13 พฤศจิกายน 2550 12:11 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ล่องลอยไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
มีแต่ช้ำมิเคยได้สุขสันต์
นับตั้งแต่ห่างหายคลายสัมพันธ์
หัวใจฉันเหว่ว้าล้าเหลือทน
คืนกลับมาเหมือนนกกาที่หลงรัง
เพียงแค่หวังคืนใจให้อีกหน
ความผิดพลาดเป็นเรื่องปุถุชน
ยังไม่พ้นกงกรรมเคยก่อเวร
มาเถิดหนาคนดีฉันมีรัก
ที่ทอถักผูกใจมอบให้เห็น
ขอแนบชิดสนิทสนมชมเดือนเพ็ญ
ทุกข์ลำเค็ญแต่หนหลังหวังจะลืม
หากไม่มีพันธะใจกับใครอื่น
ไมตรียื่นรับไว้ใจคงปลื้ม
ความสัมพันธ์แนบฝังยังอึมครึม
จึงขอยืมบ้านกลอนมาอ้อนเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อเธอเที่ยวร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
ใยต้องช้ำนำทุกข์เฝ้าคลุกเคล้า
ยิ่งสัมพันธ์ห่างหายไปนานเนา
น่าเลิกเศร้าเหว่ว้าพาระทม
แล้วใยกลับหันหลังหวังทักทาย
รักที่สายเกินแก้แพ้ขื่นขม
แต่ใจนี้บอกกล่าวเล่าชื่นชม
และนิยมที่คุณนี้มีอภัย
แต่ให้เดินย้อนกลับไปรับรัก
คงเจ็บนักหนักหนาคราปราศรัย
ห้แนบชิดสนิทสนมสุขสมนัย
ดวงหทัยก็ขลาดหวาดมิลืม
ส่วนพันธะเรื่องหัวใจกับใครอื่น
อาจดาษดื่นร้อยพันที่ฉันปลื้ม
หรืออาจไม่มีใครให้อึมครึม
พ่อคนขรึมลองเดาเอาแล้วกัน
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อยากจะเดาหัวใจมีใครครอง
ขอจะต้องนึกก่อนย้อนเรื่องหลัง
น้องบ้านกลอนพาพี่มาเที่ยวชายฝั่ง
เลยอยู่ยั้งยึดใจใครบางคน
ต้องออกงานกลับบ้านเป็นแม่เรือน
คงมิใช่แค่เพื่อนตามนุสนธิ์
อันกงกรรมกงเกวียนช่างเวียนวน
เราจึงพ้นวงจรนอนเดียวดาย
อันไมตรีมีให้ไม่กล้ารับ
เพราะเรื่องราวแปรกลับห่างเป้าหมาย
ตัดต่อเรื่องใจละเหี่ยเพลียทั้งกาย
ลูกผู้ชายนายฤกษ์เบิกตาโพลง
ฉันเดาเรื่องไปตามความเข้าใจ
ถูกหรือผิดขานไขให้จิตโล่ง
ปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกี่ยวโยง
ถูกไข้โป้งเสียทีดีเหมือนกัน...
ผู้หญิงไร้เงา
หวังจะถูกไข้โป้งเหมือนโกงผล
ที่ชอบกลหนักหนาคราขานไข
ผิดหรือถูกปลูกฝังแล้วทั้งใจ
แล้วจะถามทำไมให้รู้ความ
ในเมื่อใจคิดแน่ไม่แปรผัน
ผิดหรือถูกอย่างไรกันไม่ต้องถาม
เชื่อตัวเองเข้าใจเองตามนิยาม
ไม่ขอห้ามหรือปรามความคิดใคร
ยิ่งกว่านั้นกงกรรมหรือกงเกวียน
ยังวนเวียนเธอฉันไม่หวั่นไหว
ซึ่งจะพ้นคงแน่รู้แก่ใจ
ก็วันตายนั่นไงใช่ไหมเธอ
แต่สำหรับวันนี้รู้ดีแล้
ไร้วี่แววความห่วงหามาเสนอ
จึงขอลาหลบเงาไม่เฝ้าเจอ
แต่ยังไงอวยพรเธอ..เจอโชคดี
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เชื่อตัวเองคิดเองเกรงจะผิด
บอกสักนิดเป็นไรใยหลบหนี
เปิดหัวใจพูดกันเป็นสิ่งดี
ว่ายังมีเยื่อใยเซอรไพร๊ซ์คืน
มองตรงไหนไร้แววความห่วงหา
ดวงวิญญาถูกพรากยากจะฝืน
ความสัมพันธ์แตกร้าวไม่ยาวยืน
ไหนจะชื่นเช่นคนได้ปรนรัก
ทุกข์เทวษเมตตามาห่างหาย
แม้มิตายเหมือนตายท่วมทุกข์หนัก
มิเคยลืมคู่ใจมอบใจภักดิ์
เหมือนกับดักติดตรึงคนึงครวญ
นั่งนึกย้อนกลอนหวานร่วมขานขับ
ต่างสอดรับคมวาทอาจคิดหวน
สุขเกษมเปรมปรีดิ์มิเรรวน
เหตุอันใดเป็นชนวนให้ร้างลา..
ผู้หญิงไร้เงา
ใยไม่เชื่อตัวเองเกรงอะไร
ผิดหรือถูกไฉนให้เหตุผล
แล้วจะรู้ความจริงสิ่งกังวล
ที่กมลต้องการพบยามทบทวน
ส่วนการคืนกลับหลังอย่าหวังเลย
การชิดเชยห่วงหาพาลมหวน
ยากยิ่งนักเพราะใจพอใคร่ควร
รักรัญจวนมักปรวนแปรไม่แน่นอน
จึงได้คิดร้างลาไม่มาพบ
ไม่คิดคบรักใครให้ถ่ายถอน
เจ็บกับรักทักทายคล้ายสั่นคลอน
จึงขอจรหลีกหลบไม่พบเจอ
ไม่อยากทุกข์ไม่อยากเศร้าหรือเฝ้าช้ำ
ขอใจดำสักครั้งทั้งเสนอ
มิตรภาพจริงใจให้กับเธอ
นั่นคือเกลอสนใจไหมให้บอกมา
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
แค่เพื่อนเกลอเก้อเขินเดินไม่เป็น
ใครเขาเห็นเอาหน้าไปไว้ไหน
ต้องฝ่าฟันบั่นบุกคลุกวงใน
ผลที่ได้เพียงเพื่อนเหมือนสิ้นคิด
เมื่อไม่รักไม่สนต้องทนช้ำ
ทรวงระกำวางหน้าไม่สนิท
ผู้ชนะมือฉมังทั้งสิบทิศ
ต้องถูกพิษรักร้อนย้อนเผาใจ
ให้ไปดีเถิดนะขออวยพร
ความอาทรหวงห่วงปวงเคยให้
ยังคงมีเหมือนเดิมตลอดไป
แม้ห่างไกลจดจำย้ำคิดตรอง
ให้ครองคู่อยู่เย็นและเป็นสุข
หากได้ทุกข์เมื่อใดใจหม่นหมอง
โปรดส่งข่าวทันใดไม่จดจ้อง
จะรีบไประนองเพียงข้ามคืน..
ผู้หญิงไร้เงา
แสนเสียดายไมตรีที่ฉันมอบ
คุณกับตอบบอกปัดเหมือนขัดเขิน
กับไมตรีที่ให้ใยทำเมิน
หรือห่างเหินคุณค่าน่าสนใจ
แต่อย่างไรจำไว้ว่าใจนี้
ยังคงมั่นในฤดีมิหวั่นไหว
มิตรภาพที่เผยเอ่ยความใน
ยังคงให้กับเธอเสมอมา
แถมขอบคุณจากใจคำอวยพร
ขอคืนย้อนกลับไปให้ด้วยหนา
ให้คุณพบคนดีในชีวา
อยู่ด้วยกันจนกว่าดินมลาย
ยิ่งกว่านั้นบอกตามตรงคงประเด็น
หากจะมาเดินเล่นนะสหาย
เมืองระนองขอต้อนรับพร้อมทักทาย
สำหรับนายฤกษ์คนดีที่จริงใจ