24 มกราคม 2549 00:40 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เขาหยอกเย้าปรองดองกันสองคน
ใจที่หม่นเป็นเราเฝ้าอิจฉา
ตกสำรวจไม่อยู่ในหางตา
ไม่เห็นค่าเทียบเป็นเช่นเม็ดทราย
หันมาดูตัวเองเพ่งพินิจ
มีสิ่งใดวิปริตผิดเป้าหมาย
ก็พบความอัปลักษณ์ตั้งมากมาย
ช่างน่าอายเศร้าซึมลืมเจียมใจ
ทั้งผิวพรรณมือเท้าดูหยาบกร้าน
จมูกบานปากหนาแว่นตาใส
เสียงก็ดังเสื้อผ้าราคราบไคล
เข้าบ้านไหนเด็กร้องกันงอแง
ปลงให้ตกเจียมตัวเจียมหัวใจ
ไม่อาจเปลี่ยนรูปได้หมดทางแก้
มีอย่างเดียวแน่นหนักคือรักแท้
ขอเพียงแต่เธอมองเห็นคงเอ็นดู..
19 มกราคม 2549 12:43 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ระดมสรรพกำลัง มาพร้อมพรั่งแก้ความจน
ปลอบปลุกผู้ทุกข์ทน ประชาชนตาดำดำ
ปัญหามีเท่าไร สิ่งแก้ไขต้องรีบทำ
หากช้าประชาช้ำ ต้องกลืนกล้ำรอวันตาย
อยากมอบความอบอุ่น มอบงินทุนหล่อเลี้ยงกาย
มอบของอีกมากมาย เพียงต้องรอช่องทีวี
คุณหญิงเพชรทองพราว หน้าพอกขาวเหมือนชะนี
ยิ้มแย้มแก้มแตกปรี่ มอบสิ่งของกล้องเดินตาม
มดหมอมากันเพียบ บ้างก็เสียบหูฟังงาม
เข้ากล้องจ้องเอ่ยนาม เอาไว้โชว์โก้เสียจัง
วันวารเลยผ่านพ้น เหล่าผู้คนเดินหันหลัง
เรื่องราวไม่อยากฟัง เด็กยังหลงดงน้ำครำ
แก้ไขเพียงเปลือกผิว แต่ท้องหิวเป็นประจำ
มีใครตั้งใจทำ ทั้งระบบพบรุ่งเรือง
1 มกราคม 2549 10:59 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จันทร์ลอยดวงเด่นสว่างอยู่กลางหาว
สุกสกาวลัดฟ้ามาให้เห็น
ประสบทุกข์เหลือล้ำตรากลำเค็ญ
จันทร์ยังเป็นเพื่อนใจได้ชื่นเชย
*อันกระต่ายนิยมชมจันทร์
จะเหหันไปไม่มีเลย
เมื่อยังชมไม่หนำช่ำใจ
จะหลีกไปไม่ได้ละแม่เอ๋ย*(จากท้าวแสนปม)
เปรียบจันทร์เหมือนดังชีวิต
ลิขิตสุขทุกข์เคียงเขนย
ยอมพลีแม้ร่างสังเวย
ชวดเชยจันทร์อับลับดวง
เฝ้ารอเฝ้าหวังหวนคืน
ตาหลับใจตื่นห่วงหวง
ใจจอดยอดรักหนักทรวง
แรมล่วงสมหวังตั้งตา
หากฉันมีเวทย์มนต์เหมือนนิทาน
จะเสกเป่าบันดาลเสน่ห์หา
สลักใจให้จันทร์มีเมตตา
กลับคืนมาปลอบขวัญนิรันดร์สมัย...