21 มกราคม 2550 14:12 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ทหารจริงไปไหนทำไรอยู่
หรือจะต้องคอยดูทั่วกรุงไหญ่
เกรงจะเกิดต่อต้านก่อการร้าย
จึงเพียงให้จ้างชาวบ้านเป็นพรานพล
งบประมาณแผ่นดินต้องสิ้นหมด
เพื่อปล่อยปลดหน้าที่หวังมีผล
ทหารจริงมากมายหลายแสนคน
บ้างเสาะหาประโยชน์ตนคุมม้ามวย
ปล่อยชาวบ้านรับจ้างแก้ปัญหา
โฆษณาทหารพรานทำได้สวย
การกำหนดยุทธศาสตร์ไม่อาจช่วย
ชาวประชาครูต้องม้วยซวยอยู่ดี
น่าอนาถชาติไทยใช้ยุทธศาสตร์
ให้ทวยราษฎร์ถูกทำร้ายกลายเป็นผี
เขาเข่นฆ่ามากเท่าใดยิ่งผลดี
ประชาชีตึงเครียดเกลียดไปเอง
หวังจะให้ชาวใต้ชังพวกโจร
ใครจะโดนเข่นฆ่าล่าข่มเหง
ก็จะต้องหลบลี้หนีให้เก่ง
ถึงจับได้ตัวเป้งต้องปล่อยไป
เพราะยึดหลักสมานฉันท์ฝันข้างเดียว
ทำหวาดเสียวฝันหวานสานเงื่อนไข
จะต้องมีคนถูกฆ่าอีกเท่าใด
พวกชาวใต้จึงเคียดเกลียดโจรชั่ว
หรือต้องรอผู้วางยุทธศาสตร์
ญาติพี่น้องถูกพิฆาตฆ่าตัดหัว
จึงจะเลิกสมานฉันท์เลิกหวั่นกลัว
สร้างเกราะรั้วป้องกันให้มั่นคง...
9 มกราคม 2550 09:33 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ในความมืดลึกล้ำดำสนิท
ไม่รู้ทิศเห็นทางจะย่างก้าว
ไม่เข้าใจชีวิตคิดเรื่องราว
พลันมีแสงแวววาวส่องมวลชน
เมื่อดวงเทียนเปล่งแสงสีสดใส
ส่องสว่างดวงใจกลางไพรสณฑ์
ให้ความรู้ความรักพักมืดมน
ไม่เลือกชั้นกลุ่มชนที่พากเพียร
ตาดำดำมือน้อยน้อยยืนคอยรับ
เวลากลับเอาการบ้านไปอ่านเขียน
ได้รับการสอนสั่งตั้งใจเรียน
ครูแวะเวียนมาเยี่ยมเตรียมอวดครู
ดูรูปนี้หนูวาดกระดาษเปื้อน
หนูทำเองไม่ดูเพื่อนรูปงามหรู
เลขข้อนี้ทำยากอยากถามดู
ขอคุณครูแนะด้วยช่วยหนูที
มิเคยท้อคิดถอยจากปัญหา
ยังมุ่งหน้าด้วยรักในศักดิ์ศรี
ตั้งความหวังให้เด็กเป็นคนดี
อนาคตควรมีความรุ่งเรือง
กลุ่มหญิงชายชั่วชาติมันอาจหาญ
กระทำการเหตุผลใดไม่รู้เรื่อง
ครูจูหลิงไม่เคยสร้างแค้นเคือง
เอาการเมืองลงที่ครูดูน่าชัง
ดวงประทีปเทียนแก้วของเด็กน้อย
ต้องหลุดลอยวูบดับลับความหวัง
แสงสว่างเคยส่องสร้างพลัง
ต้องหยุดยั้งมอดไฟใต้มือมาร