มีรถขี่มีสตางค์ใช้เต็มที่

อยากจะเที่ยวประเทศไหนได้ทันที

แต่ก็มีคนห้ามปรามทุกวัน

อย่านะอย่ากินเหล้าเคล้านารี

ยาเสพติดไม่ดีอย่าสังสรรค์

อยากเล่นม้าเล่นไพ่เอาให้มัน

ต่างกีดกันไม่สมควรอย่าด่วนทำ

พอวางวายบอกให้ไปสู่ที่ชอบ

แล้วที่เคยวางกรอบห้ามเหยียบย่ำ

อนุญาติตอนตายใจเจ็บช้ำ

ที่อยากทำไม่ได้ทำช้ำใจจริง

พี่ดอกแก้วเคยบอก"ตายแล้วไปไหน"

แล้วแต่กรรมทำไว้ได้ทุกสิ่ง

ทำกรรมชั่วไปเกิดเป็นหมาเป็นลิง

หากกรรมดีปรี่ชิงเป็นเทวดา

หากฉันตายขอไปเกิดเป็นทายก

ละการชั่วกลัวนรกในชาติหน้า

เกิดใกล้วัดได้สมบัติเป็นทายิกา

บำเพ็ญเพียรภาวนาอยู่ด้วยกัน  อิอิ

แต่งเครื่องแบบเต็มยศไม่ปดพูด

บ่ามีดาวครอบมงกุฎช่างโก้หรู

ออกทีวียืนยันมือชั้นครู

ให้คนรู้ไม่เป็นเครื่องมือใคร

จะทำงานตามคำสั่งรัฐบาล

ฤๅแล้วมากองทหารเขาสั่งได้

กระชับพื้นที่ก็ทำได้โดยเร็วไว

ทั้งศึกเสือเหนือใต้ตามต้องการ

ข้าเห็นแล้วเชื่อแล้วว่าผ่านศึก

ดูท่าทางหาญฮึกเหมือนทหาร

ประชาชนเห็นแล้วศึกที่ผ่าน

ศัตรูคือชาวบ้านตายเป็นเบือ

ตายเมษาห้าสองมิใช่น้อย

พฤษภาตายทะยอยไม่น่าเชื่อ

ศึกครั้งนี้ตีไล่ได้เนื้อเนื้อ

เก้าสิบสองไม่เหลือเลือดท่วมนอง

ใช้อาวุธทันสมัยยิงยอดตึก

พร้อมชี้เป้าเขาฝึกเป็นคู่สอง

บอกล้มแล้วล้มแล้วคงนอนกอง

ได้ผ่านศึกคึกคะนองบนรางรถ

ยิงลงไปในวัดถนัดแน่

ไม่เลือกสาวเลือกแก่เอาให้หมด

พวกเดินตามรถถังไม่ยั้งลด

สาดกระสุนราวกับโกรธมาร้อยปี

มีเวรกรรมตามทันเกินหันหลบ

ยิงลูกแตกกระทบสายไฟร้อนฉี่

กระดอนกลับมาระเบิดพาเปิดหนี

นายตัวดีพร้อมลูกน้องม่องเท่งทึง

ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเห็น

ไปสู้ศึกจำเป็นแม้เพียงหนึ่ง

เห็นแต่ลากอาวุธรุดมาถึง

ยึดอำนาจปราศคำนึงถึงปวงชน

ออกมาไล่ยิงคนแล้วกี่ครั้ง

หากหยุดยั้งเมืองไทยได้กุศล

เป็นตัวอย่างลูกหลานอนุชน

สวมเครื่องแบบทุกคนเป็นคนดี

งบประมาณซื้ออาวุธไม่ต้องใช้

โอนไปให้ฟื้นฟูได้ทุกที่

พัฒนาหลังน้ำท่วมประจำปี

ประชาชีเป็นสุขทุกครัวเรือน

คงถูกปรามถามไถ่ให้เข้มงวด

เขาถูกแขวะเจ็บปวดมาหลายหน

ด้วยอาศัยเคยใหญ่จึงไม่ทน

ต้องหาคนพิชิตปิดปากมัน

พวกแบ่งข้างสองฝ่ายไม่ยี่หระ

ใช้คารมปะทะเวปสนั่น

จะควบคุมขัดขวางอย่างไรกัน

มิให้ถูกลงทัณฑ์ทำไงดี

จึงต้องเกิดระบบDisqus

เพื่อขจัดพวกขยะให้ละหนี

ให้คนเฒ่าสบายใจละคราวนี้

ไม่ต้องมีมลพิษมากวนใจ

พวกบรรดาสมาชิกต่างเดือดร้อน

เคยเข้ามาพักผ่อนเข้าไม่ได้

เคยได้ลงผลงานให้อ่านไว้

เลยหนีหายเวปเงียบเหมือนป่าช้า

อีกไม่นานคงเสื่อมสูญสลาย

ดั่งพฤกษายืนตายสมน้ำหน้า

เพียงแค่จะเอาใจท่านสั่งมา

อีกไม่นานคงต้องลาไปเหมือนกัน

เมื่อความหลังลางเลือนมาเยือนจิต

หวนพินิจเรื่องราวแต่หนหลัง

เมื่อสบตาพาให้พะว้าพะวัง

สุมประดังรักบ่มตรมฤดี

เหมือนรอยรักบาดลึกในดวงจิต

เพียรเท่าใดไม่สัมฤทธิ์สิ้นราษี

เพียงเขียนกลอนวอนว่ามาหลายปี

กลับมาอ่านอีกทีสุขมิวาย

"คมเนตรบาดลึกกลางแกนใจ ลบเลือนอย่างไรมิจางหาย เดือนปีผ่านพ้นกระวนกระวาย มิคลายหวนฝันวันสบตา

เหมือนม่านเบาบางมาขวางกั้น แบ่งชั้นกางฉากมากกังขา ซ่อนเร้นหลบลึกความเย็นชา คล้ายว่ามีให้มิตรไมตรี

ความหวังตั้งไว้สุดสูงส่ง มั่นคงยิ่งนักด้วยศักดิ์ศรี ยึดงานยึดธรรมนำความดี โอกาศคงมีให้สักวัน

อยากพบสบตาเผยความนัย เงื่อนไขมีเพียงได้เคียงฝัน เปิดใจคุ้นเคยเอ่ยจำนรรจ์ ให้เธอเลือกสรรค์ด้วยสักคน

ความหวังยังมีเหลือบ้างไหม หัวใจสดชื่นเพียงสักหน ขวบปีหมดสนุกต้องทุกข์ทน หมองหม่นแววตาที่ล้าเมิน"

ถึงบัดนี้ความหวังมิเหลือรอย

แม้สักน้อยนึกไปยิ่งใจเขิน

ขอเพียงไห้ทุกท่านอ่านเอาเพลิน

อยากเป็นจริงก็เกินกว่ากำลัง.. 

เธอกรวดน้ำคว่ำขันเลิกฝันใฝ่ เกิดชาติไหนอย่าพบสบสมาน สำหรับฉันกลับปองน้องนงคราญ นิรันดร์กาลจะอยู่เป็นคู่ครอง

"แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงษ์ จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิศวาททุกชาติไป"

จะหลบลี้หนีหายไปไหนยาก เพราะกรวดน้ำฝังรากด้วยคุณไสย พันธการมัดไว้ด้วยหัวใจ ใจสองใจมิพรากไปจากกัน

แม้เสแสร้งแกล้งปัดว่าตัดขาด ไม่ขอเกิดร่วมชาติขอผาดผัน แต่ส่วนลึกหัวใจได้ผูกพัน ไม่มีวันเลือนหายคล้ายต้องมนต์

ยอมรับเถิดความรักประจักษ์จิต เมื่อบ่วงทัณฑ์สัมฤทธิ์ต้องเกิดผล ในโลกนี้มีเพียงเราสองคน ฟ้าเบื้องบนประทานแล้วไม่แคล้วจร...