หัวหน้ากลุ่มมีเงินเดือนเงินบำนาญ

ออกมาล้มรัฐบาลด้วยการม๊อบ

คิดว่าการกระทำนั้นโดยชอบ

แต่ช่วยตอบท่านเดือดร้อนด้วยเรื่องใด

มียศฐาบรรดาศักดิ์ไม่เพียงพอ

หรืออำนาจสิ่งล่อจึงทำได้

เงินที่รับทุกเดือนนั้นเงินใคร

ประชาชนยากไร้จ่ายท่านเอง

พรรคสำคัญหมดท่าบ้าไปแล้ว

ปลุกระดมเสียงแจ้วทำท่าเก่ง

ตัวสำคัญมือเปื้อนเลือดร้องตะเบ็ง

ขอชาวบ้านอย่าเกรงรีบออกมา

ชาวประชารู้ทันไม่หันมอง

ปล่อยพวกเขาลำพองไปดีกว่า

หน้ากากขาวก็งดหมดน้ำยา

ทหารแก่ต่างแลหาประชาชน

พวกชาวบ้านที่ยังถูกขังคุก

พวกเขาเห็นเป็นสนุกมองเห็นผล

นิรโทษกรรมเมื่อไรได้มวลชน

จึงต้องค้านให้ป่นห้ามออกมา

ผลงานเขาจับเองเอาขังเอง

ถ้าหากปล่อยก็เกรงจะเสียหน้า

จึงต้องทำให้ป่วนทั้งพารา

ปิดโรงเรียนก็ไม่ว่าเพื่อพรรคเรา.....

มองใบไม้พลิกพลิ้วปลิวตามลม

หัวอกตรมขมขื่นฝืนไม่ไหว

แรงกระแสร์ลมหวนป่วนหัวใจ

คงพาเธอไปไกลเกินคำนึง

ด้วยอุ่นไนวลีมีต่อกัน

ได้สร้างฝันรู้สึกเกินนึกถึง

เพิ่มพลังฝังแกนแน่นติดตรึง

อุปสรรคผลักดึงไม่หวั่นใจ

ความปราณีมีให้ได้ส่งเสริม

"เพื่อต่อเติมความฝัน..อันสดใส

ระยะทางต่อแต่นี้..ที่ยาวไกล

จะชำนะฤๅปราชัย..ในมือเธอ"

ระยะทางคงไกลจนสุดกู่

เกินรับรู้เพ้อภวังก์ยามนั่งเผลอ

เหมือนลมปลิวใบไม้ไกลเกินเจอ

คงเขินเก้อสิ้นใจที่ปลายทาง

มีความหวังกระพริบเพียงริบหรี่

ทำสิ่งดีต่อไปไร้สิ่งขวาง

เป็นฐานรากพากเพียรไม่ละวาง

ฟ้าเบื้องหน้าคงสว่างเข้าสักวัน