองไม่อาจร้องเรียกหายุติธรรมเธอตัดขาดหายไปสิ้นใยเยื่อแต่ก้อนเนื้อหัวใจใฝ่ถลำได้แต่กลั้นเก็บกดใจจดจำยังคิดย้ำลอดซุ้มประตูชุมพล
ชีวิตนี้มีอะไรเศร้าไปกว่าเมื่อเธอชังน้ำหน้าไม่อยากเห็นพูดหรือทำเพียงนิดก็ผิดประเด็นทำปั้นหน้าชาเย็นตามองเมินขุดเอาเรื่องเก่าแก่มาแผ่ตีสิ่งที่เคยทำดีไม่สรรเสริญงานสำคัญเพียงไหนก็ไม่เชิญแทบจะเดินชนตายก็ไม่ทักตามง้องอนค่อนว่าหน้าไม่อายเพื่อนหญิงชายเคยมีมิรู้จักเหมือนตั้งใจตัดขาดประหลาดนักไม่ซาบซึ้งถึงรักเคยถักทอต้องเศร้าสร้อยหงอยเหงาเฉาอารมณ์ระบมบ่มขัดเขินเกินร้องขอถึงฟังเพลง"ยามชัง"ยังไม่พอมีเนื้อเพลงอ่านต่อให้ทุกข์คลาย"ยามชังพี่ยิ่งช้ำทุกยามเช้าไม่เห็นเจ้าเหงาจิตคิดจนเกือบสายวานอย่าชังให้พี่ช้ำถึงยามบ่ายอย่าให้ชายหมายคอยจนคล้อยเย็นค่ำแล้วแสงเดือนงามอร่ามสรวงดาวลอยดวงดูกลับทรามเมื่อยามเห็นฟังเพลงรักเหมือนเพลงลาน้ำตากระเซ็นไม่วายเว้นสวาทหวามยามน้องชัง"
เมื่อยามรักน้ำต้มผักว่าหวานหอมหัวใจพร้อมพลีให้ไม่สงสัยรักทุกสิ่งจริงแท้แม้คราบไคลให้บุกน้ำลุยไฟไม่หวั่นกลัวเดือนกับดาวเฝ้าหาถ้าต้องการอยากปลูกบ้านใช้รถยนต์เสาะค้นทั่วถูกใจแน่แบเบอร์จนเธอชัวร์เครื่องแต่งตัวเพชรทองต้องของดีไม่พอใจเมืองไทยไม่อยากเที่ยวพาลดเลี้ยวเมืองนอกบอกศักดิ์ศรีอเมริกา อังกฤษ เยอรมันนีแถมตัดแต่งที่เกาหลีงามละอออยากจะนั่งสมาธิไปทิเบตเลือกน้ำหอมฝรั่งเศสเที่ยวเดินปร๋อพอถึงคราวอยากอาหารหวานคล่องคอกลับร้องขอกินปลาร้า ส้ามะเขือแจ้..
สรรพากรปรับปรุงเก็บภาษีเป็นเรื่องดีน่าทำตั้งนานแล้วพวกเจ้าสัวค้าข้าวเขารู้แนวเล่ห์เหลี่ยมเขาพราวแพรวต่างเบิกบานผู้ค้าข้าวรายใหญ่สิบกว่ารายมูลค่าที่ค้าขายหลายแสนล้านรัฐบาลก่อนตรวจพบเรื่องหย่อนยานได้ภาษีหลักร้อยล้านได้ยังไงพอตั้งท่าจะทำการตรวจสอบตามระบอบความจริงควรจะได้กลับมาถูกรัฐประหารเสียเร็วไวเรื่องเลยค้างต่อไปสบายแฮอิทธิพลเจ้าสัวพ่อค้าข้าวทุกรัฐบาลต้องหนาวต้องยอมแพ้ท่านประยุทธสั่งการเอาให้แน่เพื่อเห็นแก่ชาวนาตาดำ ๆ
ที่กลางใจหมอพบมีลิ่มเลือด ต้องกินยาให้เหือดแห้งลงได้ ถ้าเกิดมีธรรมะที่กลางใจ จะช่วยให้พบสุขหมดทุกข์ฤๅ
เห็นประกาศโครมโครมคืนความสุข เป็นแค่เพียงระดมปลุกกระนั้นหรือ ด้วยความสุขเดินตลาดมิอาจซื้อ จะแย่งยื้อรับคืนช่างฝืนใจ
"คนมีธรรมนำใจให้สงบ ย่อมได้พบสุขแท้"แน่ไฉน เพราะความสุขถูกแกล้งแย่งยื้อไป แล้วกลับมาคืนให้เหมือนละคร
ประชาชนเดินดินกินข้าวแกง เห็นแสดงเก็บไว้เป็นอุทาหรณ์ สงบจิตเคร่งครัดตัดนิวรณ์ น้ำแม่ปิงไหลย้อน..คงสุขจริง