เธอคงหลงลืมเลือนเพื่อนคู่ใจ ไม่เคยทิ้งห่างไกลคอยปลอบขวัญ ทั้งคำรักเคยวอนอ้อนสัมพันธ์ ยังคงมั่นต่อเธอเสมอมา

เพียงเพราะเธอมองเห็นเป็นตลก แม้จะว่าเพ้อพกไม่ถือสา ตอยเฝ้าหวงห่วงใยถึงไกลตา ยังหาญกล้าจงรักมั่นภักดี

หาว่าเมาเมียเผลอเพ้อรำพัน หากพบกันเมื่อไรในวิถี โอกาศไหนเมื่อไหร่คงจะมี ได้สบตาอีกสักทีต้องเปลี่ยนใจ

มารักฤกษ์ที่สุดหยุดฉันทา เรื่องความหล่อล้ำหน้ากว่าหนุ่มไหน คร้านจะรีบยิ้มรับอย่างเร็วไว ท้าว่ารักกันไม๊ รักกันไม๊ ซะอีกนะซี....

รัฐบุรุษเนลสันเมลเดล่า

อาการถึงโคม่าปอดติดเชื้อ

ประชาชนพร้อมใจอย่างเหลือเชื่อ

สวดอ้อนวอนไม่เบื่อให้ท่านหาย

นี่คือรัฐบุรุษเป็นตัวจริง

ท่านยอมทำทุกสิ่ง

อย่างขวนขวาย

เพื่อปลดแอกประชาชนให้สบาย

แม้ติดคุกเจียนตายท่านก็ยอม

ไม่เคยคิดเข่นฆ่าประชาชน

ไม่เคยคิดฉ้อฉลแอบอ้อมค้อม

ไม่กดหัวประชาให้ยินยอม

ไม่เคยคิดปิดล้อมฆ่าร้อยศพ

ไม่เคยดึงเอาฟ้ามาปกหัว

ไม่มีเกราะบังตัวหลายตลบ

ไม่เคยมีกำลังทหารมาสมทบ

ท่านเจนจบขันติธรรมนำการเมือง

รัฐบุรุษอย่างนี้สิตัวจริง

ไม่ต้องวิ่งสุนทรพจน์กำหนดเรื่อง

ไม่มีคนแช่งด่าให้ขัดเคือง

ประชาชนทั้งเมืองไม่เดินขบวน

ประเทศนี้เมืองไทยใหญ่อุดม

มีผู้คนเหมาะสมต่างเก่งล้วน

หากปล่อยให้อิทธิพลมาก่อกวน

รัฐบุรุษที่สมควรคงไม่มี