29 พฤษภาคม 2549 10:10 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
สีเขียวประจำรัฐ
รวมตั้งจัดสามจังหวัด
ศาสนาแยกแบ่งชัด
ข้อผูกมัดมานานเนาว์
ธงชาติชักเดี๋ยวเดียว
เปลี่ยนธงเขียวชักขึ้นเสา
เพลงชาติของชาติเรา
แสนเงียบเหงาเขาไม่ร้อง
พ่อแม่ครูฝังปลูก
ให้หลานลูกจดจำท่อง
ตอนใต้ของแหลมทอง
ตั้งเป็นรัฐปัตตานี
นักเรียนจุดสำคัญ
ต้องปิดกั้นสิ่งที่ดี
ให้พร้อมเพื่อยอมพลี
แม้ชีวีเพื่อตั้งรัฐ
ครูไหนไม่เห็นด้วย
ก็ต้องช่วยกันกำจัด
ไม้ซีกไม่อาจงัด
จึงโดนกัดฟัดจมดิน...
28 พฤษภาคม 2549 10:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จูหลิงใกล้ลับล่วง
สิ่งทั้งปวงเคยสร้างสรรค์
ประชาคร่าลงทัณฑ์
นึกถึงวันย่างก้าวมา
เด็กน้อยขาดที่พึ่ง
เข้าไม่ถึงการศึกษา
ยังอ่อนหลักวิชา
ศาสนาเป็นแกนกลาง
แม่พ่อไม่พอใจ
ครูคนใหม่มาขัดขวาง
สอนเสริมเพิ่มแนวทาง
ไม่เอาอย่างท่านโต๊ะครู
รวมกลุ่มมากำหราบ
เพื่อซึมซาบให้ได้รู้
เชือดไก่ให้ลิงดู
อยากเป็นครูต้องเชื่อฟัง
ลูกศิษย์เศร้ากำศรด
อนาคตหมดความหวีง
ส่งใจให้พลัง
จงอยู่ยั้งหวนกลับคืน..
21 พฤษภาคม 2549 13:49 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ปวงเทพไท้เทวดาทั่วสวรรค์
ดลบันดาลสิ่งใดได้ดังหวัง
ผู้ใดมีเหตุระทมถมประดัง
อาจหยุดยั้งเลือนหายทุกข์คลายจาง
ท่านท้าวมหาพรหมมีสี่หน้า
โปรดแลเล็งลงมาเห็นลูกช้าง
ผู้ทุกข์ทนหดหู่อยู่เบื้องล่าง
ต้องอ้างว้างเดียวดายมาหลายปี
กราบบนบานเบื้องหน้าเทวาลัย
ด้วยหมูเห็ดเป็ดไก่พานบายศรี
พวงมาลัยเจ็ดศอกละครชาตรี
ให้คนดีมาชื่นชมได้สมรัก
คนเคยเกลียดเดียจฉันท์นมนานมา
เลิกฉันทากลับเอ็นดูรู้ประจักษ์
ลาภน้อยใหญ่มีมามากมายนัก
อุปสรรคสิ่งใดไม่แผ้วพาน
น้อมเคารพด้วยเบญจางคประดิษฐ์
ขอองค์พรหมจงประสิทธิ์แผ่ไพศาล
ให้ประสพสำเร็จดังปฎิญาณ
สุขสวัสดิยั่งยืนนานมีโชคชัย...
18 พฤษภาคม 2549 10:22 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มิเคยลืมความรักสลักมั่น
สายสัมพันธ์เจียนขาดมิอาจถอน
สำนวนกานท์เพ้อพร่ำยินคำวอน
สำนึกย้อนความหลังครั้งเนิ่นนาน
เคยร่วมรจน์บทกลอนสุนทรเสนาะ
เคยชื่นชมกวีเพราะสนุกสนาน
เคยเย้าหยอกหลอกยั่วกลั้วชื่นบาน
เคยอาจหาญบอกรักปักแน่นตรึง
ฤดูกาลผ่านผันวันเดือนล่วง
สัมพันธ์ใจสองดวงแยกขาดผึง
ในส่วนลึกดวงจิตคิดคำนึง
รักนั้นยังเป็นหนึ่งในหัวใจ
ไม่รู้เลยว่าต่างก็เจ็บช้ำ
โศกระกำน้ำตาอาบหน้าไหล
นึกเพียงเราเศร้าซมตรมกว่าใคร
เพียงเก็บไว้แน่นอกนรกกุม
รักไม่จางลงสักนิดพิษเพาะบ่ม
อุระตรมทุกข์ขังดั่งเพลิงสุม
ถวิลหวังนั่งเศร้าราคเร้ารุม
อยากเป็นครุฑยุดอุ้มเข้าฉิมพลี...
17 พฤษภาคม 2549 11:33 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เมื่อแรกแย้มหวานเยิ้มคอยเติมฝัน
ครองคู่กันถ้อยทีถ้อยปราศรัย
เดือนปีผ่านกาลล่วงเลยเผยความนัย
ยังไม่ทันสูงวัยแก่ง่ายจัง
ร่างก็ร้ายรุงรังหนังเริ่มเหี่ยว
มัวหมกมุ่นอยู่คนเดียวคงสิ้นหวัง
มองหากิ๊กห่างบ้านเป็นบางครั้ง
พอประทังผิดกลิ่นประทินใจ
สิทธิขั้นมูลฐานไปไหนหมด
ห้ามให้อดมีกิ๊กกระดิกไม่ได้
ทั้งเงินทองเก็บซ่อนไม่ให้ใช้
จะไปไหนจ่ายครั้งละยี่สิบ
แม่ปลาร้าค้างปียังมีฤทธิ์
ชอบคายพิษหมักหมมอารมณ์ดิบ
ทำขู่ดีเดี๋ยวจะหนีให้ไกลลิบ
แล้วอย่าตามมากระซิบให้กลับเรือน...