18 กรกฎาคม 2548 08:49 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เฝ้าติดตามมาป่วนได้ทั้งปี
คอยเซ้าซี้วกวนจนยุ่งเหยิง
เข้ามาแจมวอนว่าให้ร่าเริง
ทำเปิดเปิงคล้ายบ้าช่างน่าอาย
ตีหน้าเศร้าเคล้าน้ำตาน่าสงสาร
ตีหน้าบานสัญญาน่าใจหาย
ตีหน้าเซ่อเพ้อพร่ำทำใจวาย
ตีหน้าตายหลอกอำย้ำจริงจัง
บ้างเย้ายั่วยุแยงแกล้งให้โกรธ
อ้างเป็นโจทย์กล่าวหาท่าขึงขัง
ทำซ่อนเร้นมิดชิดแบบปิดบัง
ยอมรับฟังปลอบปลุกให้ทุกข์เลือน
พฤติกรรมนำทางสร้างเป็นเหตุ
เพียงตั้งเจตน์เกี่ยวข้องต้องการเพื่อน
มิได้บ้าเสียสติจิตฟั่นเฟือน
ตนคอยเตือนตนเองเกรงบาปกรรม
สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต
คือมิ่งมิตรคนไกลไฝ่ถลำ
อยากจะมอบหัวใจให้เธอนำ
เธอกลับกลายเหมือนสายน้ำไม่หวนคืน
15 กรกฎาคม 2548 10:06 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาพร้อมหน้าฮาเฮเร่จับกลุ่ม
ชื่นชุมนุมเพื่อนพ้องเรียกน้องพี่
เชื่อมสัมพันธ์กันนิดวิสกี้
บ้างชมชอบบรั่นดีสีอำพัน
กระดกกรึ๊บสืบสานตำนานเก่า
ความมึนเมาช่วยเสริมเติมคลื่นฝัน
เลือดฉีดซ่านลุกลามความฉกรรจ์
ไปถึงไหนถึงกันฉันไม่แคร์
เหมือนอินทรีย์โผนบินบนน่านฟ้า
เหมือนฝูงปลาแหวกว่ายหลบปลายแห
เหมือนม้าควบเร่งรุดสุดตาแล
เหมือนวัวแก่เจอหญ้าอ่อนเฟ้นฟอนกิน
พอหมดฤทธิ์พิษร้ายเริ่มทายทัก
เช่นควายเกถูกปฎักแทบชักดิ้น
สุราฤทธิ์พิษแรงร้อนย้อนพังภินท์
จำใส่จินต์เนิ่นนานจวบคลานตาย
หยุดเสียเถิดมองเห็นเส้นทางผิด
หากครวญคิดยับยั้งยังไม่สาย
ก่อนตับไตกระดูกถูกทำลาย
หัวใจวายก่อนเวลาหาไม่เตือน....
13 กรกฎาคม 2548 10:20 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ชาย -- ฉันรักเธอเธอก็รู้อยู่ว่ารัก
หญิง -- มาทึกทักแอบอ้างช่างน่าขัน
ชาย -- ต้องวอนเว้างอนง้อพ้อทุกวัน
หญิง -- ช่างจำนรรจ์หวานนักเกรงรักลวง
หญิง -- มาเอ่ยคำพร่ำเพ้อละเมอหลง
ชาย -- ใจพะวงรักจริงสิ่งห่วงหวง
หญิง -- เกรงหญิงอื่นหมื่นแสนแล่นมาทวง
ชาย -- มอบดวงใจให้ทั้งดวงเพียงคนเดียว
ชาย -- ชีวิตนี้มีรักเพียงสักหน
หญิง -- เธอจะรักกี่คนไม่ยุ่งเกี่ยว
ชาย -- พูดจากใจไม่ปดไม่ลดเลี้ยว
หญิง -- อยู่คนเดียวดีกว่าอย่ากวนใจ
หญิง -- ลิ้นของชายหลายเล่ห์กลัวเหหัน
ชาย -- มีลิ้นเดียวเท่านั้นอย่าหวั่นไหว
หญิง -- เกรงไปพบหญิงงามยามห่างไกล
ชาย -- ไม่มีตามองใครที่ไหนเลย
ชาย -- ขอสัญญาด้วยเกียรติลูกผู้ชาย
หญิง -- จะเชื่อมั่นได้อย่างไรโปรดเฉลย
ชาย -- รักคงมั่นจริงจังดังภิเปรย
หญิง -- อย่าเมินเฉยมาสู่ขอจะรอเธอ....
8 กรกฎาคม 2548 09:52 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดวงจันทร์เพ็ญลอยเด่นบนฟากฟ้า
นวลแสงจ้างดงามตามวิถี
ต้องหมดสวยหม่นมัวกลั้วราคี
จักราษีหมุนเวียนแปรเปลี่ยนกลาย
จันทร์คืนแรมแหว่งเว้าเข้ามืดมิด
เหมือนรักเฝื่อนเลือนจิตหนีห่างหาย
แต่จันทร์แรมมีวันผันเวียนคลาย
เพ็ญจันทร์ฉายหวนกลับนับวันรอ
รักของเราไม่เป็นเช่นดวงจันทร์
ร้างลืมกันห่างไปไกลห้องหอ
จะหมื่นแรมแสนเพ็ญไม่เห็นพอ
หัวใจท้อรักไม่กลับมารับขวัญ
เกิดช่องว่างขวางใจไกลหมื่นลี้
ระหว่างเราเหมือนมีกำแพงกั้น
ไม่เหลือรอยชื่นเชยเคยผูกพัน
ทุกแรมจันทร์แรมใจหมองไหม้ตรม.....