28 มิถุนายน 2548 10:24 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ปณิธานตั้งมั่นจะสรรค์สร้าง
การศึกษาโลกกว้างแผ่ขยาย
เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในบั้นปลาย
สิ่งเลวร้ายเหมือนเงาเข้าบั่นทอน
เสี่ยงชีวิตคิดมากอยากกราบลา
ไร้เดียงสาตาจ้องมองสลอน
มือน้อยน้อยฉุดดึงกึ่งเว้าวอน
หัวใจอ่อนตีบตันต้องหันคืน
ขบวนการโฉดเขลาเฝ้าจ้องฆ่า
ตายอย่างหมาหลายคนยากทนฝืน
ความหวาดกลัวบ้างวิ่งทิ้งจุดยืน
สร้างทุกข์ตรมขมขื่นชาวประชา
เอาชีวิตของเราเป็นเป้าล่อ
ตายเท่าไรไม่พอจะค้นหา
ไม่จริงจังแก้ไขไร้น้ำยา
ให้แผ่นดินกลบหน้าจึงสาใจ
นโยบายขัดแย้งเรื่องยุ่งยาก
การทำงานลำบากพึ่งไม่ได้
เรื่องคุ้มครองสวัสดิภาพช่างห่างไกล
รอถึงคิวเมื่อไหร่ตายให้ดู......
26 มิถุนายน 2548 08:45 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เทียนธูป วูบไหว ปลายลม
กราบก้ม บูชา หม้าไหว้
ท่านภู่ ครูสอน กลอนไทย
น้อมใจ รำลึก พระคุณ
เวียนครบ วันเกิด นักปราชญ์
ศุภมาศ ยี่สิบหก มิถุน
ผลงาน ก้องหล้า การุณ
ได้พึ่ง ใบบุญ ร่ำเรียน
โคลงฉันท์ กาพย์กลอน ย้อนยุค
นิทาน แสนสนุก อ่านเขียน
ฝึกมาก รู้มาก พากเพียร
แนบเนียน ถ้อยคำ นำกรอง
วรรณคดี มีค่า จำเริญ
ทั่วโลก สรรเสริญ ยกย่อง
บทกวี ศรีสยาม นามทอง
ฟูเฟื่อง เรืองรอง ชั่วกาล
มากมาย ศาสตร์ศิลป์ ลึกล้ำ
เยาวชน จดจำ กล่าวขาน
ยึดถือ แบบอย่าง เนิ่นนาน
กราบกราน เทิดทูน คุณครู
20 มิถุนายน 2548 12:55 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
รักของเธอให้มาแล้วไม่ขอคืน
แม้ปวดเจ็บจะเก็บฝืนในส่วนลึก
รักงดงามวาบหวามความรู้สึก
ยามเมื่อนึกย้อนหลังยังติดตรึง
เธอเปลี่ยนใจไปห่างจากทางฝัน
ถึงลืมกันหัวใจยังใฝ่ถึง
เป็นรักแรกเคยเนาว์เฝ้าคนึง
สุดก้นบึ้งหัวใจไม่แคลนคลอน
อยู่หรือตายไม่คำนึงถึงชีวิต
พรหมลิขิตช้ำชอกมาหลอกหลอน
เก็บกดไว้ในใจไม่เว้าวอน
แม้ยามนอนยังเพ้อละเมอครวญ
หนทางเดินดุ่มไปไร้จุดหมาย
อันตรายตามติดไม่คิดหวน
ถึงโดดเดี่ยวเหลียวมองตรองทบทวน
ไม่ขอชวนใครมาทุกข์คลุกชีวิต....
20 มิถุนายน 2548 11:10 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
นั่งยุบหนอพองหนอก้าวย่างหนอ
คนใจร้อนเบื่อรอขึ้นสวรรค์
จึงเรียนลัดจัดการสารพัน
ทีมขายตรงสำราญผ่อนงานบุญ
จะทำทานทำบุญคุณผ่อนได้
เปิดบัญชีเอาไว้ช่วยเกื้อหนุน
ตลาดสวรรค์เปิดแล้วจ้ะพระนายทุน
ชาติหน้ารวยเพิ่มพูนอย่ารั้งรอ
แต่ชาตินี้หลวงพี่ขอรวยก่อน
พวกงกบุญนั่งผ่อนไปเถิดหนอ
ขี่รถเบ๊นซ์ห้องกระจกสาวกพนอ
สร้างเครือข่ายนกต่อเข้าหลุมพราง
น่าจะมีผู้รู้กล้าสอนสั่ง
อธิบายให้กระจ่างเพื่อขัดขวาง
เข้าถึงธรรมปฏิบัติถูกแนวทาง
อยากถึงพระละวางเลิกงกบุญ...
12 มิถุนายน 2548 13:52 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ทิวป่ายางยืนต้นใบหม่นลู่
เหมือนเช่นเราไร้คู่อารมณ์หมอง
จักจั่นเรไรใยกรีดร้อง
เพิ่มความเหงาเข้าครองหัวใจตรม
เดือนสาดแสงนวลผ่องส่องสวรรค์
ดวงเดียวกันเหตุใดให้ความขม
แสงพริ้งพราวเขาอื่นได้ชื่นชม
เรากลับบ่มความทุกข์คลุกคาใจ
กองกรวดทรายต่างหมอนยังนอนหลับ
แม้เดือนดับคล้ายแจ้งแสงไสว
หัวใจรักอบอุ่นกรุ่นภายใน
ช่วยคงร่างอยู่ได้ไม่ม้วยมรณ์
มองไม่เห็นฝั่งฝันวันก่อนเก่า
เหลือเพียงเงาจดจำย้ำสังหรณ์
รักของเราลาลับไม่กลับคอน
ไม่ขอวอนเมตตาจากฟ้าดิน
เมื่อใจเขาไม่เที่ยงคอยเลี่ยงหลบ
แม้พานพบต้องพรากฝากถวิล
ไปเถิดไปให้พ้นไม่ยลยิน
แต่ไม่สิ้นเสน่หายังอาลัย....