3 สิงหาคม 2548 09:16 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โอ้อกเอ๋ยอกหมองต้องนั่งเศร้า
ยื่นความรักให้เขากลับขว้างหาย
ไม่หันมองแม้น้อยเท่าก้อยปลาย
ยามแพ้พ่ายรักเลือนเหมือนตกตาล
เจ็บขัดยอกในอกที่กลัดหนอง
จากท่าทีปรองดองมีแววหวาน
กลับเมินมองเหมือนเป็นเช่นขอทาน
รักวันวานถึงวันนี้มีแต่ชัง
ดิ้นไม่หลุดฉุดไม่พ้นด้วยล้นรัก
ลงจมปลักมืดมิดติดกรงขัง
วิมานรักมลายสิ้นต้องภินท์พัง
เหลือความหวังแบบบางระหว่างรอ
รอ จะปลอบเมื่อเธอเผลอพลาดพลั้ง
รอ จะรั้งเมื่อเตลิดเปิดห้องหอ
รอ จะเตือนเมื่อหลงคำป้อยอ
รอ จะฝันร่วมกันต่อเมื่อรักคืน
จนบัดนี้ความหวังยังมืดมิด
ฟ้าลิขิตบ่งชี้มิอาจฝืน
อยู่กับความหมองหม่นทนกล้ำกลืน
เห็นเธอชื่นเรากลับช้ำภาพตำใจ....
2 สิงหาคม 2548 10:25 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เอ็มเอสเอ็นเป็นไงไม่เคยบอก
คนอื่นคุยกันดอกจึงได้เห็น
เขาออนไลน์คุยกันเช้าจรดเย็น
ตัวฉันเว้นเพราะอยู่ห่างทางมันไกล
พูดไม่เพราะหัวเราะไม่ระรื่น
หาจุดยืนแน่นอนก็ไม่ได้
ดีแต่แหย่เย้าหยอกหลอกหัวใจ
ไม่มีใครเชื่อถือเล่าลือกัน
ตั้งสมญาว่าเป็นจอมลีลา
เบอรมือถือถามหาอย่าได้ฝัน
เขาแจกเบอรคนอื่นชื่นทั้งนั้น
แต่ตัวฉันไม่ให้ทำไงดี
ทั้งเนื้อตัวมีเพียงมือเปล่าเปล่า
ห้องก็เช่าข้าวก็ซื้อมือถือหนี
ไทยโพเอ็มดีกว่าเป็นของฟรี
เจอะครูกลอนอ้อนดีดีได้ยกครู....