21 ธันวาคม 2551 13:05 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เหยี่ยวถลาลมลอยคอยมองเพ่ง
จ้องเขม็งปลาเต้นเล่นเกลียวคลื่น
พุ่งโจมจับขยุ้มเหยื่อฉีกเนื้อกลืน
ทั่วผิวพื้นทะเลครามคล้ายชามเปล
บินสูงลิบมองเห็นเป็นนิสสัย
ปลาน้อยใหญ่ว่ายวนบนคลื่นเห่
ไม่พ้นความปราดเปรียวเหยี่ยวทะเล
แต่ชีพฉันซวดเซแม้ใกล้ตา
ใกล้เพียงนิดคล้ายห่างสักแสนเส้น
ถูกละเว้นมองข้ามไม่ถามหา
ต่างกับเหยี่ยวมองไกลได้เห็นปลา
เธออยู่ใกล้บังตาไม่เห็นเรา
มีชีวิตอยู่คล้ายไม้ประดับ
ต้องลาลับร้างไปพร้อมใจเหงา
ความมั่นคงเสื่อมทรุดสุดบรรเทา
ภาพความหลังคล้ายเงาวูบไหวเลือน