2 กันยายน 2547 11:21 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ข้ามสะพานบรู๊คลินถิ่นโด่งดัง
เมืองฝรั่งนิวยอร์คออกเขตบร๊องซ์
แดนคนดำคร่ำคร่าพานั่งมอง
เข้าที่พักบ้านน้องรุ่นเดียวกัน
เขาพาขึ้นรถไฟแล่นใต้ดิน
ตั๋วสุดสิ้นชายเกาะแมนฮัดตั้น
เป็นท่าเรือเฟอรี่ดีใจครัน
ไปประจัญเทพีสันติภาพ
เธอยืนเด่นเป็นสง่าดูร่าเริง
ชูคบเพลิงต้านลมที่โหมอาบ
ประกาศสิทธิ์มนุษยชนให้คนทราบ
ด้วยแสงทองทาทาบทั่วผองชน
บันไดเวียนโผล่ดูช่องมงกุฎ
ขึ้นจนสุดคบเพลิงไม่เหลิงล้น
แน่นขนัดเบียดแย่งแข่งผู้คน
มากปะปนมาชมได้สมจินต์
เรือพากลับขึ้นท่าเห็นหน้าเมือง
ช่างรุ่งเรืองศิวิไลใฝ่ถวิล
ดูซากตึกเวิลด์เทรดถูกเครื่องบิน
เขาเก็บกวาดจนสิ้นไม่เหลือรอย
คงเริ่มสร้างตึกใหม่ใหญ่กว่าเดิม
เดินเที่ยวดูเพิ่มเติมไม่ยอมถอย
ถนนฟิฟท์เอเวอรนิวถึงคิวคอย
ห้างร้านหรูเลิศลอยสินค้าแพง
ปวดเมื่อยขบพบสวนเซ็นทรัลปาร์ค
ได้สมอยากพักผ่อนหลบร้อนแฝง
เขียวชะอุ่มพันธุ์ไม้น้อยใหญ่แย่ง
นับเป็นแหล่งงดงามยามเยี่ยมยล
ตกย่ำค่ำเดินท่องเที่ยวลองแล
ไทม์สแควร์บรอดเวย์เท่ฉงน
ตำรวจม้าเดินตรวจกลางฝูงชน
แตรรถยนต์แท๊กซี่อึงมี่ดัง
ลงซับเวย์เร่กลับไปหลับนอน
ต้องพักผ่อนสุขใจได้สมหวัง
เมืองนิวยอร์คในฝันพลันหยุดยั้ง
ปิดฉากลงอยู่หลังม่านนัยน์ตา