22 เมษายน 2550 15:02 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อินทนนท์ดลใจให้คิดถึง
ติดตราตรึงไม่เลือนเหมือนโลกฝัน
สูงเสียดเมฆเอกสยามยามประจัน
อยากรำพันต่อเนื่องเป็นเรื่องยาว
มีหมอกเหมยเคยเคลียเรี่ยยอดหญ้า
มีหมู่ดาวเกลื่อนฟ้าฝ่าลมหนาว
มีคนเคียงอุ่นไอใต้แสงพราว
มีเรื่องราวจดจำมาย้ำตรอง
อิ่มเอมใจไมตรีมีมากล้ำ
อิ่มน้ำคำปรนใจไร้หม่นหมอง
อิ่มสัมผัสอิ่มอารมณ์สมใจปอง
อิ่มทำนองเพลงรักปักดวงแด
อินทนนท์ล้นรักสลักจิต
ธรรมชาติผาดพิศกลางแสงแข
ดาวกระพริบลิบลิ่วสุดตาแล
เสียดายแต่ไม่มีเราเขาไม่ชวน.....
10 เมษายน 2550 11:17 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เฝ้ามองหาสิ่งใดในความมืด
ใจติดยึดเรื่องเก่าที่ร้าวฉาน
ยังคงเจ็บเหน็บหนาวสุดร้าวราน
เรื่องวันวานยังจำมาย้ำตรอง
ประสบการณ์ผ่านแล้วน้องแก้วเอ๋ย
จงวางเฉยเก็บงำอย่าช้ำหมอง
หากปรายตาผินหน้าหันมามอง
มีคนจ้องสบตามาเนิ่นนาน
เราต่างรอต่างฝันถึงวันใส
กาลล่วงไปเสียเปล่าเหมือนเงาผ่าน
ต่างเล่าลือล้อเล่นเป็นตำนาน
เรื่องจมปลักดักดานขึ้นคานทอง
หากมีใจตรงกันเป็นวันดี
โปรดหันหน้ามาทางนี้มีเราสอง
ให้สัญญาร่วมอยู่คู่ปรองดอง
ตีตราจองยึดมั่นฉันและเธอ...
9 เมษายน 2550 00:12 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กบิลล์พรหมไม่เสียสัตย์ยอมบั่นศอ
เศียรตกใส่พานรอเพื่อรักษา
เป็นหน้าที่อนงค์นางเจ็ดธิดา
พรหมสี่หน้ามีธรรมบริบาล
เมตตา รักเอ็นดูสู้กอบเกื้อ
กรุณา ช่วยเหลือด้วยสงสาร
มุทิตา ยินดีตลอดกาล
อุเบกขา จิตวิญญาณมั่นเป็นกลาง
เจ็ดธิดาทิ้งเศียรพรหมไม่ได้
เกิดทุกข์เข็ญยิ่งใหญ่มิอาจขวาง
เปรียบชาวโลกไม่มั่นคงปลงละวาง
พรหมธรรมโลกร้างพินาศพลัน
พรหมวิหารคุ้มครองโลกนี้ไว้
ทิ้งไม่ได้เหมือนเศียรที่ถูกบั่น
ไม่รักษาเกิดไฟประลัยกัลป์
โลกสะบั้นเป็นธุลีมิยืนยง
ขอชาวโลกมีธรรมประจำใจ
รักช่วยเหลือสละให้หาใช่หลง
มิตรไมตรีมีสัมพันธ์อย่างมั่นคง
เลิกพะวงเรื่องสงครามทุกยามจริง...
2 เมษายน 2550 00:26 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อยากจะรักปักใจให้แนบแน่น
เข้าตามแผนล่อตะเข้ไม่เหหัน
ชวนให้รักก็จะรักชั่วนิรันดร์
จะเป็นไรเป็นกันฉันไม่แคร์
แม้ขี้อ้อนอ่อนเยาว์เขลาไปบ้าง
ยังมีดีหลายอย่างให้แยแส
เหมือนขี้แห้งต้องตาหมายังแล
เพียงอ่อนแออวบอ้วนน่าชวนฝัน
เตียงวิวาห์คิงไซด์ทั้งใหญ่กว้าง
พื้นด้านล่างคอนกรีตคิดสร้างสรรค์
รับสงครามยุทธหัตถีที่โรมรัน
ทั่วเขตขันธ์คงระบือชื่อสองเรา
มอบหัวใจให้แล้วแจ้วยินเสียง
ยามคู่เคียงเคล้าคลอพอคลายเหงา
ในส่วนลึกนึกรักอยู่นานเนาว์
เหมือนเพื่อนเก่ามารักกันสวรรค์อาย.