13 สิงหาคม 2549 23:15 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อยากจะมีพออยู่และพอกิน
ไม่ต้องมีหนี้สินพอกดอกเบี้ย
ไม่ต้องด้านแบกหน้าพึ่งอาเฮีย
ไม่ต้องเพลียตอนตวงข้าวใช้เจ้าหนี้
อยากส่งลูกร่ำเรียนถึงปริญญา
อยากปลูกบ้านมุงหลังคากระเบี้องสี
อยากมีรถคูโบต้าใช้งานดี
บวชลูกชายจ้างดนตรีหมอลำเพลิน
เดินทางไกลเลิกใช้เรือกระแชง
มอเตอรไซด์ขับแซงดั่งเหาะเหิร
ให้สังคมชาวนาไม่มองเมิน
ยามก้าวเดินกลุ้มกริ่มรอยยิ้มโปรย
ปลาสลิดตัวใหญ่เท่าฟายมือ
ทำโฮกอือซดน้ำยามระโหย
จิบยาดองชมวิวพลิ้วลมโชย
เนื้อเค็มโรยหน้าข้าวเท่านี้พอ...
7 สิงหาคม 2549 23:01 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ลมสงบใบไม้ไม่ไหวติง
ในเงามืดนั่งนิ่งเฝ้าครุ่นคิด
มีสิ่งใดได้กระทำในทางผิด
เคยใกล้ชิดจึงห่างลาร้างไกล
เรื่องความรักภักดียังมีมั่น
เรื่องไหนกันเคยเกเรทำเฉไฉ
ไม่เคยปดมดเท็จแต่อย่างใด
หรือว่าใครเป่าหูจึงวู่วาม
กิริยาท่าทางดูผิดตา
ทั้งวาจาชาเย็นเน้นคำถาม
ทำหน้างอล้อเล่นไม่เห็นงาม
ออกอาการหยันหยามให้เคลือบแคลง
คงจะมีคนใหม่ใฝ่พะวง
คิดงุนงงหวั่นไหวใจแสลง
เจ็บปวดปร่ากับท่าทีที่แสดง
จะว่าแกล้งคงไม่ใช่ใจเธอรวน
ในส่วนลึกสำนึกรู้โฉมตรูเลือน
ความรู้สึกย้ำเตือนว่าผันผวน
พินิจใดไม่เห็นเป็นชนวน
ทุกสิ่งล้วนเกิดได้เพราะใจแปร..
6 สิงหาคม 2549 22:21 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ความในใจก้นบึ้งพึ่งประจักษ์
แท้ก็รักแล้วไม่บอกทำกลอกหน้า
เพียงโยนหินถามทางใช่ร้างลา
ออกอาการวุ่นว้าน่าหัวเราะ
เหตุเพราะเจ้าปั้นปึ่งเหมือนขึ้งโกรธ
ทำตัวห่างพันโยชน์ไม่เห็นเหมาะ
จึงสร้างเรื่องใส่ไข่ให้จำเพาะ
เพื่อสะเดาะดาลใจได้ไขความ
ต่อจากนี้สัญญาข้ารู้แล้ว
ว่ายอดหญิงมิ่งแก้วไม่หยันหยาม
ซ่อนความรักภักดีที่งดงาม
จะติดตามเจ้าไปจนวายปราณ
ข่าวฮือฮาอย่านำมาตัดสิน
ลืมให้สิ้นเรื่องราวที่ร้าวฉาน
คำนินทาเก็บไว้เป็นตำนาน
ทำจิตใจชื่นบานมั่นรักเรา...
3 สิงหาคม 2549 23:39 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เพราะใจเธอไหวอ่อน
จึงออดอ้อนบอกว่ารัก
ครั้นอ้างมาท้วงทัก
กลับเสแสร้งว่าแกล้งล้อ
เรื่องรักใช่ล้อเล่น
เหมือนดั่งเช่นห่วงคล้องคอ
คำเดียวก็เกินพอ
จำใส่ใจไม่ลืมเลือน
หาใช่เป็นเรื่องลับ
น้อมคำนับไม่กลบเกลื่อน
ประกาศต่อผองเพื่อน
ให้รู้ทั่วไทยโพเอ็ม
ใช่แฉหรือรื้อฟื้น
ใจเต็มตื้นรับรักเต็ม
ควานหาเหมือนงมเข็ม
กว่าจะพบประสบรัก
ภูมิใจได้ของแปลก
แม้ต้องแบกเพิ่มน้ำหนัก
เสาะหามานานนัก
ถึงหลังหักก็ยอมตาย....
3 สิงหาคม 2549 12:29 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
คำพ้อของโฉมตรู
ว่าขี้ตู่ดังโฉงเฉง
หาว่าคิดไปเอง
เธอคนเก่งคงลืมกลอน
"รักนะใช่ไม่รัก
มาดเยอะนักต้องสั่งสอน
หากเธอยังอาวรณ์
อ้อนอีกหน่อยค่อยอภัย"
หลักฐานมีชัดแจ้ง
มาแสดงแล้วนี่ไง
รับรักแล้วใช่ไหม
ขอจงได้รับความจริง
ลมปากเอ่ยวาจา
เขาถึงว่าใจผู้หญิง
แกว่งไกวไม่หยุดนิ่ง
เหมือนไม้เลื้อยจับเรื่อยไป
ไต่เต้าจากต่ำเตี้ย
จากดินเรี่ยถึงยอดไม้
ยากยิ่งจะไว้ใจ
เปรียบหลักไม้ปักโคลนเลน
รู้ซึ้งถึงแก่นแท้
ดูให้แน่จึงรู้เช่น
โบราณท่านตั้งเกณท์
เปรียบเปรยไว้ให้รับฟัง..
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
1035
