23 พฤศจิกายน 2550 09:55 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พลัดที่นาคาที่อยู่อดสูนัก
ในดินแดนไม่รู้จักยิ่งร้อนแล้ง
เสบียงอาหารพาลหมดอดท้องแห้ง
โชคกลั่นแกล้งให้ตายหรือไรกัน
มองลูกเมียอดอยากลากสังขาร
กลิ่นหอมหวานแดนดินถิ่นความฝัน
คงต้องตายภายในไม่กี่วัน
เสียงรำพันหิวโหยร่วงโรยแรง
พลันมีมือเมตตายื่นมาให้
เป็นตัวไก่ข้าวโพดแทบโดดแย่ง
ด้วยปราณีจากคนอินเดียนแดง
ต่ออายุนักแสวงหาแดนดิน
รอดชีวิตมาได้ไม่ถึงฆาต
ความทนงองอาจยึดทั่วถิ่น
อินเดียนแดงร้องไห้มิได้ยิน
ฆ่าให้สิ้นเผ่าพันธุ์ฝันร่ำรวย
คุณไก่งวงข้าวโพดอดเป็นอิ่ม
สมองนิ่มคิดว่าพระเจ้าช่วย
ความเมตตาพารอดไม่มอดม้วย
เขาแก้ขวยขอบคุณเจ้าจุนเจือ
แท๊งค์กี๊ฟวิ่งแห่แหนแน่นถนน
ลืมคุณคนเมตตายื่นมาเอื้อ
กลับเข่นฆ่าวอดวายตายเป็นเบือ
ส่วนที่เหลือแสนทุเรศเขตควบคุม
20 พฤศจิกายน 2550 14:50 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ใส่หน้ากากลากพวกมาตั้งพรรค
ปิดหน้ายักษ์มิให้ใครมองเห็น
โฆษณาหาเสียงเบี่ยงประเด็น
โอ้อวดเน้นความดีมีในตัว
ความชั่วช้าทรามต่ำงำปิดเงียบ
กระทบเทียบต่างฝ่ายร้ายเลวชั่ว
ตัวเขาเองบริสุทธิ์ดุจดอกบัว
ชาวประชาตามัวหรืออย่างไร
ต่างก็ซึ้งรู้เช่นเห็นกำพืด
ความประพฤติเลวมากยากลืมได้
ทั้งโกงกินโกยกอบลอบทำไว้
เลือกเข้าไปชาติล่มจมโลกันต์
ภาพภายนอกสดใสภายในกลวง
ระวังถูกเขาลวงให้เพ้อฝัน
คิดว่าทำเพื่อชาติองอาจครัน
เข้าสภาแบ่งปันประโยชน์ตน
ต้องรู้เจ็บรู้จำนำมาคิด
พวกงูพิษเลือกไปตั้งหลายหน
เขาออกลายร้ายเหลือเบื่อจะทน
ประชาชนคิดให้ดีคงมีคุณ...
16 พฤศจิกายน 2550 13:50 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เขามีคู่เคียงคิดสนิทนาน
แต่วันวานถึงวันนี้มิหม่นหมอง
มอบกายใจอิงแอบแนบประคอง
ได้แต่มองเลื่อนลอยน้อยใจเรา
ต่างกับฉันเรียนจบกระท่อนกระแท่น
ไม่มีคนควงแขนเหมือนใครเขา
ไม่เคยตามผู้ใดเหมือนเป็นเงา
เพราะตัวเราอยู่รอดเพราะดิ้นรน
เพื่อตัวเองแหวกว่ายให้ถึงฝั่ง
ต้องพลาดพลั้งเจียนตายก็หลายหน
ครองชีวิตอยู่ได้เพราะอดทน
กว่าจะพ้นอุปสรรคครึ่งชีวิต
ถึงวันนี้ผ่อนคลายได้ทุกสิ่ง
พอรักหญิงกลับว่าไม่มีสิทธิ์
ทำอย่างไรความรักจะสัมฤทธิ์
ต้องครวญคิดวกวนจนปวดใจ
เขามีคนเข้ามาในชีวิต
ได้ใกล้ชิดมอบใจบูชาให้
มาทีหลังตาร้อนลุกเป็นไฟ
พเนจรร่อนไกลเข้าดงดอน...
16 พฤศจิกายน 2550 13:39 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ใช่เลือนลืมคำย้ำตรอง
ใจจองแน่แน่วแก้วขวัญ
กี่ปีกี่เดือนกี่วัน
คงมั่นเพียงเธอเสมอมา
ล่องลอยทั่วแคว้นแดนดิน
โผผินพันพัวทั่วหล้า
มิเคยลืมเลือนเพื่อนฟา
ติดตามกันมาเนิ่นนาน
แต่ถูกตัดสิทธิ์ปิดกั้น
แบ่งชั้นเนื่องข่าวเล่าขาน
ถ้ามองให้ซึ้งบึ้งมาน
สัมพันธ์อาจสานมั่นคง
เพียงพร่ำภาวนาสวดมนต์
ดาลดลรู้สิ่งประสงค์
ส่วนลึกดวงจิตพะวง
ลุ่มหลงเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
13 พฤศจิกายน 2550 14:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ
จะขึ้นรถลงเรือให้สับสน
ทั้งถนนหนทางช่างวกวน
อีกผู้คนเบิกบานพล่านพรั่งพรู
อยู่บ้านนาล่ากะปอมซ่อมปลาไหล
หาเห็ดไคงมเทาเฝ้าขุนหมู
วัดพระแก้วเจ้าพระยาอย่ามาดู
เพราะพวกหนูต้องหลงดงน้ำครำ
จะขึ้นรถใต้ดินกลัวดินทับ
รถไฟฟ้ากลัวถูกปรับให้คนขำ
อยู่บ้านนาชวนป้าปู่ดูหมอลำ
ตำส้มตำใส่ปูนามากินกัน
อย่าไปเลยบางกอกจะบอกให้
อยู่บ้านไร่ดีกว่าตามล่าฝัน
ถูกเขาหลอกเข็ดขามตามไม่ทัน
ต้องโศกศัลย์ซ่อนหน้าในป่าปูน
คนกรุงเทพฯหน้าเนื้อเชื่อไม่ได้
ในหัวใจราคาค่าเป็นศูนย์
ไม่เคยคิดคำนึงถึงบุญคุณ
มีแต่เพียงต้นทุนและกำไร